Hij speelde gitaar voor Raymond en Arno, maar was ook enkele jaren gitarist bij Gorki. Tot Vos kwam te gaan. Tegenwoordig focust Thomas Vanelslander op zijn eigen band: Helsinki. En op het West-Vlaamse erfgoed van zijn kroost.
The Van Jets, Balthazar, Goose, Compact Disk Dummies, Flip Kowlier, Brihang, Kenji Minogue… geen West-Vlaamse muzikant of band, of ze wonen, repeteren en spelen in Gent. Beproefd recept: neergestreken om er te (proberen te) studeren en er uiteindelijk blijven plakken…
Het parcours van gitarist Thomas Vanelslander (41) verliep iets minder klassiek. Hij werd geboren in Roeselare en bracht de eerste jaren van zijn leven door onder de basiliek van Dadizele, maar verhuisde als kleuter al naar De Pinte. De lagere school en het grootste deel van z’n middelbare jaren, sleet Thomas op Gentse schoolbanken, maar toen hij 15 was, verhuisde het gezin naar Brugge. “Alsof m’n ouders de banden met West-Vlaanderen weer wat wilden opfrissen.” Door het minder klassieke traject was Thomas taalkundig wel een buitenbeentje. “In Gent was ik al die jaren ‘de West-Vlaming, maar na al die jaren Gent was mijn West-Vlaams niet meer 100% en was ik in Brugge ‘de Gentenaar’.”
In Gent was ik ‘die West-Vlaming’ en in Brugge ‘de Gentenaar’
Nadat Thomas z’n middelbare studies in Brugge had afgewerkt, maakte hij een comeback in Gent en hij zou de stad niet meer verlaten. Thomas studeerde er pol & soc en leerde er zijn echtgenote kennen. Aangezien die uit Brussel kwam, bleek Gent de perfecte consensus. Ongeveer gelijktijdig met het afsluiten van zijn opleiding pol & soc, begon bovendien zijn professionele carrière als muzikant. “Als kind heb de hele muziekschool doorlopen en speelde ik piano”, vertelt Thomas. “Toen ik een jaar of 15, 16 was, ben ik dan gitaar beginnen spelen. Het was de periode van de punkrock en de grunge, dus dat was allemaal niet zo moeilijk.” Thomas speelde in verschillende groepjes in het Brugse, maar het was pas toen hij ging bijklussen als roadie bij Raymond van het Groenewoud dat de bal écht aan het rollen ging. Thomas begon als roadie, mocht occasioneel het voorprogramma verzorgen met een van de bandjes waarin hij toen speelde, en werd ook al eens gevraagd om een paar nummertjes mee te spelen. En uiteindelijk vroeg Raymond hem om deel uit te maken van z’n vaste begeleidingsband.
“Dat was meteen goed voor 100 shows per jaar”, vertelt Thomas. “Ik heb mijn tenen mogen uitkuisen, want ik kon daarvoor alleen maar wat punkrock. De andere bandleden waren allemaal ongeveer tien jaar ouder dan ikzelf en erg ervaren, dus ik moest hard werken om ze te kunnen bijbenen.” Die beginperiode bevat ook nog altijd het meest memorabele concert van Thomas. “Ik speelde er nog maar een maand en mocht meteen de langste nacht op de Gentse Feesten spelen met Raymond. Dat betekende dus wel dat ik 99 nummers moest leren. En intussen moest ik ook nog mijn thesis afwerken. Dat was constant afwisselen tussen pagina’s eindwerk afwerken, een liedje instuderen enzovoort…”
Maar uiteraard zijn er nog wel meer memorabele optredens. Thomas speelde met Raymond talloze shows in eigen land, maar ook in Zuid-Afrika of Singapore. Uiteindelijk draaide hij 9 jaar mee in de band, daarna speelde Thomas gitaar bij tal van bands en projecten. A Brand als vervanger voor Tom Vermeir als die theaterverplichtingen had, maar ook K’s Choice, Hannelore Bedert, De Laatste Showband, Arno,… en Gorki. “Ik heb de laatste vijf, zes jaar bij Gorki gespeeld”, vertelt Thomas. Dus tot frontman en Gents monument Luc De Vos onverwacht overleed. “We waren net bezig aan nieuwe nummers”, herinnert Thomas zich. “In sommige bands speel je gewoon de muziek, maar Gorki was een echt Gents groepke. We vertrokken samen in een camionnetje naar optredens en er heerste echt wel kameraadschap. Een Gents/West-Vlààms groepje trouwens, want de laatste jaren zat er met Bert Huysentruyt nòg een ex-West-Vlaming bij.”
