Rani Vanhuyse (24) was al drie jaar het gezicht van tearoom Isis in de Markstraat in Izegem. Corona zorgde voor een eerste serieuze knauw, de energiecrisis doet haar nu stoppen. “Mijn zaak zit iedere dag vol, maar mijn omzet gaat quasi volledig naar elektriciteit en gas. Dat valt niet vol te houden.”
Rani Vanhuyse is een jongedame die uit het goede horecahout gesneden is. Ze is ‘voor de vooruit’, weet dus van aanpakken, maar moest nu een moeilijke knoop doorhakken. “Ik zal nu bijna drie jaar gewerkt hebben, het enige wat ik overhou is nog een lopende lening en veel vraagtekens.”
In januari 2020 ging Rani Vanhuyse van start in de tearoom die uitkijkt op de Grote Markt. “De start was goed, maar in maart 2020 moesten we al een eerste keer dicht voor corona. Daarna zou nog een tweede sluitingsperiode volgen. Die periodes kon ik overbruggen door met takeaway te beginnen, mijn tapasschotels scoorden toen erg goed. Maar omdat ik nog geen drie maanden begonnen was, kon ik niet rekenen op de volle overheidssteun.”
“De prijs van een ei is verdrievoudigd, net als boter, bloem, melk en koffie meer zijn gaan kosten”
Nauwelijks van de coronacrisis bekomen, is daar nu de energiecrisis. “Die voel ik op twee manieren. Ik heb niet minder volk, maar je merkt dat de mensen minder besteden. Ze drinken één koffie in plaats van twee of drie, maar blijven even lang zitten. Ik heb nochtans altijd geprobeerd de prijzen binnen de perken te houden, maar ik moest uiteindelijk ook twee keer verhogen. Dat is ook logisch. Een ei kost in twee jaar tijd drie keer zoveel, de bloem is verdubbeld in prijs en ook boter- en melkprijzen stijgen zienderogen. Dat is niet houdbaar meer. Je kunt ook besparen op kwaliteit, maar dat wil ik niet. Ik sta voor verse producten, anders hoeft het voor mij niet.”
“Mijn maandelijkse energiefactuur is gestegen van 680 tot 3200 euro”
Maar de grote dooddoener zijn natuurlijk de energieprijzen. “Tot voor kort betaalde ik 680 euro per maand, ook al niet weinig. Dat is nu opgelopen tot maandelijks 3.200 euro. Mijn volledige omzet gaat nu naar de kosten die ik heb. Ik moet ook nog een huur en inkopen betalen. Het gebouw hier voldoet ook niet aan de huidige normen qua isolatie. De eigenaar wilde geen investeringen doen, ikzelf kan dat uiteraard ook niet. Destijds betaalde ik een overnameprijs voor de zaak, daarvoor moest ik ook al een lening aangaan. Ik was pas 21 jaar toen ik startte en als alleenstaande mama (dochtertje Louisa is 3,5 jaar) is het sowieso al niet makkelijk.”
Job bij de politie
Met veel pijn in het hart hakte Rani nu de knoop door. “Ik heb er veel over nagedacht en heb ook veel traantjes gelaten. Maar dat is nu achter de rug, de beslissing is genomen. Ik mocht mijn toekomst ook niet hypothekeren. Mijn hart ligt nog altijd bij de horeca. Ik doe overigens ook nog een flexijjob bij Au Grand Café in Roeselare. Maar ik ga nu op zoek naar iets anders. Er zijn verschillende opties. Ik zal allicht altijd wel blijven bijklussen in de horeca, de rekeningen moeten betaald geraken. En ik hoop ook in bijberoep mijn tapasschotels te kunnen blijven verzorgen. Daar had ik nu toch al een vast publiek voor. Maar mijn droom is om bij de politie terecht te kunnen. Ik ben recent ook naar de jobdagen bij politiezone RIHO geweest, we zien wel wat het wordt.”
Horeca-ambassadeur
Ondertussen raken de vele vaste klanten van Rani op de hoogte. “Ook zij voelen de prijsstijgingen in hun portemonnee, dus begrijpen ze het enigszins wel.” Rani was de jongste tijd ook actief als vrijwilliger bij Unizo en Puur Izegem en was ook horeca-ambassadeur voor de stad Izegem. “In Unizo was ik zowat de enige uit de horeca. De mensen daar begrepen in eerste instantie mijn beslissing niet zo goed, omdat mijn zaak zo goed als altijd vol zat. Tot ik de hoogte van mijn gas- en elektriciteitsrekeningen verklapte. Dat vonden ze het maar normaal dat ik er de brui aan gaf.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier