Uitbater neemt eind dit jaar na tien jaar afscheid van café Sint-Jan in Wingene: “Ze gaan Gilbert missen, maar krijgen er een sympathieke dame voor in de plaats”

Café Sint-Jan op het gelijknamige gehucht is al sinds mensenheugenis een vaste waarde in het horecalandschap. Uitbater Gilbert Van Eenooghe is er al tien jaar patron, maar houdt er eind dit jaar mee op. “Ik ga met pensioen, maar het blijft hier café. Mijn tijd is hier straks voorbij, maar ik heb vertrouwen in de dame die me zal opvolgen. En vanaf volgend jaar zal ik hier gewoon zelf eens aan de toog kunnen komen zitten.”

Gilbert Van Eenooghe, die in maart de kaap van de 60 lentes rondde, zegt het wat gedwee. Een papiertje aan het venster vooraan het café in de Keukelstraat bevestigt het nog eens. Het café stond te koop en is ondertussen verkocht. “Waarom? Ik ga al van mijn 14 jaar werken, heb mijn jaren dienst gedaan. Maar misschien ook wel voor mijn eigen gezondheid. Café houden wordt vaak onderschat en er zijn de verlokkingen natuurlijk.”

94-jarige buurvrouw

Gilbert groeide op in een café. “Café Vierwegen was van mijn ouders. Ruim 30 jaar lang heb ik in de meubelsector gewerkt, daarna heb ik mijn ouders en broer uitgekocht en heb ik het café overgenomen. Ik deed dat graag, maar toen volgde mijn echtscheiding en daarvan ben ik toch wat moeten bekomen. Café Vierwegen wordt ondertussen door iemand anders uitgebaat, tien jaar geleden startte ik hier in café Sint-Jan. Ik woon echter nog altijd wat verderop, dichtbij de Vierwegen. Een van de twee cafés die onze parochie nog telt. Ik heb nog de tijd geweten dat haast één op de twee huizen een herberg was.”

“Je kunt hier goed je brood verdienen”

Gilbert steekt de verkoop van het café niet onder stoelen of banken. “Maar ik had beter wat gezwegen”, realiseert hij zich. “De mensen zijn niet blij dat ik hier vertrek. Maar het is goed geweest, na tien jaar hier zal ik wat van mijn rust kunnen genieten. Al heb ik het uiteraard altijd wel graag gedaan. Het is nog niet voor honderd procent in kannen en kruiken, maar de verkoop is zo goed als rond. En het blijft café, een jonge, sympathieke veertiger zal hier mijn plaats innemen. Een dame die van aanpakken weet. Haar naam houden we nog wat geheim, tot alles helemaal in kannen en kruiken is. Ze gaan Gilbert missen, maar ze krijgen er een jonge dame voor in de plaats. Ook het huisje hiernaast is in de verkoop betrokken. Voorwaarde was dat de dame van 94 die hier nog woont, er mag blijven. Maar dat is geen probleem.”

Petitie voor parking

De parochie Sint-Jan groeide wat aan door nieuwe verkavelingen, maar blijft uiteraard maar een klein gehucht. “Niet dat al die nieuwkomers hier op café komen, we moeten het wat hebben van de vertrouwde bewoners van Sint-Jan, waar iedereen elkaar dus ook kent. Maar niettemin kun je hier goed je brood verdienen”, weet Gilbert. “Een café vrij van brouwer. En met heel wat trouwe klanten. Veel mensen van Sint-Jan zelf en ook van erbuiten. We hebben hier veel mensen die op hun vaste uren en dagen komen. Ik heb dit café hier ook altijd geweten, het is even tearoom geweest, maar eigenlijk nog het best geschikt om gewoon café te zijn. Met genoeg parking voor de deur. Al hebben we daarvoor wel een petitie moeten houden en de burgemeester moeten aanklampen, anders ging het allemaal groenzone worden tussen het café en de kerk.”

Corona nekt kaartclub

Een café pal aan de kerk, maar de Sint-Baptistkerk is hetzelfde lot beschoren als heel wat kerken in West-Vlaanderen. “Er zijn hier nog nauwelijks missen. Eens een huwelijk of een begrafenis. Vroeger had ik wat vaste kaarters die na de mis kwamen, maar dat is weg gevallen.”

Café Sint-Jan had ook bloeiende kaartclub. “Maar daar heeft corona zwaar ingehakt. Er vielen heel wat leden weg en toen iemand van het bestuur het voor bekeken hield, was het gedaan met de club.”

Het café heeft een ‘sterke toog’, de aankleding is heel divers. Van diverse foto’s van toprenners over portretten van James Dean en Muhammad Ali achter de toog. “Sport leeft hier wel in het café. Je ziet daar een afbeelding van Club Brugge, maar ook van Cercle. In de Vierwegen heb ik destijds mee de supportersclub van Cercle, die er nog altijd huist, helpen oprichten. Er staat hier op tv wel altijd wat van sport op en dat wordt natuurlijk flink becommentarieerd. En als er geen sport is, dan staat de tv gewoon op een andere zender.”

Zelf voetbalde Gilbert nog. Bij Sint-Jan, maar ook bij Hoger Op Wingene. “Maar dat is natuurlijk al een poos geleden.”

Vogels en vissen

Café Sint-Jan is op woensdag gesloten, op dinsdag, donderdag en vrijdag vanaf 14 uur open en de andere dagen vanaf 9.30 uur. “Op maandag doorlopend. In het weekend sluit ik wel eens kort na de middag, maar als er sport op tv is, blijven we open. Het is hier ook geen jeugdcafé, tegen 23 uur kan ik meestal sluiten.”

“Met veel klanten zijn hier ondertussen ook al vriendschapsbanden ontstaan. Maar het is tijd voor afscheid. Ik blijf hier nog tot het einde van het jaar en daarna kan ik thuis doen wat ik het liefst doe: wat prutsen en mijn vogels, vissen en cactussen verzorgen. Net als tijdens de maanden toen we omwille van corona gesloten waren. Ik heb trouwens nu net nog duizenden euro’s mogen teruggeven aan de overheid. Waarom geven ze het als je het dan uiteindelijk toch moet terugbetalen? En uiteraard zal ik nog naar hier komen, maar dan zal ik aan de andere kant van de toog gaan plaatsnemen.”

Café Sint-Jan is een echt ‘pintencafé’. “Er wordt hier uiteraard ook een frisdrank gedronken of een Duvel of een Leffe, maar vooral de pintjes. Ik heb hier een tapinstallatie, maar de meeste mensen drinken hier pullekes”, wijst Gilbert naar de aanwezige klanten. “We houden het hier vooral gezellig.”