Thomas Vanelslander is intussen zo’n 20 jaar aan de slag als gitarist, maar hij stond in die jaren op de podia als muzikant van een breed scala aan bands. Geen spijt dat hij niet decennialang dé gitarist van die ene topband was? Geen ambitie om Brian May, the Edge of Keith Richards te worden? “Eigenlijk niet, ik heb altijd verschillende soorten muziek goed gevonden en vond het wel aangenaam om na verloop van tijd in een nieuw verhaal te stappen.”
Toch heeft Thomas Vanelslander sinds een paar jaar ook een eigen project. Helsinki is een échte Gentse band, met naast Thomas zelf ook nog een drummer (Ace Zec) uit Oostende, een gitarist (Joos Houwen) afkomstig uit Leffinge en bassist Pim De Wolf als enige ‘échte’ Gentenaar. Er werd al een ep uitgebracht en Helsinki speelde al in het voorprogramma van K’s Choice in de Benelux. “Het is iets waar ik echt in geloof”, aldus Thomas. “We hebben al wat materiaal klaar en willen na de zomer een full album uitbrengen. Misschien droppen we voor de zomer al een eerste single.” De band is ook een goed bewijs van de vruchtbare voedingsbodem die Gent is voor (West-Vlaamse) muzikanten. “Aanvankelijk zat ook Johannes Verschaeve in Helsinki, maar toen die door de drukke bezigheden met The Van Jets niet meer kon, suggereerde hij Joos”, aldus Thomas. Iedereen kent iedereen in Gent, en dus moeten er zelden vacatures in de krant gezet worden.
Het is geen toeval dat Gent zoveel (West-Vlaamse) bands herbergt. “Gent is de eerste echte stad die je tegenkomt”, zegt Thomas. “Met alle respect voor pakweg Kortrijk of Oostende hoor. Daar gebeurt ook wel wat, maar toch niet zoals in Gent. Er is veel passage, er beweegt meer, er zijn veel optredens en plààtsen om op te treden en het ligt natuurlijk ook centraler. Als je ‘s avonds laat na een optreden nog terug naar huis moet, dan scheelt het toch als je nog van Brussel naar Gent moet, of van Brussel naar Oostende.”
Thomas heeft intussen ook twee kinderen, maar die wonen al hun hele leven in Gent. Zit er nog een beetje West-Vlaanderen in ze? “Ze kennen nog wel een paar woordjes en halve zinnen, onder meer via grootouders en familie”, vertelt Thomas. “Maar voor de rest zijn dat echte Gentenaars. Ik heb thuis wel platen van Het Zesde Metaal en Flip Kowlier liggen en die draai ik dan wel voor ze. En dan vertaal ik en leer ik ze zo West-Vlaamse woorden. Ik heb wel veel respect voor die gasten, ook bijvoorbeeld voor wat ‘t Hof van Commerce presteerde, ook al begreep mijn echtgenote dan maar de helft van wat ze rapten. Het maakt niet altijd uit in welke taal je zingt, zolang je maar iets te vertellen hebt. Wannes Cappelle van Het Zesde Metaal pakt dat goed aan. Hij steekt de teksten in ‘begrijpelijk’ Nederlands bij z’n platen en zingt in het West-Vlaams. Zo kunnen ook de niet-West-Vlamingen een beetje mee, maar blijft hij zichzelf.”
(FV)
KW Kaapt Gent
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier