Ria Lescroart (53) combineert kapsalon met horeca én is grote dierenliefhebber: “Bij mijn beestjes kom ik echt tot rust”

Ria Lescroart mocht net haar 53ste verjaardag vieren, maar stil zitten is er niet veel bij. De Tieltse heeft haar eigen kapsalon waar ze zich volledig smijt voor haar klanten. Daarnaast is ze nu ook voor het tweede seizoen actief in de Foyer van CC Gildhof.

Ria Lescroart woont ondertussen al meer dan de helft van haar leven in Tielt. “Ik ben eigenlijk van Wingene afkomstig, ik kom er uiteraard nog wel om mijn broers te bezoeken. Maar sinds mijn 13de liep ik school in Tielt, ik ben eerst nog een korte periode bij kapster Ria Vanloocke in Kruiskerke aan de slag gegaan, maar op mijn 21ste ben ik al zelfstandig gestart op het Hulstplein. Ondertussen zit ik al drie decennia in de stiel. Op een korte periode na door verbouwingen is het salon hier nu jaren in de Kanegemsestraat.”

Komen je klanten dan vooral uit Tielt en Kanegem?

“Veel natuurlijk, maar ook mensen uit Ruiselede. Of anderen die uitgeweken zijn, maar bijvoorbeeld een visite aan de ouders combineren met een bezoekje aan hun kapster. Door de jaren heen leer je de mensen goed kennen, je bouwt er een vertrouwensband mee op. Zelf ben ik natuurlijk ook al die jaren bijscholingen blijven volgen, je moet immers mee zijn met de nieuwste trends. Sommige klanten vragen altijd om hun haren hetzelfde te houden, anderen geven je eens carte blanche.”

Kap je enkel dames?

“Nee, ook heren en kinderen. Alle kopjes waar haar op staat.”

Aan je partner Claude heb je dan niet veel werk…

“Nee, ik grap wel eens dat ik round-up over zijn hoofd heb gegoten in plaats van haargroeimiddel.”

Sinds oktober 2022, net voor de start van het cultuurseizoen toen, werden jullie ook de nieuwe uitbaters van de Foyer.

“Het was eigenlijk mijn zoon Dré bij wie de horecamicrobe echt kriebelde. Maar zo’n zaak kun je nu eenmaal niet in je eentje runnen. Claude en ik zijn mee in het verhaal gestapt. Op piekmomenten moeten we ook nog de hulp van flexi’s inroepen. Claude zorgt voor de papieren en bestellingen, Dré en ik meer voor het uitvoerende werk. Maar indien nodig springen we overal bij waar nodig natuurlijk. Met ons drieën samenwerken lukt goed, er zijn natuurlijk wel eens stressy momenten.”

“Samenwerken met mijn zoon en partner gaat goed, ondanks de soms stressy momenten”

“We zijn nu op maandag open voor de rummikub en de bridge, maar voor de rest is het vooral ’s avonds te doen. Vanaf woensdag om 18 uur tot en met de zaterdag. We hebben ook elk nog onze eigen dagtaak, Claude als ruitenwasser en Dré op de dispatching in het transportbedrijf van zijn pa. We krijgen voor het seizoen natuurlijk de cultuurkalender te zien, daar tussenin is ook ruimte voor andere zaken. Er zijn al communiefeesten geweest en zelfs al een trouw. Wij zorgen dan telkens enkel voor de drank, de catering moet van elders komen.”

Ben je zelf cultuurliefhebber?

“Zeker en vast, mijn smaak is ook erg breed. Van comedy tot kleinkunst. Maar het is vaak moeilijk om iets mee te pikken, want tijdens de voorstellingen ben je alles aan het klaarzetten. Het invullen van de wensen van de artiesten, daar kijken de stadsdiensten voor. Wij zorgen dat de frigo boven alvast gevuld is. En soms komen die artiesten nog eens de Foyer binnen.”

Had je ook al persoonlijk contact met hen?”

“Zeker. En over het algemeen zijn dat heel aangename mensen. Ik zal er hier wel een aantal vergeten, maar de gasten van Preuteleute waren de max, maar we hadden ook al leuke babbels met bijvoorbeeld Bruno Vanden Broecke, Wouter Deprez, Lucas Van den Eynde,… Er is ook zoveel te doen in een cultuurseizoen, niet te doen hoeveel mensen je ziet passeren.”

Als kapster en in de Foyer zit je voortdurend tussen de mensen, maar je bent ook een echte dierenliefhebster.

“Als tienjarige reed ik al te paard. Mijn paard is jammer genoeg vorig jaar gestorven. Maar we hebben hier nog een pony in de wei staan en ik heb vier honden. Twee jackrusselterriërs en een chihuahua. En de vierde is eigenlijk een vondeling. Ik reed hier door de straat toen ik een hond een fietser zag volgen. Toen ik met de wagen naderde, liep hij op de auto af. Ik moest vol in de remmen.”

“Ik sprak de fietser aan, maar het bleek dat het zijn hond niet was en de man bleek er zelf bang van. Het dier, waar zeker het bloed van een Mechelse herder in stroomt, was niet gechipt. De politie suggereerde het asiel, maar dat kon ik niet over mijn hart krijgen. Het is echt een braaf beestje, als ik aan het coifferen ben, houdt hij ons hier altijd gezelschap.”

Wat mogen we je voor 2024 wensen?

“Ik kijk eerlijk gezegd uit naar een wereld die een beetje aangenamer wordt. De mensen moeten leren content zijn en niet zagen over onbenulligheden. Als je ziet wat er overal ter wereld aan de hand is. Ik kijk eerlijk gezegd niet meer naar het nieuws, ik kan er echt ziek van zijn. Er is al miserie genoeg en soms vergeten we dat we maar tijdelijke gebruikers zijn van de planeet.”

2024 is ook het jaar van de verkiezingen…

“Claude is geen voorzitter meer van Iedereen Tielt, maar is wel nog actief. De kans is dus niet klein dat hij straks op de lijst staat. Ik zal zeker voor hem stemmen, maar voor de rest trek ik me de politiek niet aan.”