Rose Mallow uit Tielt: “Vaak proberen we heel wat stijlen of instrumenten uit”

In de zomer van 2017 stonden ze op het podium van de Tieltse Feesten. Het werd een van hun meest memorabele concerten ooit, in eigen stad. Deze week maken we kennis met de vier bandleden van Rose Mallow. “We spelen zowel eigen nummers als creatieve covers.”

Voor Rose Mallow ontstond, maakten Steven Debie, Bart Segers en Dominique Vermeersch eigenlijk al samen muziek. “Wij drieën hadden inderdaad al wat gezamenlijke muzikale ervaringen achter de rug”, vertellen ze. “Eigenlijk spelen we al samen van toen we 16 jaar oud waren. Onze laatste groep was het feestorkest McBee’s Brewery. In 2010 speelden we een memorabel laatste optreden op de Markt van Tielt, daarna zetten we de band stop. Na het einde van McBee’s waren we duidelijk klaar voor een ander genre.”

Eigen songs

De drie mannen kwamen in contact met Laura De Paepe, die vooral ervaring had in de popmuziek. “Laura heeft haar hele leven al een voorliefde voor zingen gehad. Op haar zeventiende heeft ze gedurende een jaar intensieve zanglessen gevolgd aan de popacademy. Op haar twintigste is ze met gitaar begonnen en meteen begon ze ook met het schrijven van haar eigen nummers. Vaak kleine juweeltjes die ook als singer-songwriter enkel met gitaar en zang perfect standhouden.“

“Soms verdwijnen bepaalde songs in een doos tot een van de groepsleden met een geniale ingeving het nummer nieuw leven inblaast”

Hoewel de groep vaak vertrekt vanuit Laura’s songs liepen de eerste maanden niet altijd even vlot. “Ons eerste jaar was er eentje van trial and error“, geven de bandleden toe. “We zijn oorspronkelijk gestart met Franstalige covers. Vooral Steven liet zich inspireren door de quebecoise muziekscène, die hier niet zo bekend is. Door heel wat diverse genres uit te proberen, hebben we uiteindelijk een stijl gevonden die goed bij ons past.”

Creatieve versies

Hoewel de band al in het voorjaar van 2011 gevormd werd, kwam de naam pas tot stand in 2013. “Het was de bedoeling om een naam te kiezen die goed bekt en ook sereniteit uitstraalt zonder té vrouwelijk te zijn. Het werd een kleine zoektocht, we hebben ook veel gediscussieerd, maar met Rose Mallow kwamen we uiteindelijk tot een consensus.”

Intussen is de band een kleine zeven jaar bezig. “We hebben een genre gevonden waarbij we zowel eigen nummers als creatieve versies van bestaande liedjes brengen. De stijl van een nummer kan trouwens veranderen doorheen de tijd. Soms verdwijnen bepaalde songs in een doos tot een van de groepsleden met een geniale ingeving het nummer nieuw leven inblaast.”

“Het belangrijkste is de leuke avond die we het publiek kunnen geven”

Voor de eigen songs vertrekt de groep in de meeste gevallen van een liedje dat Laura meebrengt naar een repetitie. “Dan kijken we wie wat kan doen om het nummer binnen de sound van de groep te doen passen. Vaak proberen we verschillende stijlen of instrumenten uit tot we hebben wat we willen. Rock, pop, samba, reggae… Het kan allemaal, maar uiteindelijk is het de bedoeling dat niet iedere song apart staat, maar ondanks de variatie toch in de set past. Zo krijgen we een interessante set om naar te luisteren én vooral leuke repetities, meteen de reden waarom we het met zoveel plezier blijven doen! We proberen toch wekelijks op zondag te repeteren en maandelijks of tweemaandelijks een nieuw nummer op het programma te zetten.”

Respect

Rose Mallow brengt op het podium een mengeling van eigen songs en covers. “We merken dat het publiek wel houdt van herkenbare bekende nummers als ‘Jolene’ en ‘Perhaps’. Maar ook onze eigen nummers zoals ‘Emanuelle’ slaan aan en we krijgen regelmatig feedback dat ze als een oorworm nog diverse dagen blijven hangen. Franstalige nummers zitten er altijd tussen en kunnen ook het West-Vlaamse publiek bekoren. Of het nu een optreden op een groot podium zoals de Tieltse Feesten of een bescheiden optreden in een bruine kroeg is, naast het respect dat we krijgen, blijft het belangrijkste de leuke avond die we het publiek kunnen geven.”

(LDW)