Afgelopen week bleven de rolluiken van Kaffee Lagaar plots dicht. Een mooi stukje Izegemse horecageschiedenis met peetvader Paul Berlamont aan de basis, schoot daarbij door onze gedachten.
In 1997 zwaaide de Izegemse horecapaus Paul Berlamont de deuren open van Kaffee Lagaar, een jaar nadat wij hier bij de krant waren komen werken. Talloze keren waren we er om professionele reden te gast, Paul gebruikte immers zijn kroeg om het WK Savatteschieten of Buiksleren, dat hij dan telkens ter gelegenheid van de Batjes organiseerde, voor te stellen. Tal van muziekbands passeerden er de revue en in het café had ook de solexclub een eigen lokaal. Het was ook de ideale plaats om af te spreken voor een interview en dan… te blijven hangen. We beleefden er ooit een legendarische kroegentocht waarbij we een glas uit onze bril kwijt speelden, iets waar we met onze buren nog over napraten.
Een zwaaiende Ulla Werbrouck
Maar al wie er voor het eerst binnen stapte, was er vooral ook getriggerd door het interieur. Ulla Werbrouck zat er uit het venster te zwaaien en iedereen te verwelkomen, in het wc geraakte je pas als je de biechtstoel passeerde en de heren konden even het hoofd laten rusten tegen de kussentjes die boven de urinoirs werden voorzien.
Kaffee Lagaar is prachtig ingericht, maar het is ook een pand met geschiedenis die teruggaat tot 1851. Het is en blijft voor onze generatie vooral ook synoniem met Paul en zijn echtgenote Jeanine. Als je er binnen stapte, was de kans niet klein dat Paul er een koffietje zat te drinken, terwijl hij zijn krant doorbladerde. Paul en zijn café, dat hij ondertussen al meer dan 20 jaar liet uitbaten, zijn vergroeid. Hopelijk vindt men er snel een nieuwe toekomst voor.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier