Patrick Keersebilck: “Cactusfestival organiseren is als een spelletje Russische roulette”

“Een goede balans vinden tussen een artistiek interessant programma en een line-up die ook een breder publiek kan aanspreken, is de uitdaging waar we ieder jaar opnieuw voor staan. Dat is niet evident, het is telkens een potje Russische roulette”, zegt Patrick Keersebilck, directeur van Cactus Muziekcentrum en organisator van het Cactusfestival van vrijdag 13 tot en met zondag 15 juli in het Minnewaterpark.

Patrick Keersebilck studeerde Cultureel Werk aan het IPSOC in Kortrijk en liep stage bij de Volkshogeschool in Brugge. “Mijn eerste, daarop volgende job was het uitbaten van café De Koele Kikker”, vertelt Patrick. “Het was midden jaren ’80 toen ik begon bij Cactus, dat toen nog geen muziekcentrum maar eerder een actie- en vormingscentrum was. Cactus ageerde onder andere tegen de wapentrafieken of dumpen van kernafval via de haven van Zeebrugge en ijverde ook voor fietsvriendelijker Brugge. In feite maakten wij de blauwdruk voor het huidige verkeersplan in Brugge.”

Wanneer is de overstap gemaakt naar een muziekcentrum?

Patrick Keersebilck: “Ook midden de jaren ’80. Toen verhuisden we noodgedwongen van het Sint-Amandsplein naar de Langestraat. Daar openden we Cactus Cultuur Cafe, dat gedragen werd door een nieuwe medewerkersgroep. Er was plaats voor muziek, theater, literatuur, beeldende kunst…”

“Op een bepaald moment maakten we de keuze om ons te focussen op muziek, vanuit de stelling dat er op dat terrein echt nog wel een hiaat bestond in het culturele aanbod in de regio. We hadden in die sector al een zekere ervaring met ons festival en de occasionele caféconcerten. Voor mij was het een uitgelezen kans om van een hobby mijn beroep te maken.”

Bent u nog altijd de programmator van het Cactusfestival?

“De eindverantwoordelijkheid voor het programma ligt inderdaad nog altijd bij mij. Ik word hierin wel bijgestaan door enkele mensen, die me interessante dingen signaleren zodat ik zaken kan aftoetsen. De muziekbusiness is op vandaag voortdurend in beweging met nieuwe genres en groepen die op korte termijn vaak pijlsnel uit het niets omhoog schieten en vaak even snel weer verdwijnen om plaats te maken voor andere. Onmogelijk voor een mens alleen om dit op vandaag nog allemaal met de vinger aan de pols op te volgen. Vanuit Cactus Muziekcentrum tekenen we trouwens niet alleen voor Cactusfestival, maar ook voor het stadsfestival MOODS! en zo’n 80 à 100 clubconcerten tijdens het jaar.”

Een festival staat of valt met zijn medewerkers. Veel verenigingen vinden geen vrijwilligers meer. Hoe is het bij jullie?

“Wij kunnen rekenen op zo’n 600 medewerkers bij de organisatie van het Cactusfestival. Er is een vaste kern van 30 personen die verantwoordelijk zijn voor een bepaald deelaspect. Daarnaast heb je vele honderden losse medewerkers. Velen van hen doen het al jaren. Het Cactusfestival is voor hen een vast, jaarlijks rendez-vous, waarop zij hun vrienden terugzien. Tot nu toe hebben wij geen problemen om voldoende vrijwilligers te vinden. Enkel voor de opbouw en de afbouw van het festivaldorp verloopt het iets moeilijker dan vroeger. Van die vrijwilligers wordt ook een groter engagement verwacht. Ze gaan een volle week voor het festival aan de slag, tot drie dagen erna. Vaak zijn het mensen die hier een stuk van hun vakantie voor opnemen. Respect daarvoor!”

“Voor veel festivals is milieubewust zijn window dressing”

“De deelverantwoordelijken zitten in onze ‘festivalvergadering’. Ze evalueren mee de voorbije editie, doen suggesties om zaken te verbeteren en bereiden dan de volgende editie voor. In feite is het Cactusfestival na 38 jaar nog altijd een echt Brugs gegeven. Het vindt niet alleen plaats in het Minnewaterpark, maar het wordt ook nog grotendeels gemaakt en gedragen door Bruggelingen.”

Organisatoren van andere muziekfestivals houden de strengste veiligheidsmaatregelen in acht, ondanks de daling van het terreurniveau. Is dat ook zo voor het Cactusfestival?

“Inderdaad. Qua veiligheid hanteren wij dezelfde normen als de voorbije twee jaar, in overleg met de politie. U zult begrijpen dat ik niet in detail over alle veiligheidsmaatregelen kan uitwijden. Alle festivalgangers worden gefouilleerd aan de ingang en we raden de mensen af om met een rugzak naar het Minnewaterpark te komen. Enkel kleine rugzakjes worden getolereerd.”

Het Cactusfestival heeft de reputatie van heel milieuvriendelijk te zijn. Al jaren kunnen kinderen (en volwassenen) geld verdienen door bekers in te zamelen…

“Dat systeem met statiegeld voor drankbekers zorgt er voor dat er heel weinig afval na het festival achterblijft in het park. Die bijna 100 procent opgehaalde bekers worden daarna gerecycleerd. Een gesloten circuit. Cactusfestival zet al meer dan 25 jaar in op ecologie, lang voor dit in het festivalcircuit een item was. Niet voor niets werd het festival in het verleden uitgeroepen tot een voorbeeldfestival op het vlak van duurzaamheid. Het verkleinen van de ecologische voetafdruk blijf jaar na jaar een uitdaging, vooral omdat we gaan voor een ernstige en doordachte aanpak. Geen window dressing, zoals ik zie bij andere events, die ook willen mee surfen op de huidige trend naar ‘vergroening’.”

