Sofie Dekein: “Ik heb leren vechten tegen het negatieve in de wereld”

Sofie Dekein heeft al veel watertjes doorzwommen. Ze werkte jaren in de horeca, was zaakvoerster van een eigen frituur-restaurant en overleefde twee faillissementen. “Twee zware tegenslagen, volledig buiten mijn wil om. Ik werd toen opgelicht”, is ze daarover openhartig. De rode draad door haar leven is het helpen van kansarme mensen. “Ik voel een soort gedrevenheid, het moet gewoon.”

Sofie Dekein is 39 jaar en al heel haar leven bezig met liefdadigheid: evenementen organiseren voor kansarmen, daklozen of vluchtelingen, goederen verzamelen voor mensen in armoede, marsen op poten zetten voor wie hulp nodig heeft of acties voor verkeersslachtoffers. “Ik kan geen onrecht verdragen. Ik doe dat uit liefde voor de mensen“, zegt ze. “Ik zet me bijvoorbeeld ook in als medewerker van de mARCt de Triomphe, het eindejaarsevenement voor goede doelen. Er is nog veel verdoken armoede in de wereld, ook bij ons. Alles wat ik doe, doe ik met hart en ziel.”

Sofie, je bent de oprichter en beheerder van de Facebookpagina ‘Secrets of Heaven’. Wat moeten we ons bij die pagina voorstellen?

“Ik heb die groep opgericht om allerlei goederen te verzamelen voor mensen die het nodig hebben. Mensen die de middelen niet hebben om rond te komen. We helpen bijvoorbeeld mensen die het slachtoffer werden van een brand, alleenstaande mama’s of mensen bij een uithuiszetting. Ook voor daklozen, vluchtelingen en migranten in Brussel of Calais, mensen in armoede, een alleenstaande die het moeilijk heeft of eenzame ouderen proberen we iets te doen.”

“Eigenlijk bieden we in eerste instantie een luisterend oor en proberen we te helpen waar het kan. Dat kan klein, met het verdelen van kleding, huishoudelijke zaken of babygerief bijvoorbeeld. Mochten mensen andere noden hebben, dan proberen we die ook in te vullen. We organiseren op verschillende tijdstippen van het jaar ook evenementen voor kansarmen. Zo komen er workshops om hen opnieuw in de maatschappij te brengen en uit hun isolement te halen.”

Er bestaan meerdere zulke groepen. Ziet men nog het bos door de bomen?

“We zijn geen vzw. We doen het met mensen met een hart van koekenbrood, die hun tweedehands spullen gratis willen schenken. Verkopen doen we niet, delen maakt twee keer gelukkig. We weten natuurlijk al langer dan vandaag dat er van sommige groepen een commerce wordt gemaakt en er aan vriendjespolitiek gedaan wordt.”

“Bij ons is iedereen gelijk voor de wet en iedereen is welkom. In ‘Secrets of Heaven’ vind je geen jaloezie, haat of nijd. Alles draait uiteindelijk rond mensen helpen. De hulp gaat naar de juiste mensen, mensen die het echt nodig hebben.”

Van waar komt dat grote engagement?

“Van mijn grootouders, denk ik. Mijn oma was lerares en mijn opa werkte bij de telefoonmaatschappij. Zij waren protestants en steunden enkele buitenlandse projecten. Ik ben opgegroeid in een christelijke kerkgemeenschap. Wat voor het buitenland kon, kan ook in onze omgeving, dacht ik. Iedereen die me kent, weet ondertussen dat ik tegen onrecht ben. Ik zal altijd opkomen voor de mindere en ben bikkelhard als men nog eens die kansarme mensen of vluchtelingen verder richting afgrond wil duwen.”

Hoe is alles eigenlijk begonnen?

“Via het internet. (glimlacht) Als er ergens een benefiet is, voel ik de wil en drang om onmiddellijk te helpen. Het moet gewoon. Zo was er een ziek kindje van wie de ouders veel medische kosten hadden. Ik stelde voor om spaghettisaus te maken en die voor die familie te verkopen. Weet je, ik heb het vroeger zelf niet gemakkelijk gehad. Ik heb twee faillissementen achter de rug, twee zware tegenslagen. Ik was in de val van oplichters terecht gekomen.”

Maar toch heb je je rug gerecht.

“Ik heb moeten leren vechten tegen al het negatieve in de wereld en kom nu wél op voor mezelf. Ik denk dat mijn drang om anderen te helpen ook daaruit voortgevloeid is. Soms staat mijn hoofd niet stil. Ik denk dan aan nog dingen halen voor die mensen of die groep, lijstjes opmaken wat ik nodig heb voor een gezin van negen kinderen waar ik zorg voor draag. Geschenkjes ophalen, boekentassen brengen of speelgoed verzamelen. Tussendoor zijn er ook allerlei afspraken met sponsors of andere instanties. Het is in die situaties vooral belangrijk om het hoofd koel te houden.”

“Een persoon kan kansarm, maar toch ook rijk aan persoonlijkheid zijn”

Ben je soms ontgoocheld?

