Pieter Aspe: “Het leven is een pak gezelliger dankzij nieuw liefdesgeluk”

Pieter Aspe mocht deze week 65 kaarsjes uitblazen. Die mijlpaal vierde hij niet met een pensioenfeestje, maar wel met de opening van Aspe NV. De uitgeverij die hij uit de grond stampte samen met cartoonist Marec en waar ook een boekhandel met koffiehuis – De Loge – bij is.

We ontmoeten Pieter Aspe in restaurant De Kroon aan de Houtkaai. Daar heeft hij net geluncht met zijn gezin voor zijn verjaardag. Zijn dochter Mira is al vertrokken, maar er zitten nog drie knappe verschijningen aan tafel: Pieters dochter Tessa, zijn kleindochter Lisa en… zijn nieuwe vriendin. Maar veel wil Pieter daarover niet kwijt, de liefde is nog pril. “Ja, ik heb nieuw liefdesgeluk gevonden en het is leuk om weer met iemand een innig menselijk contact te hebben. Het leven is weer een stuk gezelliger.”

Pieter, proficiat met je verjaardag! Hoe voelt het om deze mijlpaal te vieren met de opening van jullie eigen uitgeverij?

“Eigenlijk best wel goed! We zijn de uitgeverij gestart met de idee dat er te veel geld blijft plakken aan de uitgeverijen. Ik ben er niet tegen dat mensen werk hebben, maar het bedrijf draait uiteindelijk op zijn auteurs. Zonder de schrijvers zijn er geen inkomsten. Auteurs worden soms in de hoek gedrumd en krijgen dan te horen dat ze te gulzig zijn, terwijl zij wel de producten creëren. Bij Aspe NV is de filosofie dat de auteur voorgaat. En er zijn er al veel die die boodschap begrepen hebben.”

Het zijn drukke maanden voor jou. Wanneer verhuis je naar Brugge?

“Dat zal eind mei, begin juni zijn. Ik heb een appartement gekocht langs de Filips de Goedelaan, ter hoogte van de Ezelpoort. De renovatiewerken zijn nog volop bezig.”

Waarom kies je opnieuw voor Brugge?

“Ik had geen plannen om weer naar Brugge te verhuizen. Het is eerder toevallig gegaan. Plotseling hoorde ik van iemand dat er een bouwproject was langs de Filips de Goedelaan dat mij wel eens zou kunnen interesseren. Dezelfde dag ben ik nog gaan kijken.”

Blij om terug te keren naar je roots?

“Ik heb sinds 1 december 1996 ononderbroken in Blankenberge gewoond. Ik wou er niet per se weg, maar ik had wel verschillende redenen om te verhuizen. Ten eerste moet ik nu meer in Brugge zijn omdat onze uitgeverij er gevestigd is langs de Sint-Jakobsstraat. Sinds mijn vrouw Bernadette gestorven is, voel ik me in de winter helemaal alleen in Blankenberge. Er is dan niet veel te doen, in Brugge er wel iets te doen. Ik kon trouwens vanuit mijn appartement aan de jachthaven van Blankenberge kijken tot in Brugge. Brugge was dus nooit ver weg.”

“Mijn pa was een heel stipte mens en ik ben dat ook. Ik heb een hekel aan mensen die te laat komen”

“Ik had het ook wel een beetje gezien in Blankenberge. Ik wou eens iets anders, iets nieuws. En sinds vandaag doe ik heel wat nieuws. Vandaag ben ik officieel met pensioen én beginnen Marec en ik met onze uitgeverij met daarbij horend De Loge, een boekhandel/koffiehuis waar iedereen welkom is.”

Zijn jullie al lang vrienden?

“We hebben elkaar vijftien jaar geleden leren kennen op de Boekenbeurs, maar we zijn pas echt vrienden geworden in 2011. Toen volgden we voor een dagblad de Ronde van Frankrijk. We zaten drie weken constant bij elkaar, dan leer je elkaar echt kennen.”

