De Britse soldaat Arthur Robert Bassingham (21) sneuvelde vlak voor de beroemde kerstbestanden van 1914. Wouter Sinaeve (50) bezoekt elke kerst z’n graf. “Een belofte aan zijn familie, die dit enorm waardeert.”
Kerstavond valt over de bossen van Ploegsteert, bekend van gevallen wielergod Frank Vandenbroucke en van de kerstbestanden van 1914. Vanuit de mist doemt Wouter Sinaeve op. In z’n eentje wandelt hij door het vroegere niemandsland van de Eerste Wereldoorlog naar de militaire begraafplaats, waar Arthur Robert Bassingham rust. “Arthur werd 21, even oud als mijn jongste zoon nu”, vertelt de 50-jarige Ieperling, die in z’n stad werkt voor het In Flanders Fields Museum. “Deze soldaat sneuvelde exact 110 jaar geleden, vlak voor de kerstbestanden. Hij kon kerst niet meer vieren. Bij z’n naasten bleef een stoel leeg en een warm familiegebeuren veranderde voorgoed. Ik verloor mijn vader toen ik heel jong was, een vreselijk gemis op kerstavond. Hoe erg moet dit gevoel zijn bij het verlies van een kind?”
Belofte aan familie
“Er hangt een speciale sfeer in deze bossen op kerstavond: donker, stil, vredig. Voor ik aanschuif aan de feesttafel bij de familie, kom ik hier het graf van Arthur bezoeken. Een belofte aan zijn familie: kerstavond wordt geen donkere avond voor hem. Ze waarderen dit enorm. En mijn familie weet dat ik telkens wat later arriveer op kerstavond.”
Stephen Mulvaney (67) uit het Engelse graafschap Kent is verre familie van Arthur. “It’s fate (het is voorbestemd, red.): twaalf jaar geleden kwam ik naar een concert in de Ieperse kathedraal, Wouter zat bij mij en we raakten aan de praat”, aldus Stephen. “Toen Wouter me vroeg waarom ik naar de streek kwam, vertelde ik het tragisch verhaal van mijn grootoom.”
Beloftevolle zanger
Om deel te nemen aan de oorlog die uitbrak, schoof Arthur z’n muzikale carrière opzij. Voor even, dacht hij toen. “Met kerst zijn jullie terug thuis: de mooie propaganda waarmee zoveel jongens naar hier werden gestuurd, bleek een leugen”, zegt Wouter. “Ver weg van zijn thuis, familie en vrienden moest Arthur de kerstperiode doorbrengen in de loopgraven van Ploegsteert.”
Arthur had zich op 24 december 1914 iets te zichtbaar opgesteld en werd getroffen in het hoofd door een sluipschutter. “Voor de oorlog was hij een tenor in een muziekhalgroep en het leger rekende op deze beloftevolle zanger om de kerstliederen in te zetten. In plaats daarvan werd hij door brancardiers weggedragen in de duisternis.” 110 jaar later blijft z’n overlijden een diepe indruk nalaten, bij de verre familie van Arthur en bij Wouter en z’n naasten. “Ik ben het intussen gewoon dat Wouter wat later thuis is om kerst met ons te vieren”, vertelt z’n vrouw Petra. “Ik heb enorm veel begrip en ga soms mee. Dit jaar kon ik niet, want ik was ‘chef hapje’. Ik vind het wel belangrijk dat Wouter trouw blijft aan deze kersttraditie.”
Verhaal te krachtig
“Keeping his memory alive”, zo omschrijft Stephen het. “Arthur was misschien wel een van de gelukkigen: he was shot quickly and cleanly. En ze wisten waar zijn lichaam lag, waardoor er altijd een plek blijft om te rouwen. Voor onze familie en voor Wouter. Tot op vandaag ontdekken we anekdotes en gedenktekens met de naam van Arthur, ook in Engeland. It’s important not to forget. Vandaag blijven landen oorlog voeren.”
“Het was destijds mijn voorstel aan Stephen om elke kerstavond het graf van Arthur te bezoeken en een foto te sturen”, vertelt Wouter. “De kerstbestanden vormen een van de mooiste momenten in die Groote Oorlog. Arthur stierf vlak voordat de soldaten hun wapens neerlegden om samen kerst te vieren. Het verhaal is te krachtig, ik moét dit blijven doen. Een beetje licht en hoop voor vrede.” (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