“Het Cactusfestival wist zich, als eerder kleine speler, op te werken tot een vaste waarde. Die kleinschaligheid is een bewuste keuze”

“Het bewust zo veel mogelijk werken met lokale leveranciers en dus korte transportketens, het invoeren van een veggiedag voor de medewerkerscatering, een doorgedreven scheiding en sorteren van het afval, het aansporen van standhouders om zoveel mogelijk met biologisch afbreekbare recipiënten te werken, het zoveel mogelijk inschakelen van bestaande infrastructuur, het inzetten op bijkomende fietsaccommodatie, het zelf voorzien van busvervoer richting Gent na het festival zijn enkele van de zaken waar we dit jaar op inzetten.”

“We werken dit jaar ook voor het eerst met watergespoelde toiletten. Niet evident in het Minnewaterpark, waar er op het vlak van gescheiden afvoer weinig voorzieningen voor handen zijn. Bijgevolg kiezen we ook daar voor een gesloten circuit, waarbij het afvalwater apart afgevoerd wordt. We kunnen zeker nog beter naar de toekomst toe. Stap voor stap willen we vooruit gaan.”

U gaat er prat op dat sfeer en beleving belangrijk zijn op Cactus. Hoe ziet u dat?

“Het groene decor van het stemmige Brugse Minnewaterpark speelt daar een belangrijke rol in. Het feit dat we daar bovenop een aantal verrassende kunstzinnige ingrepen doen in het park draagt daartoe bij. We voorzien een groot en gevarieerd cateringaanbod: de bezoekers krijgen letterlijk een groot stuk van de wereld op hun bord. Mensen kunnen relaxen in de Cactus Oasis of het festival vanop de Skybar uit een andere gezichtshoek bekijken.”

Hoe slaagt u erin om elk jaar het budget rond te krijgen?

“Dat is niet evident. De groepen worden telkens duurder en de internationale festivalmarkt is oostwaarts uitgebreid. Op tien jaar tijd is ons artistiek budget verdubbeld. Hoe lang nog is de drukke, Vlaamse festivalzomer houdbaar? In het weekend van Cactus heb je dit jaar ook de Werchter Classic, Dour, Blues Peer, start van de Gentse Feesten. Zonder de finale van het WK te vergeten. We voorzien wel een aparte voetbalsite met bar op het Bargeplein voor de kleine en de grote finale.”

“Cactusfestival wist zich, als eerder kleine speler met een eigen profiel, op te werken tot een vaste waarde in het festivallandschap. Die kleinschaligheid is een bewuste keuze en past binnen onze filosofie. We willen een festival op mensenmaat zijn, tegen de geldende stroom naar ‘meer’ en ‘groter’ in. De grens aan de groei van het festival valt voor ons samen met de draagkracht van het Minnewaterpark. Die keuze heeft consequenties naar inkomsten toe. Als je daarenboven in de eerste plaats wil gaan voor een programmering op basis van artistieke criteria, dan is ook dit naar inkomsten toe niet de meest evidente keuze. Op het einde van de rit moet de rekening wel kloppen. Een goede balans vinden tussen een artistiek interessant programma en een line-up die ook een breder publiek kan aanspreken, is de uitdaging waar we ieder jaar opnieuw voor staan.”

“In zeker zin is het telkens een spelletje Russische roulette, waarvan je de afloop nooit echt op voorhand weet. Zaterdag wordt sowieso een topdag met populaire artiesten als Arsenal, Intergalactic Lovers en Emeli Sandé. Zondag daarentegen is een dag met minder bekende namen. In zekere zin een dag die meer gericht is op mensen die echt actief met muziek bezig zijn. Maar ik ben ervan overtuigd dat groepen als Strand of Oaks, Slowdive en Nils Frahm ook bij een breder publiek kunnen aanslaan. Te ontdekken!”

Reizen

“Op reis gaan is voor mij een moment om tot rust te komen. Even easy living in het zuiden van Europa, meer moet dat niet zijn. Reizen is synoniem voor mijn hoofd leegmaken, wat rondtrekken door Portugal of midden-Italië met de wagen, te voet of per fiets en genieten van de couleur local.”

“Maar hoe dan ook: vakantie is eventjes leven zonder muziek. Buitenlandse muziekfestivals als vakantie? No way!

Vrije tijd

Brugge is een stad die op mensenmaat is, net zoals Cactus een festival op mensenmaat is. In alle opzichten een veilige stad, een leuke stad om je kinderen in te zien opgroeien, niet ver van de kust en goed verbonden met andere steden als Gent, Brussel, Antwerpen. Leefbaarheid versus toerisme blijft een uitdaging. Wat ik er ook wel vaak mis is ook letterlijk een stuk ‘vrije ruimte’ voor experiment en spontaniteit. In Brugge is alles goed geregeld – soms tot vervelens toe.”

“Het strand van Zeebrugge is wel mijn favoriete plekje. Ik ga er veel wandelen met mijn hond, een Welsh Springer Spaniël. Zo’n beest heeft ruimte nodig én meeuwen om onnozel achterna te lopen. Beide vind je daar à volonté.”

Levensmotto

“Doe mo voart, zoals het Zesde Metaal zingt. Met Cactus hebben we hier indertijd iets nieuws geïntroduceerd: een professioneel podium voor meer actuele muziek. Dat was niet evident. We kregen door de jaren dan ook geregeld wat tegenwind.”

“Ondanks alle kritiek gingen we altijd verder, op onze eigen manier, vanuit een eigen filosofie én (niet onbelangrijk!) rekening houdend met wat haalbaar is binnen het huidige muzieklandschap. Niet altijd evident dat garandeer ik je…” (SVK)