In zijn boek ‘De vergeten moord van Beernem’ vertelt heemkundige Daniel Vanhulle een bloedstollend, waargebeurd verhaal, met het buitenverblijf van een voorname Brugse familie als plaats delict. Hij volgde de voetsporen van de moordenaar tot in Canada.
Toen de gepensioneerde Beernemse aannemer Daniel Vanhulle (67) in het jaarboek 2020 van de heemkundige kring Bos en Beverveld een artikel over een vergeten moord schreef, nam Bruggeling Thierry Denys (71), erevoorzitter van de rechtbank van eerste aanleg, contact op met de auteur.
“De moord had plaatsgevonden bij ons landhuis Hulstloo nu domein Di Coylde in de Sint-Jorisstraat in Beernem. Dat landhuis is al tien generaties lang in het bezit van onze familie”, vertelt hij.
Zonnebisschop
De gewezen magistraat bezorgde de heemkundige een koffer vol foto’s over het landgoed. Zo kon de auteur 275 jaar geschiedenis van Hulstloo en de stamboom van de familie Denys reconstrueren. Die startte met de Hollandse katholieke broers Hubertus en Antonius Vander Vliert, die van ’s Hertogenbosch naar Brugge vluchtten, omdat de protestanten hen vervolgden.
“Ik had nooit vermoed dat ik een bisschop in de familie had! Die broers waren de achterneven van Henricus van Susteren, de notoire Brugse ‘zonnebisschop’, wiens praalgraf in de Sint-Salvatorskathedraal ligt”, vertelt Thierry Denys.
Stinkende reitjes
De families Vander Vliert en hun nazaten de Blauwe, Strubbe en Denys woonden langs de Gouden Handrei in Brugge. “Maar tijdens de zomermaanden, toen de reitjes te veel stonken, verbleven ze in landhuis Hulstloo in Beernem, waarin in 1897 een moord gebeurde”, zegt auteur Daniel Vanhulle, wiens boek het resultaat is van vijf jaar speurwerk.
Hij toont ons een artikel uit het Burgerwelzijn van 1 december 1897: “Pachter Constant Muys werd in de aanpalende boerderij in de Miseriestraat neergeschoten, toen hij zijn paarden ging voederen. Er werden twee schoten gelost: een doorboorde zijn linkerhand, de tweede kwam terecht in zijn achterste.”
Bloempje geplukt
“De boer bezweek enkele dagen later aan zijn verwondingen. Omdat hij aan de politie verklaard had dat de dader een grote man was, werd aanvankelijk de verkeerde persoon aangehouden. De tweede verdachte was de juiste: Casimir Strubbe had de dodelijke schoten afgevuurd, omdat Constant Muys hem de toegang tot zijn erf ontzegd had. De kleine kazzen had immers zijn oog laten vallen op Emma Anseeuw, de stiefdochter van de boer, maar die kantte zich tegen een verloving.”
Boer Muys ontzegde de kleine kazzen de toegang tot zijn erf
“In Beernem werd immers geroddeld dat Casimir Strubbe, een spoorwegarbeider die in Beernem de treinwissels moest verleggen, al een kind gemaakt had bij een andere vrouw. ’t Was geen brave man. Hij zou zijn liefde voor Emma al geconsumeerd hebben. Ik bedoel: haar bloempje was al geplukt, tot woede van haar stiefvader”, aldus Daniel Vanhulle, die naar het rijksarchief trok om het verslag van het assisenproces te doorploeteren.
“Casimir Strubbe werd door het West-Vlaams assisenhof tot eeuwigdurende dwangarbeid veroordeeld. Maar hij kwam na twintig jaar vrij”, legt Thierry Denys uit. “Leonie Strubbe, die in die periode de eigenares van Hulstloo was en het landhuis later aan mijn grootmoeder schonk, moest getuigen op het proces. Net als mijn grootvader Louis Denys, die staatsingenieur bij de Spoorwegen en dus de werkgever van de dader was.”
Naar Canada
Kort na zijn vrijlating uit de gevangenis in 1919 emigreerde Casimir Strubbe met het schip SS Minnedosa naar Canada. “Hij had 12 dollar op zak. Op zijn emigratiepapieren stond Winnipeg in de provincie Manitoba ingevuld, met als bestemmeling Emma Anseeuw.”
“Die was vele jaren eerder naar Canada getrokken, net als haar moeder en broers. Slechts één telg van de familie Anseeuw bleef in Beernem achter, met name Edmond. Die was herbergier én werd later een van de kroongetuigen op het proces van de beruchte moorden van Beernem!”
Boerendochters
“Zijn Emma en Casimir al die jaren blijven corresponderen, toen de kleine kazzen in de gevangenis zat? Feit is dat Emma de moordenaar van haar stiefvader op het proces verdedigd heeft. Maar de Wingense boerenzoon Alphonse Van Walleghem was haar komen halen om samen naar Canada te vertrekken.”
De Boerenbond zette veel arme landbouwers en boerendochters aan om naar Canada te emigreren
“In het begin van de 20ste eeuw was er veel armoede op het West-Vlaamse platteland, de Boerenbond promootte die emigratie. Veel West-Vlamingen hebben een nieuw leven opgebouwd in Canada. Vier broers uit het kroostrijke gezin Van Walleghem zijn van erf tot erf getrokken om boerendochters over de plas mee te nemen.”
“Heel lang heeft het niet geboterd tussen Emma en haar Wingense echtgenoot. Ze kreeg drie kinderen, maar scheidde van Alphonse Van Walleghem in Canada. Is Casimir Strubbe haar gaan opzoeken in Saint-Boniface, een wijk van Winnipeg? En heeft Emma haar man verlaten voor Casimir? Feit is dat ze in Saint-Boniface niet ver van elkaar woonden. Casimir liet zich op 2 juni 1930 naturaliseren tot Canadees.”
op zelfde kerkhof
“Op 13 december 1934 blokletterde de voorpagina van The Winnipeg Evening Tribune: Cyclist, struck by automobile, critically hurt. Het slachtoffer op de Pembina Highway was Casimir Strubbe. Zijn lichaam werd geïdentificeerd door Arthur Van Walleghem, de zoon van Emma Anseeuw, die in 1949 overleed. Wat bewijst dat ze contact hadden”, aldus Daniel Vanhulle, die in Canada bij zijn speurwerk hulp kreeg van Dave Muys, de achterkleinzoon van het slachtoffer: “Hij wist voordien niet dat zijn overgrootvader vermoord werd.”
“De clou van het verhaal is dat Emma Anseeuw en Casimir Strubbe, de moordenaar van haar stiefvader, vlakbij elkaar begaven liggen op de Belgian Sacred Heart Cemetery van Saint-Boniface.”
De vergeten moord van Beernem door Daniel Vanhulle telt 294 pagina’s en kost 40 euro. Info: vanhullehof@gmail.com
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
