Willy Vandenberghe (86) speelt al 75 jaar muziek bij de koninklijke harmonie Sint-Cecilia in Elverdinge. Speciaal voor hem werd een rhodium ereteken ontworpen. “Ik moet een beetje het voorbeeld geven aan de jongeren, hé”, lacht Willy.
Het is wellicht een unicum in België dat iemand al 75 jaar lang spelend lid is van eenzelfde muziekharmonie en op 86-jarige leeftijd met volle overgave met zijn trombone nog alle uitstappen, concerten en repetities meedoet. “Er zullen er inderdaad waarschijnlijk niet veel zijn”, lacht Willy, die op het d’Ennetiéresplein woont. “Maar ik ben er in geboren, mee opgegroeid en heb het altijd graag gedaan. Ik speel nog iedere dag, thuis alleen op mijn trombone, de partituren repeteren, dat moet ook wel anders zou ik niet meer meekunnen.”
Van vader op zoon
Willy heeft de liefde voor muziek van geen vreemden: zijn vader Leon, zijn grootvader Jules en oom Valére waren bij de grondleggers van de Elverdingse harmonie in 1904. “Mijn vader speelde bariton en dat werd ook mijn eerste instrument. Ik volgde eerst twee jaar notenleer bij onze onderwijzer meester Gadeyne die als dirigent het muziekkorps na de oorlog in Elverdinge weer heropstartte. Op 1 januari 1947 werd ik dan lid. Ik was 11 jaar en ging mee gaan spelen met mijn vader die een eigen instrument had. Gaby Verhaeghe was dirigent van 1947 tot 1992, van hem heb ik veel geleerd. Hij werd opgevolgd door zijn schoonzoon André Orbie en daarna kwam Roland Neyrinck”, vertelt Willy.
Verschillende orkesten
“Intussen wisselde ik de bariton in voor de trombone en neemt sinds 2016 Jan Kusseneers ons mee op muzikaal avontuur, en het zijn mooie avonturen. De viering van ons 100-jarig bestaan in 2004 met feestelijkheden in het kasteelpark stipte ik altijd aan als mijn mooiste ervaring, maar sinds dit jaar zijn dat de kasteelconcerten die we eind augustus bij het kasteel hebben gegeven. Dat is het beste wat we in die 75 jaar hebben gedaan, al zaten er moeilijke stukken in. Maar moeilijk gaat ook en Hugo Debouvere, onze man van de partituren legt de lat altijd hoog.”
De ouderdomsdeken
Willy is na 75 jaar nog altijd even gepassioneerd. Reeds jarenlang is hij de muzikant met het meeste aantal aanwezigheden van uitstappen en repetities. “Tot op vandaag doe ik nog alle uitstappen mee al beginnen de stapmarsen lastig te worden. Maar zolang het gaat… Ik ben de ouderdomsdeken van de bende en ben altijd aanwezig. Ik moet een beetje het voorbeeld geven aan de jongeren hé. Ik heb één jaar mijn instrument aan de kant moeten laten staan, toen ik mijn nieuwe tanden kreeg. Toch bleef ik present, ik heb dan een jaar slagwerk gedaan.”
Toen ik mijn nieuwe tanden kreeg, heb ik een jaar slagwerk gedaan
Willy speelde ook in verschillende orkesten. “Bij de Pink Band was dat jazz muziek en dat was nog moeilijker dan spelen in het muziekkorps. Ik speelde ook bij de Poperingse Blaaskapelle en bij De Play Boys waarmee we veel feesten in Frankrijk opluisterden. Ik kan veel anekdotes vertellen, ik heb veel mooie herinneringen aan ontelbare uitstappen, repetities en concerten bij de harmonie en ik hoop er nog veel te maken.” (FB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