“Ja, in ons letterlijk en figuurlijk kleine België. Onlangs stond een meisje van 18 uit een instelling voor mijn deur. Ze was dakloos. Je moet weten dat als je 18 bent niet meer in een instelling mag blijven. De begeleiding daarna is onbestaande. Nul. Zero. Je zet een hond nog zo niet op straat. Dat meisje kreeg pas vanaf 17 uur ‘s avonds opvang. Ze moest dus de hele dag in weer en wind doorbrengen. Men is dan verwonderd dat mensen op het slechte pad geraken… Ik ben blij dat ik haar een warm bed kon geven, dat ze bij mij verse kleren kon aantrekken en haar haren kon wassen. Zelf heb ik een dochter van 18 en ieders kind is mijn kind. Je laat ze toch niet zo tjolen en afzien van de koude en honger. Dat is onmenselijk. De dag daarna ben ik met haar naar het OCMW getrokken.”

Je hebt een uitgesproken mening over een leefloon?

“Klopt. Bij het OCMW hebben ze regeltjes te volgen en die mensen kunnen ook niet toveren. Ik vind dat er meer mensen vrijwillig zouden moeten meewerken in de samenleving. k help mensen, maar ze moeten zelf ook werken om er te komen en zelf eens initiatieven nemen. Anders stopt het bij mij.”

“Ik heb veel liefde voor anderen maar als het nodig is krijgen ze een schop onder hun achterste. Ze krijgen van mij een brief met taken om zich in orde te stellen. Ik vind dat ze vrijwilligerswerk zouden moeten doen tot ze weer op hun pootjes staan. De enige mensen die van mij levenslang van het OCMW een leefloon mogen krijgen, zijn zieke mensen. De rest moet werken of helpen in de samenleving. Dat is een groot maatschappelijk gegeven.”

Wat maakt je gelukkig?

“Een kindje werd uitgelachen omdat het geen fiets had. Een onbekende man bezorgde het kindje een fiets na een berichtje op mijn pagina. Dat grijpt me aan. Er zijn veel stille schenkers die warme sjaals brengen of ons 100 euro toestoppen. Je krijgt zoveel liefde terug van kansarme kinderen en ouders als je voor hen eens een pannenkoekenfestijn met warme chocolademelk organiseert.”

“Klagen heeft niet altijd zin. Ik probeer dan ook altijd optimistisch te blijven”

“Een van onze grootste jaarlijkse sponsors is Van Marcke Inspirations. Ze geven handtassen, vesten, speelgoed. Altijd in alle discretie en zonder veel ruchtbaarheid. De zaak gaf ook al eens eten. Zo krijgen de kansarmen het gevoel dat ze ook een feest hebben. Zulke dingen maken ons en hen gelukkig.”

Ondanks alle miserie waar je mee wordt geconfronteerd, blijf je heel positief.

“Mijn motto is ‘never give up, never go down’. Eens je hebt opgegeven is het moeilijk om opnieuw te beginnen, maar met de nodige inzet en karakter geraak je er altijd wel. Klagen heeft niet altijd zin. Ik probeer altijd optimistisch te blijven.”

Welke projecten heb je dit jaar?

“Een breiclub oprichten waar mensen samen breien tegen armoede. Het brengt mensen samen en haalt mensen uit de eenzaamheid. Zo helpen we mensen in armoede aan warme sjaals, mutsen en truitjes. We leren mensen naar hun budget te leven. Hoe kunnen ze zuinig, maar gelukkig leven. Geluk zit in kleine dingen. Hoe kunnen we hen gezond en goedkoop leren koken. Armoede betekent niet dat je dom of lui bent. Je kan kansarm, maar toch rijk aan persoonlijkheid zijn. Ik probeer de mensen weer opde rails te krijgen. Wie er niet goed uitziet en zich niet goed voelt, kan niet functioneren in de maatschappij.”

Ik hoorde dat je nog één grote droom hebt.

“Dat mensen in armoede bij andere mensen klusjes mogen gaan doen tegen een kleine vergoeding. Bijvoorbeeld boodschappen doen bij oudere mensen of hen gezelschap houden. Helpen in de tuin of bij het poetsen. Iets herstellen, met de rolstoel rondrijden, helpen verhuizen. De mensen moeten de mogelijkheid krijgen later een volwaardige job uit te oefenen. Lukt het niet, dan kunnen ze opnieuw naar school gaan. De prestatie wordt beloond met een kleine geldsom of wat materiaal, kledij of eten. Dat kleine beetje kan een groot verschil maken voor die mensen.”

Wat zeggen jou Kortrijk en de Leie?

“Kortrijk is een boeiende stad. Zeker het centrum. De Leie is altijd nabij. Ik zie namelijk van op mijn terras de verlaagde Leieboorden. Ik kijk ernaar uit om al die terrasjes te zien met kleurrijke parasols en een bonte verzameling mensen, die op de trappen zitten.”

Sofie Dekein is 38 jaar. Zij is samen met Stephaan Porte (49). Sofie is de mama van Eden (18). Sofie woont in Kortrijk. Ze studeerde Snit & Naad en Etalage aan Sint-Vincentius in Menen. Sofie was winkelgerant, zaakvoerder van een eigen frituur-restaurant en werkte jarenlang in de horeca. Sofie beheert ‘Secrets of Heaven’, een Facebookgroep die kansarmen en minderbedeelden helpt en tal van acties organiseert voor het goede doel.