Als Tommy Deblieck in onze krant verschijnt, is dat meestal met Fabrice Goffin aan zijn zijde. Als zakenpartners en goede vrienden hebben ze samen Zorabots opgericht in Oostende. Het IT-bedrijf ontwikkelt software, onder meer voor robots. Het eerste robotje dat ze programmeerden, Zora, wordt gebruikt in heel wat scholen, woon-zorgcentra en ziekenhuizen. We spreken Tommy voor één keer alleen en ontdekken het opmerkelijke carrièrepad waarbij durven springen in het onbekende altijd de leidraad is geweest.
Oostende voor Anker is nog maar net voorbij. Ook Tommy kwam het maritieme feest vieren, maar een bezoek aan de Mercator, dat was al even geleden. Hij heeft dan ook niet echt iets met de zee, zo zegt hij zelf. Hij is wel een kind van de kust met roots in De Panne, maar het liefst van al komt hij er enkel in de winter als het er rustiger is. Hij week uit richting Eernegem, maar zit met zijn bedrijf Zorabots geworteld in Oostende.
Je bent op je 18de gestopt met school. Niet meteen de klassieke achtergrond van een zaakvoerder van een IT-bedrijf?
“Mijn ouders hadden geen groot budget en ik wilde hun zuurverdiende centen niet verdoen. Ik had daarnaast ook nooit moeten studeren in het middelbaar en had schrik dat ik het niet zou aankunnen. Ik ben daarom meteen beginnen werken. Ik heb even in de horeca gewerkt, maar ben snel veranderd naar een job in een winkel. Zo ben ik telkens een stapje hogerop geraakt. Van een winkel ging het naar een groothandel, daarna was ik hoofdaankoper en van daaruit heb ik de sprong gewaagd om een eigen computerzaak op te richten.”
Hoe kom je dan in de robotica terecht?
“De link is technologie. Dat heeft mij altijd gelegen. Nog voor ik mijn eigen zaak had, merkte ik dat ik een gave had om complexe zaken in technologie simpel te maken. Dat loopt als een draad door mijn carrière, ook hier is onze software doorspekt met het idee dat iedereen ermee moet kunnen werken. Dat is altijd mijn DNA geweest.”
Hoe is het verhaal van Zorabots begonnen?
“We hebben in 2011 QBMT opgericht. Dat verwees nog naar ons verleden in Qatar. Fabrice was een klant van mijn computerwinkel. We begonnen overeen te komen en hij vertelde over een project in Qatar waarvoor hij nog een technisch profiel zocht. Ik wist niet zeker of het echt iets voor mij was. Uiteindelijk ben ik toch meegegaan en hebben we zo’n vijf jaar consultancy gedaan in Qatar. En cours de route zijn we vrienden geworden. Je ziet niet vaak vrienden die samen zaken doen. Wij hebben het weliswaar omgekeerd gedaan. We waren eerst partners en dan pas vrienden, maar dat werkt nog altijd. We hebben wel eens een discussie en ja dat is soms heftig, maar ruzie hebben we nooit. In al onze beslissingen moeten er twee ja’s of twee nee’s zijn. Daar horen natuurlijk wel compromissen bij.”
Was het leuk werken in Qatar?
“Fabrice heeft daar echt gewoond. Ik had mijn twee kinderen, Aukje was nog niet geboren. Ik was drie weken daar en daarna twee weken thuis. Dat was niet altijd even gemakkelijk, maar het was een bijzondere periode. Je hebt daar vijf hotels waar je iets mag drinken. Voor de rest viel er naast zaken doen niet zo veel te beleven. Tijdens een van de avonden dat we iets gingen drinken waren we aan het praten over onze jeugd. We bleken allebei grote fan van Star Wars. Al lachend zeiden we dat we zelf een robot moesten maken om de wereld over te nemen. Daar bleef het echter bij. Twee jaar later zagen we de robot Nao, die wij programmeren als Zora. We zijn naar de fabrikant getrokken in Parijs en hebben een exemplaar gekocht voor 7.500 euro. Zo zijn de ideeën gestart. Fabrice is goed in het leggen van contacten en ik ben eerder bezig met de details en het operationele. De rest is geschiedenis.”
Dat is een behoorlijke sprong in het onbekende dus?
“Ik heb altijd gesprongen en ben altijd opgepikt geweest. Voor mijn eerste job in een winkel heb ik de baas van een elektrozaak overtuigd om te beginnen met de verkoop van computers. Als het lukte, mocht ik blijven en anders moest ik na een jaar vertrekken. Ik ben er uiteindelijk vijf jaar gebleven. Ondertussen waren ook de gsm’s opgekomen. Ik had een opleiding gevolgd om gsm’s te kunnen herstellen. Een groothandelaar zocht nog iemand voor technisch verkoop en zo kon ik telkens een beetje opklimmen.”
Veel techbedrijven verhuizen naar het buitenland, blijven jullie bewust hier?
“Dat heeft ook met persoonlijke redenen te maken. Ik heb drie kinderen, ik zal niet zomaar het land verlaten. Daarnaast zijn er veel techbedrijven die wegtrekken en dat is eigenlijk jammer. Onze programmeurs komen allemaal uit de streek en zij hebben allemaal een hoog niveau. Het is een moeilijke weg om van hieruit te blijven werken omdat Belgische en Europese investeerders op een andere manier naar tech kijken, maar het komt wel.”
Bio
Privé: Tommy Deblieck (47) is geboren in Veurne op 1 mei 1975 en opgegroeid in De Panne. Hij heeft drie kinderen: Maarten, Ruben en Aukje.
Opleiding en loopbaan: Tommy is gestopt met school op 18-jarige leeftijd. Hij werkte in de horeca en later in de verkoop. Hij baatte zelf een computerzaak uit voor hij samen met Fabrice Goffin startte met QMBT en als consultant naar Qatar trok. De twee zakenpartners richtten later Zorabots op in Oostende.
Vrije tijd: fitness, volleybal en Tommy schrijft limericks en liedjes. Hij zou graag een eigen nummer uitbrengen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
