Daniël Depoortere is een schrikkelkind. Volgende donderdag 29 februari mag hij pas voor de 19de keer ‘officieel’ zijn verjaardag vieren. Het toeval wil dat zijn jongste kleinkind Britt dit jaar ook 19 wordt en dat wilde ze niet zomaar laten passeren. “Niet veel mensen kunnen zeggen dat ze dezelfde leeftijd hebben als hun grootvader”, lacht Britt.
Daniël Depoortere werd geboren in Staden op 29 februari 1948. Hij trouwde in 1970 met Bernise Cardoen (76) uit Langemark. Het kersverse echtpaar bouwde zijn nestje in de Langemarkstraat in Zonnebeke. Ze kregen er twee kinderen: Anja, die trouwde met Geert Vermeersch en mama is van Elie (29) en de tweeling Emiel en Emma (27), en Koen, die trouwde met Annick Adriaen en vader is van Britt (18). Ondertussen zorgde Emiel ook al voor een achterkleinkind Valère en is er nog een tweede achterkleinkind op komt.
Als schrikkelkind kan Daniël maar om de vier jaar zijn ‘officiële’ verjaardag vieren, maar daar heeft hij zich nooit iets van aangetrokken. “Ik vier gewoon ieder jaar mijn verjaardag, dikwijls zelfs twee keer”, lacht Daniël. “In het weekend ervoor gaan we dan bijvoorbeeld brunchen in Het Munchenhof in Langemark en op 28 februari vieren we het dan nog eens gewoon gezellig thuis. Het is ook niet omdat het een schrikkeljaar is dat ik het nu met extra toeters en bellen zal vieren. Al zal ik op 29 februari wel eentje extra drinken.” (lacht)
Bijzondere band
Sowieso wordt zijn verjaardag toch iets specialer dan andere jaren, want kleindochter Britt Depoortere contacteerde onze krant om haar pépé te verrassen naar aanleiding van zijn schrikkelverjaardag. “Ook omdat we allebei 19 worden dit jaar, wat wel speciaal is”, vertelt Britt, die geboren is op 10 september 2005. “Niet veel mensen kunnen zeggen dat ze dezelfde leeftijd hebben als hun grootvader.”
“Als ik mensen vertel dat ik 19 word, dan fronsen ze hun wenkbrauwen”
Pépé Daniël en Britt hebben dan ook een bijzondere band. “Als kind kwam ik hier quasi iedere dag. We wonen immers maar vijftig meter verder”, vertelt Britt, die vorig jaar nog in het Ieperse College zat maar nu handelswetenschappen studeert aan UGent. “’s Morgens mocht ik hier telkens mijn stuutjes komen eten voor ik naar school ging. Na school kwam ik ook altijd meteen naar hier. Uren heb ik hier gespeeld en rondgereden met mijn fietsje.”
“Toen ze naar Gent vertrok, heeft ze gezegd dat ze het eens zou omdraaien”, pikt Daniël in. “Dan heeft zij stuutjes klaargemaakt voor ons, als bedanking voor al die jaren dat ze hier terechtkon toen haar ouders ‘s morgens moesten gaan werken en ze niet naar de kinderopvang hoefde. Of ze mijn favoriete kleinkind is? Ik zie ze alle vier even graag, maar voor Britt heb ik misschien nog een extra boontje omdat ze de jongste is. Ze scheelt acht jaar met de andere kleinkinderen. En ook omdat ze zo’n lief karakter heeft en altijd attent is. Deze verrassing is daar een mooi voorbeeld van.”
Samen op reis
“We gingen ook iedere zomervakantie samen op reis met de kleinkinderen, zonder hun ouders, met de caravan naar Oostduinkerke op camping Amazone. Met twee caravans eigenlijk, één voor ons en één voor de vier kleinkinderen”, haalt pépé Daniël herinneringen op. “Nu ze in Gent studeert, zien we Britt misschien minder tijdens de week, maar toch nog altijd in het weekend. Ze komt altijd eerst naar hier wanneer ze terugkeert uit Gent.”
Tijdens zijn beroepsloopbaan was Daniël mecanicien. “Ik ging vier jaar naar de vakschool in Roeselare, waarna ik op mijn zestiende aan de slag kon bij de firma Mol in Sleihage. Na enkele jaren stapte ik over naar de firma Soenen in Beveren-Leie, om ten slotte te eindigen in de steenoven van Zonnebeke. Maar op mijn 41ste moest ik al stoppen door problemen met mijn rug.”
Niet veel mensen kunnen zeggen dat hun beroepsloopbaan al ten einde was voor hun elfde verjaardag. “Soms maak ik er wel eens een kluchtje over. Nu nog steeds. Als ik tegen mensen vertel dat ik net als mijn kleindochter 19 word, dan zie je al hun wenkbrauwen fronsen. Ze zeggen: je bedoelt omgekeerd, 91? Als ze dan eens goed nadenken, valt hun frank wel”, zegt Daniël. “Ach, voor mij maakt het niet veel uit dat ik op 29 februari verjaar. Al moet ik wel zeggen dat ik altijd wel zocht naar andere schrikkelkinderen. Zo waren er op mijn zestiende zes schrikkelkinderen in Staden. Mijn vrouw stuurt zelfs verjaardagskaartjes naar andere mensen die verjaren op 29 februari.”
Schrikkeljaar
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
