Tidenka wil cliché van saaie godsdienstlerares doorbreken: “Tien geboden zijn nog chill”

Leerkrachten godsdienst gaan niet bepaald door het leven als de meest hippe proffen. Het woord godsdienst roept vaak enkele stereotiepe beelden op van een saaie en vooral strenge prof die vooraan in de klas staat te preken als een pastoor. Kortrijkzane Tidenka Goedhart (44) is godsdienstlerares, alleen past ze helemaal niet in het cliché.

Tidenka Goedhart, het is niet meteen een naam als Linda, Annelies of Mieke. “Klopt helemaal”, steekt Tidenka van wal. “Ik heb Surinaamse roots, Suriname is het geboorteland van mijn vader. Mijn naam klinkt dan wel exotisch, toch ben ik een rasecht streekproduct want mijn moeder is afkomstig van Menen en voor we in Kortrijk terechtkwamen, woonden we in Heule.”

Het is erg moeilijk Tidenka vooraan een klas te zien staan, sprekend over Jezus en de apostelen. Het breekt compleet met het idee dat we zelf nog hebben uit onze kinderjaren.

“Ja zeg, ik ben ook geen tante nonneke hoor”, lacht ze luidop. “Ik ben getrouwd, heb kinderen en ben een absoluut fashion-victim. Waarom het idee van een saaie mevrouw in een stoffige klas blijft bestaan, weet ik absoluut niet maar ik ben alvast blij dat ik iedereen van het tegendeel kan bewijzen. Trouwens, godsdienst is vandaag de dag relevanter dan ooit en kan leerlingen helpen om met een open mind en vooral op een respectvolle manier te leren communiceren met elkaar.”

Een uitleg die Tidenka meteen kracht bijzet. “Wanneer ik voor het eerst voor een nieuwe klas sta, dan is het eerste wat ik zeg ‘Ik ben jullie leerkracht, ik geloof en daar hoeft geen discussie over gevoerd te worden’.”

“Je ziet de kinderen dan met grote ogen kijken naar mij terwijl ze denken ‘is die gek?’ Gaandeweg leren ze dan ook dat, hoewel ik geloof, ik een ander zijn visie niet ga afbreken. Of we nu spreken over het Christendom, de Islam, het Jodendom of eender welke religie, respect moet er zijn voor iedereen. Via godsdienstlessen kunnen kinderen dat respect leren en kunnen ze ook leren praten met elkaar zonder te oordelen.”

“Dialoog is vooral vandaag de dag cruciaal bij het oplossen van conflicten maar vaak loopt het daar ook mank. Of het nu gaat om een eenvoudige discussie op de hoek van de straat of mondiale, politieke problemen, met praten kunnen we al een aanzienlijk stuk vooruit.”

Wit of zwart

“Helaas zien we erg vaak dat er van praten geen sprake meer is, waardoor we een maatschappij van extremen krijgen. Het is wit of het is zwart, er bestaat geen grijs meer en het niet eens zijn met een mening, bekijken velen als een soort van verraad. Daardoor durven mensen en vooral kinderen niet meer kritisch denken, uit schrik voor een overdosis aan negatieve reacties en dat op zijn beurt zorgt later dan weer voor een moeilijke dialoog. We scheppen een vicieuze cirkel waar we uiteindelijk nog moeilijk uit raken en met mijn lessen probeer ik toch een vorm van antwoord te bieden.”

Dialoog, debat en kritisch durven denken? De Bijbel en het leven van Jezus met zijn apostelen lijkt plots wel heel ver weg in de klas. “Ah maar die zijn er allemaal nog bij hoor, je moet gewoon als leerkracht durven actualiseren”, pikt Tidenka meteen in.

