Spaghetti, een klassieker onder de klassiekers. Wie denkt dat een bord met pasta zich beperkt tot enkel maar rode saus met wat kaas erop, vergist zich schromelijk. Mister Spaghetti, knus weggestopt langs de Leieboorden, bezit over een erg uitgebreide pastakaart al is het vooral de Spaghetti XL Challenge die onze aandacht trok. Met een vork in de hand, timer op tafel en bavet om de hals waagden we ons aan dit culinaire titanenduel.
Foodchallenges, we lieten in het verleden al blijken dat dit ook in België een ‘ding’ is. Maaltijden met een twist, waar er een competitief aspect aan wordt gekoppeld? Het zijn zaken die keer op keer de sociale media met viraliteit bestormen. Weinigen weten echter dat het de rekels van Mister Spaghetti zijn die het concept onofficieel naar België hebben gebracht. Toen ze in 2014 doorheen Amerika trokken, maakten ze er kennis met de hype, die in de Verenigde Staten ondertussen is uitgegroeid tot een regelrecht kampioenschap en besloten ze het mee naar ons koninkrijk te nemen. Samen met doggybags, een onderwerp dat in die tijd nog taboe was, probeerden ze vanuit West-Vlaanderen de Belg warm te maken voor het concept. Hoe anders dan met een knoert van een spaghetti natuurlijk!
2,3kg pasta bolognaise
De Spaghetti XL Challenge is net dat: een gigantische kom met 2,3kg pasta bolognaise die je helemaal zelf op moet peuzelen. Klein, maar niet onbelangrijk detail: je krijgt hiervoor slechts 30 minuten de tijd. ‘Een fluitje van een cent’ zou je gaan denken al kun je niet verder van de realiteit verwijderd zijn. Tientallen culinaire gladiatoren wagen zich maandelijks aan de uitdaging, maar slechts weinigen halen de eindstreep. Wie zichzelf toch kan overtreffen, wordt vereeuwigd op de wall-of-fame van Mister Spaghetti en hoeft zijn maaltijd niet te betalen.
Net zoals andere atleten het doen, hadden ook wij ons voorbereid op de uitdaging. Enkel lichte maaltijden gegeten en een totale ban van alcohol: het waren slechts enkele van de maatregelen die we onszelf hadden opgelegd om de uitdaging succesvol te kunnen afsluiten. Vol goede moed nemen we plaats, met een schitterend zicht op de Broeltorens. Diezelfde goede moed zakt al even snel in de schoenen wanneer we die enorme borden op ons af zien komen. Een druk op de knop van de timer, een welgemeende ‘succes’ van de uiterst vriendelijke dame, een snuifje kaas bovenop de mastodont en we gaan ervoor.
De eerste 15 minuten verlopen vlekkeloos en ook de inhoud van het bord verdwijnt gestaag. Tot onze grote verbazing is de XL portie overheerlijk, perfect afgekruid en al dente gekookt. Of hoe het cliché van ‘het is massa dus het zal niet zo smakelijk zijn’ zich ook bij ons naar binnen heeft weten te wurmen. Heel even lijkt het er dan ook op dat we onze plaats op hun heldenmuur hebben verzekerd al bijt de realiteit ons al erg snel in de billen. Hoe meer de tijd het eindpunt nadert, hoe kleiner de porties op de vork worden. Met nog 7 minuten die ons van het goud onderscheiden blijken onze magen overvol. Een hopeloze poging om het geheel nog te rekken, door wat frisdrank te nuttigen, blijkt compleet nutteloos. De tijd is op, we haalden het niet.
Overschot voor thuis
De Spaghetti XL Challenge blijkt na afloop even sportief als anti-verspilling te zijn. Wat overblijft, 634 gram in mijn geval, wordt gewogen en verpakt. De overschotten krijg je, hoe kan het ook anders, mee in een doggybag. “Gewoon thuis in de microgolf steken en je kunt nog nagenieten wanneer je terug honger hebt”, grapt de dame. Hoe moeilijk de XL Challenge ook is, hij blijft haalbaar en dat maakt het net zo uitdagend. Als kers op de taart worden de durfals in het restaurant ook door de andere gasten aangemoedigd en her en der is zelfs een ‘kgoa da wok ne kjier proberen’ te horen. Voor ons staat het in ieder geval vast dat we het binnenkort nog eens gaan proberen want goud lag binnen handbereik.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
