Op oudejaarsnacht zetten de Sint-Michielsbeweging en de Universitaire Parochie van KU Leuven Kulak hun schouders onder de organisatie van een feestelijke avond voor zij die oudejaar anders alleen moeten doorbrengen of die het financieel minder breed hebben.
Voor een symbolische prijs kunnen de genodigden van het Oudejaarsfeest genieten van een feestelijke maaltijd, maar vooral van veel warmte, liefde en een fijn samenzijn in de overgang naar het nieuwe jaar. Het feest werd in 1979 voor het eerst georganiseerd door John Dekimpe. Voordien liep in KU Leuven een gelijkaardig project en werden de studenten van campus Kulak Kortrijk naar daar gestuurd. “Maar reizen met de trein op oudejaar is niet ideaal. Zo kwam het idee om hier iets te doen”, vertelt studentenpastor Sara Wouters (26). “Het startte als een klein project en groeide over de jaren uit tot een groot feest met wel 250 gasten.”
Vrijwilligers
De Sint-Michielsbeweging ontstond in 1993 en is het jaar nadien beginnen samenwerken met Kulak voor het Oudejaarsfeest. “De Sint-Michielsbeweging biedt christelijke inspiratie voor jongeren en helpt mensen in nood. Het doel is om jongeren te leren iets sociaal te doen voor iemand anders. Het Oudejaarsfeest is dus een mooi project om bij aan te sluiten en onze jongeren de kans te geven iets te doen”, zegt medeorganisator Tine De Leeuw (48), inmiddels al tien jaar betrokken bij het event. De Sint-Michielsbeweging is een grote dragende kracht van het feest en kan rekenen op een kernteam van een zestal mensen die enkele keren per jaar samenkomen om de voorbereidingen te treffen. “De Kulak faciliteert vooral locatiegewijs, met materialen en het aanspreken van vrijwilligers via eigen kanalen”, vult Sara aan. Dit jaar kan het Oudejaarsfeest rekenen op een 55-tal vrijwilligers. “We moeten er zelfs een limiet op plaatsen. Heel veel mensen willen komen helpen. We hebben chauffeurs die mensen die minder mobiel zijn of geen wagen hebben thuis ophalen en terugbrengen voor slechts vijf euro. Er zijn vrijwilligers voor de keuken en de zaal, het opruimen achteraf, maar ook om op voorhand tafels te verplaatsen en goederen te ontvangen. Chris Alleman, chef-kok en docent bij Syntra West, staat al jaren vrijwillig achter de kookpotten. Daarnaast krijgen we hulp van het personeel van internaat Don Bosco – zij doen jaarlijks iets als teambuilding – en van bewoners van het detentiehuis.”
Eenzaamheid
Er is een digitaal inschrijvingssysteem. “Maar dat is niet voor iedereen in onze doelgroep haalbaar”, vertelt Tine. “Daarom kan men ook telefonisch inschrijven. Vrijwilliger Jean-Claude noteert niet alleen de naam en gegevens, maar doet ook een babbeltje met de mensen. Je voelt bij sommigen echt eenzaamheid: mensen die soms niemand anders horen die dag. Voor veel mensen is het zwaar om alleen te zijn, dat is ook waarom we dit doen en de leuze van het feest: niemand hoeft oudejaar alleen te vieren.”
Vrijwilliger Angèle Derycke (77) is al sinds de allereerste editie betrokken bij het eindejaarsfeest. Ze was 47 jaar lang onderhoudsmedewerker aan de Kulak, meer bepaald in het studentenhuis: het eerste gebouw dat er gezet werd voor de campus en dat nu ook dienst doet als locatie voor het feest. “De eerste keer was ik vooral een aanspreekpunt voor de studenten die het organiseerden. Ik maakte er een gewoonte van beschikbaar te zijn en begon ook te helpen met tafels klaarzetten, versieringen ophangen en de kerstboom plaatsen. Zo werd ik steeds meer betrokken bij de organisatie en ben ik het gewoon blijven doen, zelfs na mijn pensioen. Ik amuseer me nog altijd. Het zit in mij om te helpen.” Sara merkt op dat Angèle iemand is met een heel groot hart voor mensen én geen zittend gat. “Ik doe een beetje van alles voor het Oudejaarsfeest, zoals koffie maken, de zaal klaarzetten en feestelijk aankleden. Mijn man Joseph komt sporadisch mee en sinds enkele jaren blijven we ook voor het feest. Soms zijn er mensen die moeilijk durven praten en terughoudend zijn, maar er zijn ook mensen die al jaren komen waarvan ik direct een knuffel en een zoen krijg.”
Niet geforceerd
Sara, Tine en Angèle beschrijven het Oudejaarsfeest als een evenement waarop iedereen zich oprecht amuseert. “Het is absoluut niet geforceerd en iedereen is heel dankbaar. We merken dat we onze doelgroep bereiken”, vertelt Sara. “Er is ook niets triest aan, het is een heel positief en sfeervol gebeuren. Na het eten staan de deelnemers onmiddellijk op de dansvloer. Ze maken er echt zelf een succes van”, vult Tine aan. “Vanaf september krijgen we al telefoontjes van mensen die vragen of het dit jaar toch zeker opnieuw doorgaat. Ze willen het zeker niet missen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
