Ze gingen op de vlucht voor het oorlogsgeweld in hun thuisland Oekraïne. Olena en haar man Dmytro Kharlamov hadden met hun drie zonen hun leven hier in Izegem op de rails gekregen, tot de man op amper 49-jarige leeftijd overleed na hartfalen. Ook haar mama overleed onlangs, maar Olena wil de moed niet laten zakken voor haar zonen die hier ondertussen opgroeien. “En Trump of geen Trump, de oorlog moet stoppen.”
Het gezin van Dmytro en Olena (50) streek met hun drie zonen in maart 2022 neer in Izegem. Meteen poogden ze zich te integreren, de drie zonen – Mykyta (16), Yaroslav (13) en Ivan (11) – sloten zich ook snel aan bij Mandel United. Daar zijn ze nog aan de slag, ze spelen er op interprovinciaal niveau. Maar vorig jaar sloeg het noodlot toe. “Het was op 7 januari, wanneer wij als orthodoxe christenen kerstmis vieren, dat hij getroffen werd door een hartstilstand”, doet Olena het verhaal. “Mijn zoon heeft de hulpdiensten gebeld, de MUG was op weg van AZ Delta in Rumbeke. Zelf ben ik te voet naar de Sint-Jozefskliniek gelopen, dat is hier aan de overkant van de straat. Ondertussen waren mijn zonen de reanimatiepogingen, die via de telefoon werden door gegeven, gestart. Maar het mocht niet baten. De dagen ervoor had hij al last van pijn aan de borst, ik suggereerde nog om naar de dokter te gaan… Maar ik moest mijn man afgeven, amper 49 jaar. Onze zonen verloren hun papa en hun vriend.”
Schoolresultaten goed
De dienst werd gehouden in de aula bij Uitvaartzorg Snoeck, Dmytro ligt begraven in Emelgem. Maar Olena moest door met haar leven, voor haar drie zonen. Mykyta volgt de economische richting in het College, Yaroslav Latijnse in de Middenschool en Ivan zit in de zesde klas van de Heilig Hartschool. “Ze doen het op school allemaal uitstekend. Niet evident, want ze moesten de taal leren ook. En tegelijk volgen ze nog online lessen in Oekraïne, om ook daar hun diploma te kunnen halen.”
Ook Olena volgde Nederlandse lessen, samen met Dmytro, én een inburgeringscursus. Haar verblijfsvergunning is ondertussen ook verlengd tot 2026. En ze is aan de slag in de Sint-Jozefskliniek in Izegem. “Ik amuseer me daar en heb een goed contact met de collega’s, de verpleegkundigen en de dokters. Ook via de scholen van de kinderen en op het voetbal heb ik al veel vrienden gemaakt. Ik voel me hier ondertussen thuis. We zijn verhuisd naar een kleiner appartement, ook de auto van mijn man hebben we van de hand gedaan.”
“Mijn zonen missen hun vader, hij was niet enkel hun pa, maar ook hun beste vriend”
Dmytro had in eigen land een handel in auto-onderdelen. Het gezin woonde 18 hoog op een appartementsgebouw in een buitenwijk in Kiev. Olena toont ondertussen foto’s van een drone-aanval vlakbij haar woonplaats. “Je kan niet geloven hoeveel mensen we kennen die gesneuveld zijn, ook kinderen die het leven lieten. Die oorlog in Oekraïne moet gewoon stoppen, zo snel mogelijk.”
En ondertussen kreeg Olena nog een klap te verwerken, haar mama overleed aan de gevolgen van kanker. Ook van haar toont ze een foto. Een beeld van een jonge vrouw met een van haar zonen bij zich. “Ik heb ook twee stiefbroers die gestorven zijn. Mijn mama was ook weduwe en ging uiteindelijk binnen als non in de kerk. Ik had vaak contact met haar, maar uiteindelijk is ze gestorven. Samen met Mykyta ben ik toen naar Oekraïne afgereisd voor de begrafenis.”
Diploma van ingenieur
Olena heeft dus al heel wat klappen te verwerken gekregen, maar ze klampt zich vast aan de herinnering aan haar man. “We kenden elkaar van toen we 15 jaar waren, zijn later een koppel geworden en hebben ook samen gestudeerd. Ik heb eigenlijk twee diploma’s, technisch verwarmingsingenieur en bouwkundig ingenieur. Ik laat nu bekijken of die diploma’s ook hier gehomologeerd kunnen worden. Maar ondertussen werk ik met plezier verder in het ziekenhuis.”
Met haar drie zonen heeft Olena hier ondertussen een nieuw leven opgebouwd. Ze hoopt dat de oorlog zo snel mogelijk beëindigd wordt. “Trump of geen Trump, het moet gewoon stoppen. Er worden hele dorpen uitgemoord, inclusief kinderen en ouderen. En ook wij kijken met grote ogen wat Trump allemaal verkondigt. Maar die oorlog met al zijn slachtoffers treft vooral de bevolking. De enige taak daar is om te overleven. Als Oekraïners zijn we veel gewend, maar dit valt niet op te lossen.”
“Ik wil iedereen bedanken voor de steun die we krijgen, op het voetbal, de school en op mijn werk.”
Haar gedachten zijn nog bij haar familie en vrienden in Kiev. “En we proberen ook te helpen waar kan. Zo hebben we opnieuw voetbaltruitjes kunnen schenken, de oude tenuetjes van Mandel United.”
Het Izegemse appartement van Olena is gedecoreerd met allerlei foto’s, familiekiekjes met haar overleden man, maar ook heel wat medailles en bekers die de voetballende zonen al gewonnen hebben. “In onze flat in Oekraïne had elke zoon een muur waaraan hun medailles werden op gehangen.”
Wereld stond even stil
Olena vertelt het allemaal met een groot hart. “Na de dood van mijn man stond de wereld voor mij stil. Ik wilde niet verder leven zonder hem. Hij was alles voor mij. We droomden samen van onze toekomst met onze drie zonen. Maar de kinderen komen naar me toe en zeggen dat ze van me houden, dat ik niet mag wenen. En dat geeft me nog steeds kracht. Ik weet dat mijn man graag wil dat ik verder ga met mijn leven en dat mijn kinderen uitblinken in voetbal en school. We zullen er alles aan doen om gelukkig te zijn, hoe moeilijk het ook is in de situatie waarin we beland zijn. Maar ik wil ook iedereen bedanken voor de steun die we krijgen, op het voetbal, de school en op mijn werk.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
