KORTWEG! Wandelen in het spoor van de Brigands ergens tussen Geluwe, Beselare en Dadizele

Ter Hand is een van de zovele gehuchtjes in onze provincie dat zijn naam dankt aan een herberg. Het ligt verscholen tussen Geluwe, Beselare en Dadizele en het is even zoeken om er te geraken. En hoe verlaten het er vandaag ook bij ligt: het heeft een geschiedenis, en die heeft te maken met de Boerenkrijg.

Het plaatsje dankt zijn naam aan een aloude afspanning ‘De Hoge Ter Hand’, destijds gelegen aan de groote straete van Ipre naar Cortryck. Ter Hand vormde een van de belangrijkste bolwerken van de Boerenkrijg op het einde van de 18de eeuw. Deze wandeling valt overigens voor een groot deel samen met de bewegwijzerde Boerenkrijg wandelroute. Een gedenksteen in de zijgevel van de vroegere herberg (1) herinnert nog aan de samenkomsten die de Brigands hier hielden om hun kamp voor outer en heerd te beramen.

Vroeger stond hier ook de Terhandmolen, maar die is verdwenen nadat het gehuchtje op het einde van de Eerste Wereldoorlog zo goed als helemaal platgeschoten werd. Langs de Kleine Roeselaarsestraat daalt onze wandeling af in de vallei van de Heulebeek, Nadat we rechts een veldweg zijn ingeslagen, steken we na enkele kronkelingen de Groenendaalbeek over. Ze ontspringt op de hoogte van Ter Hand en mondt iets verder al uit in de Heulebeek. Daarna klimmen we weer lichtjes naar het gehuchtje Arkemolen (2). Dat dankt zijn naam aan de molen die hier stond van 1771 tot het einde van de Eerste Wereldoorlog, ongeveer ter hoogte van nr. 27 in de Peperstraat.

81 82 93 Even lonken naar Dadizele

Als je voor het verkorte traject kiest, dan volg je aan knooppunt 95 rechts de Boerenkrijg Wandelroute. Voor de anderen is het rechtdoor, want we maken een klein ommetje op het grondgebied Dadizele. We zien de imposante basiliek van Dadizele duidelijk liggen, en vangen ook een glimp op van het voetbalstadion. In deze buurt was er tijdens de Eerste Wereldoorlog nog een bosje waarin de Duitsers het munitiepark ‘Westhoek’ hadden opgetrokken. Er was ook een smalspoorverbinding en twee bunkers ervan zijn nog bewaard gebleven.

Aan knooppunt 94 komen beide trajecten weer samen. Wat verderop slaan we links een privéweg in, waar wandelaars wél toegelaten zijn. Die leidt ons naar een boerderij, en eens die voorbij zien we links de Peutevinkapel (3) staan, een typisch veldkapelletje uit de streek, omgeven door twee beuken en een meidoornhaag. Het werd in 1927 heropgebouwd in dezelfde stijl als voor de oorlog. De naam verwijst naar het vroegere Peutevinbos: een 13,5 hectare groot bosgebied dat in 1934 werd gerooid om er landbouwgrond van te maken…

99 97 De Molenhoek vroeger en nu

We stappen nu in rechte lijn in de richting van de Molenhoek, die zijn naam dankt aan alweer een molen die de oorlog niet overleefde: de Geluwemolen (4), een houten graanmolen van voor 1427, werd verwoest op 22 oktober 1914. Een afbeelding van de molen zien we iets verderop rechts nog op een poëtisch paneel. Al is er maar weinig poëtisch meer aan deze plaats: het mooie uitzicht op de Leievallei is bedorven door een ‘kleine’ windmolen recht voor onze neus. De Molenhoek groeide uit tot een belangrijk gehucht op de weg van Geluwe naar Beselare, maar werd door de aanleg van de snelweg A19 in tweeën gesneden. De belangrijkste woonkern ligt aan de overzijde, daar wordt elk jaar op het einde van juni nog de fameuze Meulenhoek Kerremesse gehouden

We draaien rond het Moeremaaibosje (5) om koers te zetten naar onze startplaats. Via een leuk tegelpad door de velden bereiken we opnieuw de hoofdweg, waarlangs we iets verder links het ontmoetingscentrum (6) zien Het werd in 2018 gebouwd op de plaats waar vroeger het wijkschooltje stond. Wat verderop zien we rechts nog de gedenkplaat (7) voor de Britse piloten Bennie en Metheral, die hier op 5 juni 1917 crashten in een luchtgevecht en tot 1955 op deze plaats begraven lagen.