Of het nu met een schaterlach of ingetogen gegrinnik is, één ding is zeker: de mopjes – de ene al wat beter dan de andere – op De Druivelaar laten niemand onberoerd. De meest iconische scheurkalender van het land mag dit jaar liefst 110 kaarsjes uitblazen, maar heeft nog geen sikkepit aan populariteit ingeboet. “Jaarlijks gaan er 500.000 exemplaren over de toonbank.”
We schrijven het gezegende jaar 1915. De Zwevegemse drukker René Nuttin krijgt een geniaal idee – en dan drukken we ons nog zacht uit.
De man koestert plannen om een scheurkalender op de markt te brengen en haalt daarvoor zijn inspiratie bij zijn passie voor druiven. Die plukt hij van de druivelaar in zijn veranda en stiekem hoopt hij dat de mensen met evenveel genoegen de blaadjes van zijn nieuwbakken kalender zullen plukken. Of beter: scheuren.
110 jaar later blijkt zijn toenmalige stille hoop uitgegroeid te zijn tot wat vandaag nog steeds de populairste kalender van ons land is. In Vlaanderen hangt De Druivelaar aan ontelbaar veel muren, in Wallonië is Le Sablier incontournable.
Zonsopgang, heiligen…
In 1940 kwam de kalender in handen van de Izegemse Drukkerij Strobbe, die in 2014 met Continuga uit Heule tot Inni Group fuseerde.
Het kloppende hart van De Druivelaar bevindt zich nu al elf jaar in de Kortrijkse deelgemeente, maar het concept van stamvader Nuttin staat nog steeds pal overeind. “Straks gaan er weer een goeie 500.000 exemplaren over de toonbank”, glundert Christine Desmet (63). (lees verder onder de foto)
De Izegemse is al veertig jaar verantwoordelijk voor de inhoud van de moeder aller scheurkalenders en doet dat met volle overgave. “Ik ben er op 1 april 1986 mee gestart. Toen nog haast letterlijk onder de Izegemse kerktoren. De eerste Druivelaar waar ik aan meewerkte, was die voor 1988. Sindsdien heb ik elke editie met veel zorg samengesteld.”
Bepaalde moppen die vroeger gangbaar waren, kunnen nu niet meer door de beugel. Daar gaan wij in mee. De Druivelaar zal nooit kwetsend zijn, wel hartverwarmend”
En dat mag je letterlijk nemen, want naast de dagelijkse mop(pen) gaat het ook over een pak andere informatie. “De heiligen van de dag, de opgang en ondergang van de zon en de maan en de vele vaste rubrieken. Ik beschouw elk van de 384 blaadjes als een puzzelstukje. En op het einde moet die volledig kloppen.”
Om de legendarische moppen richting kalender te sturen, heeft Christine een database van een goeie 30.000 grappen. “Maar denk nu niet dat ik een wandelende moppentrommel ben”, glimlacht ze.
“Af en toe lach ik wel eens wanneer ik een écht goeie mop lees, maar ik ga er vooral professioneel mee om. Al kan ik de knop nooit uitschakelen. Ik ben 24/7 met De Druivelaar bezig. Als ik ergens een mooie spreuk zie, sla ik die automatisch op. Of neem ik er met mijn smartphone een foto van.”
Traditie
Het succes van De Druivelaar is makkelijk te verklaren, zegt Christine. “Enerzijds gaat het om traditie. Eentje die van generatie op generatie wordt doorgegeven. Onze scheurkalender hoort gewoon bij de inrichting van zóveel huiskamers.”
1/5
1 januari 2000: voor velen de start van het nieuwe millennium.
2/5
18 juli 1976: de dag waarop Lucien Van Impe als laatste Belg ooit de Ronde van Frankrijk won. Wie weet krijgt hij in 2026 met Remco Evenepoel eindelijk een opvolger…
3/5
21 juli 1969: niet alleen onze nationale feestdag, maar ook de dag van de maanlanding.
4/5
31 juli 1993: de dag dat koning Boudewijn in het Spaanse Motril overleden is.
5/5
Zaterdag 3 mei 1986: Sandra Kim bezorgt ons land de eerste en tot nu toe enige overwinning op het Eurovisiesongfestival.
1/5
1 januari 2000: voor velen de start van het nieuwe millennium.
2/5
18 juli 1976: de dag waarop Lucien Van Impe als laatste Belg ooit de Ronde van Frankrijk won. Wie weet krijgt hij in 2026 met Remco Evenepoel eindelijk een opvolger…
3/5
21 juli 1969: niet alleen onze nationale feestdag, maar ook de dag van de maanlanding.
4/5
31 juli 1993: de dag dat koning Boudewijn in het Spaanse Motril overleden is.
5/5
Zaterdag 3 mei 1986: Sandra Kim bezorgt ons land de eerste en tot nu toe enige overwinning op het Eurovisiesongfestival.
Daarnaast is het ook een positief verhaal. Elk blaadje verklapt je een weetje, bezorgt je een glimlach… Er is al zoveel slecht nieuws in deze wereld, De Druivelaar zorgt voor wat tegengewicht. En het is ook een pauzemomentje. Het doet je letterlijk even stilstaan bij de dag. Zo’n blaadje afscheuren is voor veel mensen een ritueel.”
“Er is al zoveel slecht nieuws in deze wereld, De Druivelaar zorgt voor wat tegengewicht”
De Druivelaar is ook uitgegroeid tot didactisch materiaal, zo blijkt. “Ik krijg erg regelmatig te horen dat kleuter- en basisscholen onze kalender gebruiken om bijvoorbeeld de dagen van de week en de maanden onder de knie te krijgen. Zo geven ze de liefde voor onze creatie al met de paplepel mee.”
Evolutie
De afgelopen 110 jaar is De Druivelaar uiteraard geëvolueerd. “1 januari 1915, het allereerste blaadje, bevatte een pak minder informatie dan dat van 1 januari 2026 zal hebben. En de moppen zijn ook veranderd. Bepaalde zaken die vroeger gangbaar waren, kunnen nu niet meer door de beugel. Daar gaan wij uiteraard in mee. De Druivelaar zal nooit kwetsend zijn, wel hartverwarmend.”
En zal de kalender binnen 110 jaar nog steeds bij zoveel honderdduizenden gezinnen te vinden zijn? “Dat denk ik wel. We leven in digitale tijden, maar een analoog product als het onze zorgt voor een rustpunt. De Druivelaar zit in het DNA van de Belg.”
