Je kunt er donder op zeggen dat bij foto’s die Kortrijk Spurs de wereld instuurt deze van het fototoestel van Philippe Dekoker afkomstig zijn. De Heestertenaar werd een dikke 20 jaar terug supporter van het ter ziele gegane BT Power Wevelgem, waarna hij jarenlang de vaste fotograaf werd van de Wevelgemse eerste ploeg. Na het seizoen 2016-2017 maakte hij samen met een heel aantal spelers de overstap naar Kortrijk. Intussen is Philippe een graag geziene gast op wedstrijden van de Spurs, want dat betekent: foto’s!
“Ik blijf eerlijk gezegd liever uit de schijnwerpers, en dus achter mijn fotocamera, maar voor één keer maak ik een uitzondering. Mijn harde schijf bestaat ondertussen uit (tien)duizenden basketfoto’s. Vroeger plaatste ik alles op diskettes en later op cd-roms, een aantal jaren terug heb ik alles gearchiveerd op mijn computer”, begint de sympathieke fotograaf.
“Hoe ik erin gerold ben?”, aarzelt Philippe. “Tijs Van Reeth is de schuldige. Tijs werd mijn buurman midden de jaren ’90 en was fervent supporter en lid van supportersclub The Green Frogs van Power Wevelgem (later werd Tijs met zijn houtbedrijf één van de hoofdsponsors van de club, red.). Ikzelf speelde nog basket en beloofde dat ik op het einde van mijn actieve carrière mee zou gaan supporteren. Zo geschiedde. Tot mijn 29ste speelde ik voor Zwevegem en daarna nog een aantal seizoenen bij Kluisbergen. Vanaf 1999 sloot ik me aan bij SLOW Rollegem om er corporatief te spelen. Sindsdien ben ik mee beginnen gaan naar Wevelgem. Wist ik veel dat ik vertrokken was voor 18 jaar lang…”
Sony Mavica
“Ik moet nog een aantal wedstrijden gezien hebben in De Vlaschaard, maar sinds de verhuis naar De Schelp miste ik geen enkele match meer. We waren echte diehardsupporters. Alles moest wijken. Ik werd lid van de supportersclub en we maakten elke verplaatsing mee met de supportersbus. Ik herinner me dat we in de voorbereiding onder de Kroatische coach Rajko Toroman meegingen op stage naar Nederland. Ik weet dat ik daar mijn eerste foto’s maakte. Ik had nochtans niets met fotografie. Zoals elke Belg had ik wel eens een wegwerpcameraatje gebruikt op reis, maar meer niet. Mijn vrouw had op haar werk een Sony Mavica gekregen. Dat was nog met diskettes. Waarom zij mij dat toestel meegaf naar de basket, eerlijk, ik weet het niet meer.”
“Het is door mijn buurman Tijs Van Reeth dat ik in het basketwereldje gerold ben”
Daarna ging het snel. “In de afgelopen 20 jaar deed ik toch serieuze investeringen in toestellen. Goedkoop is het niet, maar het is mijn hobby. Bewegende beelden, binnen in een zaal, verschillende lichtkwaliteit… Het is niet altijd even evident en er kruipt ook nadien nog veel werk in.”
Hoogtepunten
“Als ik terugdenk aan Wevelgem springt de finale van de Beker van België in Pepinster tegen het grote Spirou Charleroi uit 2002 eruit. Met een karrenvracht bussen maakten we de verplaatsing. Op het einde zelfs onder politiebegeleiding. Ik herinner me dat ik een foto nam van Piet De Bel in tranen op de bank na de match (Charleroi won met 65-96, red.). Jammer dat ik die foto’s nu niet terugvond. Ik herinner me ook onze eerste liveverslaggeving voor de thuissupporters in Bree. Samen met Wim Berteloot en Gunther Kerkhof waren we toen wat voor op onze tijd (lacht). In een later stadium, in tweede en later nog derde nationale, denk ik aan de zeges in de Vlaamse beker onder coach Peter Castelein (zie foto onderaan). Ik maakte wel een aantal coaches mee: Rajko Toroman, Luc Margodt, Tony Vandenbosch, Peter Castelein, Frank De Brucker, Tom Roels en Bert Wyseur. Eén ding is zeker: iedereen heeft zijn eigen stijl. Ik ging niet altijd akkoord met de manier van coachen van Peter, maar hij slaagde toch altijd. Coach Bert verbaasde me. Hij nam iets mee van Peter, maar vooral strategisch en tactisch kon hij heel goed anticiperen. Ik wist niet dat hij het zo goed ging doen. Die twee springen erboven uit.”
De overstap
“In Wevelgem deed ik enkel de eerste ploeg. Sinds mijn overstap naar Kortrijk zijn daar ook de jeugdploegen bijgekomen. In een club als Kortrijk Spurs is dat toch een serieuze uitdaging, maar je krijgt veel appreciatie. Mijn agenda stond tot begin mei overvol, maar nu val ik door coronain een zwart gat. Toen Wevelgem zakte naar eerste provinciale verkaste een groot deel van de spelers naar K-BTK. Coach Bert vroeg of ik niet wou meegaan. In al die jaren is hij eigenlijk een constante voor mij: vroeger als jonge supporter van Wevelgem, later als manager toen we met een aantal mensen de club meermaals probeerden te redden en nu als coach. In K-BTK ervoer ik het familiale van in Wevelgem: een club die leefde, met veel bestuursmensen, medewerkers en supporters. De titel vorig jaar werd een hoogtepunt. Ook Jérome Vandenberghe en Tom Van De Keere zijn zo’n constantes (zie foto onderaan). Ik heb meer dan 700 foto’s van Tom uit al die jaren Wevelgem. Zijn vader vertelde me bij het emotionele afscheid in Wevelgem dat ik meer foto’s had van zijn zoon dan de ouders in hun albums thuis.”
Drie foto’s met een speciale betekenis
We vroegen Philippe ten slotte een drietal foto’s te selecteren, die voor hem om een of andere reden een speciale betekenis hebben. “Ook het X-Mas Tournament en het preolympisch tornooi van de Belgian Cats verdient vermelding. Jammer dat ik er niet meer mocht selecteren”, besluit Philippe.
