Vincent en Patricia houden al 31 jaar Bistro d’Halve Maan uit: “Blij met ons prachtig terras op de vernieuwde Melkmarkt”

Toen Vincent De Smedt en Patricia Van Cauwenberghe in 1993 in Izegem neerstreken om d’Halve Maan nieuw leven in te blazen, was de Melkmarkt net heraangelegd. 31 jaar later zijn ze klaar om op een gloednieuw plein een laatste hoofdstuk te schrijven aan hun horecaverhaal.

Bistro d’Halve Maan op de Melkmarkt 12 is als sinds mensenheugenis een horecapand. Er was lang een café. “Voor ons had Hendrik Maes het gerund als een succesvolle eetgelegenheid. Maar na hem waren er enkele uitbaters met wie het minder goed liep. Misschien best dat we niet geweten hebben dat het er zo aan toe was, of we hadden de stap niet durven zetten.”

Jullie waren nieuw in Izegem, maar hadden al horeca-ervaring.

Patricia Van Cauwenberghe: “Ik werkte bij mijn schoonouders in Meulebeke. Vincent had eerst universitaire studies gedaan, maar ging er ook aan de slag en wij werden een koppel. Toen we op zoek gingen naar een eigen zaak, hadden we eerst een pand in Roeselare op het oog, maar het werd dus d’Halve Maan van Brouwerij De Brabandere. De naam moesten we ook behouden.”

“Gelukkig trotsteerden onze klanten de werken om tot bij ons te geraken”

De start was niet makkelijk?

“Het heeft wel twee jaar geduurd voor we definitief gelanceerd waren. We kenden hier natuurlijk niemand, maar dankzij de kinderen en hun vele naschoolse activiteiten leerden we steeds meer mensen kennen. We zijn destijds gestart met een concept dat we na al die jaren nog altijd aanhouden. We serveren Frans-Belgische keuken, gaan daar voluit voor kwaliteit en doen dat met een beperkte vaste kaart, een keuzemenu en een aantal suggesties die seizoensgebonden zijn. En die formule zijn we trouw gebleven. Door de jaren heen hebben we zo een vast klantenbestand opgebouwd.”

Jullie zaten de jongste maanden door de heraanleg van de Melkmarkt te midden de werken. Hoe is dat verlopen?

“We besloten op voorhand om niet te sluiten, maar het week per week te bekijken. We zijn ook open kunnen blijven, tegelijk zijn we onze klanten ook dankbaar dat ze zijn blijven komen, want het was niet altijd evident om hier te geraken.”

Jullie hebben drie dochters. Zit er opvolging aan te komen?

“Naar het schijnt telde het café hier vroeger acht dochters, wij zijn gestopt na drie. Ze hebben allen mee geholpen hier in de zaak. Ze waren er in geboren… Maar ondertussen bewandelen ze elk hun eigen weg en ben ik mijn helpers kwijt. De oudste twee kozen voor het onderwijs, maar Astrid heeft haar job daar ondertussen on hold gezet om in de zaak te gaan van haar schoonouders met haar man Pieter. Bistrant Villa Nova situeert zich in Middelkerke. De jongste dochter Marlies is zopas vertrokken naar Zweden. Ze gaat er nog twee jaar studeren om een master te behalen in het ontwikkelen van protheses. Iets wat je hier niet kunt doen, maar wel in de Zweedse studentenstrad Jönköping. In oktober vertrekken we overigens voor twee weken naar daar. De hele zomer hebben we doorgewerkt en onze trip naar Zweden hebben we een weekje uitgesteld tot na de officiële opening van de vernieuwde Melkmarkt.”

Jullie hebben nu een gloednieuw terras. Wat vinden jullie van het resultaat van de werken?

“Het is echt mooi. Er moet nog wat afwerking komen, onder meer de beplanting. Maar op ons terras kunnen we 50 mensen een plaatsje bieden. Praktisch is het ook een stuk beter voor mij. Vincent doet de keuken, ik de zaal en op het terras lopen was vroeger niet altijd even makkelijk door de kasseitjes waartussen op bepaalde plaatsen de voegen al waren verdwenen. Volgend jaar zullen we ook plantenbakken voorzien rondom ons terras en zullen we helemaal in het groen zitten. We willen er een zuiderse sfeer creëren.”

Klaar voor het laatste hoofdstuk in jullie beroepscarrière!

“We moeten wel nog enkele jaren werken voor we officieel met pensioen kunnen gaan. Maar zolang het goed gaat, doen we gewoon verder. Op maandag en dinsdag zijn we gesloten, de andere dagen zijn we enkel ’s avonds open en op zondag ook op de middag. Dat geeft ons de ruimte om veel zelf te doen. Onze dochters hebben nu hun eigen carrière, mensen om hier een handje te helpen kunnen we altijd gebruiken. Maar het is niet altijd evident die te vinden.”

Op korte tijd werden jullie ook twee keer grootouders.

“Het doet toch wat met jou als het je eigen bloed is, ik had het op dat vlak eigenlijk wat onderschat. Onze dochters wonen aan de kust en in Brugge, op onze vrije dagen trekken we er vaak op uit met de mobilhome en het is nogal vaak in die richting. En we nemen ook altijd onze fietsen mee en dan stoppen we ergens om iets te ontdekken of gewoon te genieten.”

Heerst er een groepsgevoel bij de bewoners op de Melkmarkt?

“De buren hier komen vaak wat eten bij ons. Er was ook een tijd dat er vaak dezelfde mensen buiten in elkaars gezelschap vertoefden. Dat was wat verwaterd, maar ik hoop dat dat allemaal terugkeert eens de Melkmarkt opnieuw helemaal open is.”