Tine Verschueren combineert met flair de Brugse humor met het Gentse cynisme

KW kaapt Gent-medewerkster Tine Verschueren (20 jaar) schippert intussen al jaar en dag tussen haar kot in Gent en haar lief in Brugge. “Als geboren en getogen Westendenaar begreep ik in het begin niets van het Gentse accent. Intussen verblijf ik al drie jaar in Gent op kot en nu pas voelt het aan alsof ik volledig geïntegreerd ben in de Arteveldestad.”

We vliegen er meteen in. Welke passie slorpt het meeste van jouw tijd op?

Ik heb altijd enorm genoten van onbekende muziek. Zo’n twee jaar geleden ontmoette ik Niels Bruwier, momenteel student Communicatiewetenschappen in Brussel. Hij had net een muziekblog opgericht en ik stond op het punt om mijn studie Toegepaste Taalkunde op te geven voor Journalistiek. De perfecte gelegenheid om mijn passie om te zetten in de praktijk. Sindsdien schrijf ik single reviews en concertrecensies voor de ‘Dansende Beren’.”

“Dat gaat heel breed: van charmante rock-folkbands tot fraaie popzangeressen. In ieder genre vind ik wel iets dat me aanspreekt, wat ook het concept is van de blog. Ik mocht ooit Rhodes, een Britse singer-songwriter, interviewen in de backstage van ‘Het Depot’ in Leuven. Dat was echt een machtig moment, wellicht omdat ik destijds verliefd was op hem, euh zijn muziek. Door te zoeken naar minder bekend talent en er vervolgens over te schrijven, is mijn muzieklijst flink aangedikt en mijn passie gegroeid. Ook ‘Dansende Beren’ gaat alleen maar vooruit. Met onze likes op de Facebook-pagina en ons gemotiveerde team zit het alvast goed.

Mijn sociale knop schakelt onmiddellijk om naar klungelmodus wanneer er iemand voor mijn neus staat

Tijd om je kwetsbaar op te stellen, Tine. Wat beschouw jij als jouw grootste zwaktes?

Zoals zovelen van mijn leeftijd ben ik ronduit slecht in plannen. Alle agenda’s van de wereld zouden mijn planprobleem niet kunnen oplossen. Daarom probeer ik momenteel een andere aanpak. Ik hou me naast het gebruikelijke schoolwerk met zodanig veel verschillende zaken bezig, zodat ik niet anders kan dan mijn beschikbare tijd zorgvuldig te plannen en in te delen. En mijn nieuwe strategie lijkt te werken, want ik merk vooruitgang. Daarnaast ben ik ook ontzettend verlegen. Face-to-face verloopt alles veel vlotter dan vroeger, maar die verlegenheid blijft er nog altijd wat inzitten bij mij. Laat me iemand mailen of opbellen, geen probleem. Maar vanaf het moment dat iemand voor mijn neus staat, gaat het een pak moeilijker. Die sociale knop schakelt bij mij dan onmiddellijk om naar klungelmodus.

Wat heeft de toekomst in petto voor Tine Verschueren?

Ik ben ongelooflijk irritant als het op spelling aankomt, dus het zal niemand wel verbazen als ik zeg dat ik een carrière als eindredactrice wel zie zitten. Op een webredactie zou ik ook wel aan de slag willen gaan. Als ik mijn fantasie nu eens helemaal op hol zou laten slaan, lijkt buitenlandse concerten recenseren voor een belangrijk muziekblad me fantastisch. In een zotte bui ben ik trouwens eens naar Londen afgezakt voor een gig van een onbekende artieste. Ze heette Florrie, geloof ik. Dat is een volledig andere sfeer, iets wat je zeker eens gedaan moet hebben. Maar heb ik al gezegd dat ik geen planner ben? Ik laat alles op me afkomen.”

“Wat als al mijn pogingen in de journalistieke wereld zouden mislukken? Mmm, dan ga ik een café of restaurantje uitbaten. Misschien een foodtruck, als dat op dat moment nog hip zou zijn. In uiterste nood doe ik mee aan ‘Mijn Pop-uprestaurant’. En als het helemaal hopeloos lijkt te worden, dan wordt het ‘Temptation Island’. (lacht)

Wat als ik in de journalistieke wereld zou mislukken? Deelnemen aan ‘Mijn Pop-uprestaurant’ of ‘Temptation Island’ sluit ik niet uit

Een luchtige vraag om het af te leren met een typerend kort antwoord. Als je later een ‘Lifetime Achievement Award’ zou winnen, aan wie (uit West-Vlaanderen) zou je hem dan opdragen?

In eerste instantie denk ik aan mijn huisdieren, maar om niemand teleur te stellen kies ik toch voor mijn lief, moeder, schoonouders en vrienden.