Rubblemen uit Tielt: “Eigenlijk zijn we gewoon verslaafd aan decibels”

Het was ergens begin de jaren 90 dat enkele vrienden aan de toog van Jeugdhuis De Kloef niet alleen wilden babbelen over funkmetal en punkrock, maar ook zelf voor het nodige lawaai wilden zorgen. Pussy Juice was een feit, decennia later is dat Rubblemen. De naam is veranderd, de decibels niet.

“Oorspronkelijk waren we met vier”, steekt gitarist Jurgen Vanluchene van wal. “Frederik Verstraete zong, Dieder Callewaert op bas, Lieven Mathys was toen onze drummer en ikzelf op gitaar. We speelden funkmetalpunkrock. Rechtdoor, geen franjes.”

“We konden niet veel anders want ik was halsoverkop drummer geworden, zodat Dieder bij de band zou kunnen komen spelen”, pikt Lieven in. “Intussen speelde ik verder bas in andere bands. Het waren fantastische tijden. De Kloef en het repetitiekot. Dat was onze habitat. Maar eens ik bij El Gàga ging spelen, wogen de ambities bij beide bands zo door dat ik uiteindelijk koos voor mijn eerste liefde, de bas.”

In alle jeugdhuizen

Pussy Juice vond met Nick Ver Eecke de ideale vervanger en vanaf dan zette de band ook grote stappen. “Ik zou begot nooit kunnen drummen wat jij uit je mouw schudde”, lacht Lieven. Er volgden cd’s en tientallen optredens in binnen- en buitenland. Ronald Verstraete kwam al eens mee rappen bij zijn broer, later kwam Jochen Lefebere bij de band als tweede gitarist. “In de jaren 90 hebben we werkelijk in alle jeugdhuizen gespeeld”, herinneren Nick en Jurgen zich.

Under Your Influence van Dag Nasty roept zoveel herinneringen op aan die zorgeloze tienerjaren

Maar het meest memorabele optreden was ergens in 2014 toen de band het hoofdstuk Pussy Juice afsloot met een optreden in Ter Halle. Om na de pauze meteen een nieuwe band te lanceren: Rubblemen. Met nieuw volk in de rangen, Dieder verliet eerder al de band en werd vervangen door Bert Lambrecht. Jochen had zijn gitaar ingeruild voor de tapkraan van Ter Halle. “Maar tijdens dat optreden hebben we alles gegeven”, meent Nick. “Alle oude songs van Pussy Juice erdoor gejaagd en meteen uitpakken met nieuw materiaal in het café van onze maat. We hadden het publiek direct mee.” Al twijfelt Nick nog sterk of dit aan de muziek lag of aan hun Adonis-lichaam…

Korter en harder

Anno 2018 valt de bezetting weer in een nieuwe plooi. Bert en Frederik leggen zich toe op Maïskie Molie (die eerder ook al in deze reeks opdook, red.) waardoor Lieven weer in het plaatje verscheen, ditmaal als bassist dus. “We hebben de voorbije maanden het bed eens goed opgeschud en komaf gemaakt met de funk van weleer“, licht Jurgen de nieuwe set toe. “Langere nummers worden wat bijgeknipt, het moet kort en stevig zijn. Alhoewel we er nog altijd geen label op kunnen kleven, zou ik toch eerder geneigd zijn om te gaan voor punkrock met een snuifje metal.”

Drie akkoorden en patat! Voor je het goed en wel beseft, zijn onze nummers zo voorbij

Lieven is vooral wild van de 90 seconden-regel. “Het mag wat korter en harder. Oude PJ-nummers als No One en On My Radio vind ik fantastisch. Drie akkoorden en patat! Voor je het goed en wel beseft, zijn die nummers zo voorbij. En ik heb ook weinig tekst te leren”, knipoogt hij. “En decibels. We zijn verzot op decibels. Het mag al eens bonken.”

Adrenalinekick

Hun mooiste lied? “Het meest recente”, klinkt het unaniem. “Het creëren van een eigen nummer waar alles meteen in zijn plooi valt, geeft zo’n overweldigende adrenalinekick. Dat moment dat je naar elkaar kijkt en voelt dat je met iets moois bezig bent. Om daar dan effectief een tijdloos iets van te maken, moet je echter gaan sleutelen en de fun is er dan al een beetje van af. Om maar te zeggen dat we een nogal traag creatieproces kennen.”

Beter een goeie cover dan een slecht eigen nummer, zeggen ze al eens. “Zo zie ik het niet”, vult Lieven nog aan. “Geef mij maar originele eigen vondsten. Al is dat een simpele riff met een leuke beat. Maar we spelen in ons keldertje wel één cover, puur uit nostalgie. Under Your Influence van Dag Nasty roept zoveel herinneringen op aan die zorgeloze tienerjaren dat het een plezier is om dat eens te spelen, als afsluiter van een al even zorgeloos avondje.”