Je bent ook volop bezig aan een nieuw boek, kun je het schrijven makkelijk combineren met de uitgeverij?

“Uiteindelijk heb ik niet zo veel werk aan de uitgeverij. Alles is in werking gezet en Marecs dochter Marloes leidt het bedrijf in goede banen.”

“Het boek vlot goed. Ik schrijf 1.700 woorden per dag, een systeem dat ik al jaren hanteer. Vroeger schreef ik van 9 tot 12.30 uur, dan had ik de rest van de dag vrij om met Bernadette door te brengen. Sinds ze overleden is, is het voor mij om het even wanneer ik begin. Maar ‘s morgens lukt het nog altijd best om de woorden op papier te krijgen.”

Je had deze belangrijke dag je 65ste verjaardag en de start van je uitgeverij wellicht met Bernadette willen delen?

“Ik heb er inderdaad vannacht liggen over nadenken. Het is vandaag wel geen boekvoorstelling, maar de eerste boekvoorstelling die ik samen met Bernadette beleefde was ook op 3 april. Ik werd toen 50 jaar. We zijn nu 15 jaar later, dus daar sta ik wel bij stil.”

Je bent geboren en getogen in Brugge?

“Ik ben hier opgegroeid met mijn twee oudere zussen en heb een gelukkige jeugd beleefd. Mijn pa was werfleider in de waterwegen en mijn ma was huisvrouw.”

Heb je karaktertrekken van je ouders geërfd?

“Mijn pa was een heel stipte mens en ik ben dat ook. Ik heb een hekel aan mensen die te laat komen. Hij was ook rustig, die eigenschap heb ik ook van hem. Mijn ma was eerder teruggetrokken en ik heb daar ook wel een trek van weg, al sta ik door mijn job wel dikwijls in de belangstelling en moet ik veel communiceren. Maar soms ben ik gewoon ook heel stil.”

Waarom ben je destijds weggetrokken uit Brugge?

“Ik ben weggegaan uit Brugge in 1976. Met mijn toenmalige vrouw ging ik op een boerderijtje wonen in Oostkamp. We begonnen er een leven geïnspireerd op The Good Life, een Britse televisieserie uit de jaren 70. Daarin geeft een koppel zijn werk op om een eenvoudig en zelfvoorzienend leven te beginnen in de natuur. Ze kochten een huis met heel veel grond en kweekten er groenten en dieren op om daarvan te overleven. Wij wilden dat ook: groenten, kippen, konijnen… kweken en zelfvoorzienend zijn.”

“Op mijn 40ste heb ik het meest onnozele bedacht dat een mens kan bedenken: ik word schrijver”

“We hebben die levensstijl negen jaar volgehouden. Ik was daar ook in brocante beginnen doen en in feite door die meubels ben ik als conciërge in de Heilig Bloedkapel beland. In die periode daar ben ik beginnen schrijven. Dat is eigenlijk heel stom gegaan. In 1993 was ik 40 en dacht: is dit wat ik zal doen tot aan mijn 65 ste? Ik wilde niet 36 jaar lang conciërge zijn van de Heilig Bloedkapel, alhoewel ik er het wel naar m’n zin had. En dan heb ik het meest onnozele bedacht dat een mens maar kan bedenken: schrijver worden.”

Ondertussen heb je al meer dan 3 miljoen boeken verkocht en ben je de best verkopende Vlaamse auteur ooit. Wat doet dat met een mens?

“Drie miljoen is een gigantisch cijfer, maar ik heb die boeken natuurlijk niet in drie maanden tijd verkocht. Ik sta er dus nauwelijks of niet bij stil, gewoon omdat het langzaamaan gegroeid is. Veel belangrijker vind ik dat de mensen nog altijd graag mijn boeken lezen: jong en oud, van alle slag en stand.”

Je nieuw boek komt uit in september met Pieter Van In 2.0. Zal het verrassend zijn voor de lezer?