Het kan geen kwaad om dingen in vraag te stellen

“Laat ons gewoon even de tien geboden nemen als voorbeeld. Eigenlijk zijn die dingen superactueel maar ze worden nog veel te vaak in een ouderwetse verpakking aangeboden. Ik probeer de kinderen aan te leren dat ze de tien geboden als een soort van zingeving, een soort van mentale voeding moeten zien. Als je een gebod breekt, dan gaat God je niet straffen maar de rechter wel. Als je het allemaal bekijkt, dan zijn de 10 geboden best wel nog chill eigenlijk, zelfs in 2020.”

“Trouwens, ook tijdens de coronacrisis kon godsdienst voor heel wat jongeren een soort van mentale verlichting bieden. Velen onder hen hadden het vooral psychisch niet zo gemakkelijk en leden onder het plotse wegvallen van heel wat van hun sociale activiteiten. Als we hen geen richting geven, schep je een situatie waar ze uit frustratie bepaalde zaken niet meer gaan doen.”

“Met mijn lessen probeerde ik hen dan ook duidelijk te maken dat ze best wel niet akkoord mogen zijn met bepaalde maatregelen. Op zich kan het geen kwaad om dingen in vraag te stellen. Natuurlijk moeten ze dan ook rekening houden met de gezondheid van anderen die wel kwetsbaarder zijn.”

Godsdienst is vrijheid

“Godsdienst staat gelijk aan vrijheid en dat die vrijheid voor iedereen anders is, werd de afgelopen maanden duidelijk”

Hoewel Tidenka erg gedreven en gepassioneerd haar taak als leerkracht op zich neemt, gooide ze het jaren terug tijdelijk over een andere boeg. “Er was op familiaal gebied een aaneenschakeling van dramatische gebeurtenissen, zoals ziektes en overlijdens” klinkt het. “Dat hakte er bij mij stevig in, het was een erg emotionele periode. Ik kon onmogelijk voor een klas staan, spreken over leven en dood, terwijl familieleden op sterven lagen. Voor de kinderen zou dit niet goed zijn geweest en voor mezelf al helemaal niet.”

“Ik besloot dan ook om mijn andere passie, die van koffie, een kans te geven. Ik heb trouwens een grote voorliefde voor eten en drinken in het algemeen. Zo volgde ik al verschillende dieetboeken, niet om te vermageren maar eerder omdat ik die recepten wilde proberen.”

Eigen koffiebar

“Koffie was en is nog steeds mijn guilty pleasure en na een opleiding tot barista startte ik mijn eigen koffiezaak in Kortrijk. Op zich was die koffiebar één ding, voor mij ging het voornamelijk om het contact met de mensen en het experimenteren met koffie. Cocktails met koffie erin verwerkt of verschillende variaties uit verschillende delen van de wereld serveren? Ik kon daar eindeloos van genieten.”

“Na enkele jaren liet ik de zaak terug over omdat ik voelde dat ik dicht bij een burn-out stond. Het runnen van een zaak is meer dan alleen maar die zaak en dat pastte niet meer bij mij. Ik pikte dan ook met veel plezier de draad van mijn loopbaan als godsdienstlerares weer op.”

Koffie, experimenteren met voedsel en godsdienstlessen met een moderne toets. Het zorgt voor een drukke agenda waar Tidenka wel nog steeds plaats in vindt voor een andere passie, die voor muziek.

“Ik ben aan mijn 7 jaar piano beginnen spelen, mee op aansturen van mijn moeder” sluit ze af. “Ik speel echt wel graag piano maar wilde stiekem eigenlijk liever saxofoon spelen. Uiteindelijk ben ik een tijdje terug toch begonnen met een opleiding en kan ondertussen wel al aardig uit de voeten met mijn sax. Wie weet beschik ik wel over bakken talent en kan ik het schoppen tot sexy saxofoniste? Ik zou geen neen zeggen.”

” Ondertussen kon ik ook de fakkel van de voormalige dirigent van het Kortrijkse koor Alfabet overnemen, iets waar ik erg trots op ben. Muziek stroomt hier wel door ons huis. Ook de kinderen zijn erdoor gebeten en het groeide zo hard dat we de garage hebben moeten ombouwen tot ons eigen ‘muziekkot’.”