“Ik hoop het. In mijn nieuw boek blijft van alle personages enkel nog Pieter Van In over. Hij werd niet alleen gestript van alle personages rond hem, maar eigenlijk van alles. Alles is weg, hij is zelfs niet meer bij de politie. Het blijft wel een misdaadverhaal, maar dan van uit een andere invalshoek. Pieter is nu een politieman op rust, maar mensen doen af en toe een beroep op hem. Het voordeel voor mij is dat Van In niet langer de procedures moet volgen. Want stilaan was dat eigenlijk niet meer te doen. Vandaag de dag stelt de politie enkel nog een proces-verbaal op als er een misdaad gebeurt. De technische recherche doet alle werk ter plaatse. De politie komt zelfs niet meer bij het lijk. Van In zal nu dus in een heel andere positie zitten en zal ook niet meer de mogelijkheden hebben van vroeger. Hij kan geen huiszoekingsbevel meer vragen of zo. Maar dat schept natuurlijk ook weer andere mogelijkheden.”

Introduceer je ook een belangrijk nieuw personage?

“Uiteraard moet Pieter met iemand kunnen babbelen. Dat zal een zelfverzekerde, vastberaden, bijna arrogante vrouw zijn. Het zal er dus soms wel eens bovenhands opzitten. De twee zullen een haat-liefdeverhouding hebben, al worden ze niet verliefd op elkaar.”

En ten slotte: Duvel of Omer?

“Ik drink geen Duvels meer, tenzij ze geen Omer hebben.” (lacht)

Lekker eten

“Ik ga graag uit eten in Brugge; de stad heeft heel veel goeie adresjes. Laissez-Faire in de Scheepsdalelaan, Assiette Blanche in de Philipstockstraat, La Tâche langs de Blankenbergse Steenweg… Ik hou van moderne, betaalbare keuken. En met betaalbaar bedoel ik een lunch van 30 euro in een restaurant van een zeker niveau. Eigenlijk kan ik je de hele krant laten volschrijven met lekkere adresjes: ook Zet’joe in de Langestraat, De Verloren Hoek in de Carmersstraat en De Kroon langs de Houtkaai behoren tot mijn favorieten.”

“Mijn lievelingsgerecht kan ik wel nergens eten, behalve in een restaurant in Antwerpen: zurkelpatatjes met een beetje spek en vet. En daarover dan nog eens een zachtgekookt eitje. Tot het een smurrie is dus.” (lacht)

Mooie plekjes

“De côté van De Verloren Hoek vind ik de mooiste plek van Brugge: de Carmersstraat met de molens en de Sint-Sebastiaansgilde. En natuurlijk De Vette Vispoort, waar Van In woont enfin woonde, in mijn nieuwe boek zal hij daar niet meer wonen en waar ik zelf ook opgroeide.”

Reizen

“Italië is mijn favoriete reisbestemming en daar binnen is Rome mijn favoriete plek. Ik ben er zeker al tien keer geweest en ik denk dat ik deze zomer weer zal gaan. Rome geeft de indruk dat ze nog geen grootstad is, alhoewel ze dat zeker wel is. Wat me enorm aantrekt aan Rome is dat ze de bakermat is van onze beschaving. Overal voel je geschiedenis. De Romeinen zijn ook een speciaal ras: heel trots, maar ook heel nonchalant. Ik word Rome nooit beu.”

Shoppen

“Dat is nu eens iets wat ik zelf niet doe. De enige winkelstraat waar ik graag door wandel is de Kloosterstraat in Antwerpen, omdat die bulkt van de antiekwinkels, brocanterieën en winkels waarin mensen zelf iets maken. In Brugge daarentegen vind je vooral… pralinewinkels. Al begint het wel te veranderen in de Sint-Jakobsstraat. Daar vind je al eens een ander soort winkels en ook onze uitgeverij/loge is er gevestigd. Die is trouwens heel speciaal ingericht: art deco, warm, donkere kleuren, goud…”