Sofie De Pessemier uit Harelbeke is op 49-jarige leeftijd overleden, amper vier jaar nadat ze te horen kreeg dat ze leed aan jongdementie. Zaterdagnacht moesten haar echtgenoot Hans Piepers (50) en haar kinderen Ibe (22), Kas (20) en Ferre (18) definitief afscheid nemen van hun ontzettend sterke en zorgzame vrouw en mama. “Niemand had verwacht dat het zo snel zou gaan”, getuigt Sofies enige dochter Ibe.
Sofie was tot aan haar diagnose hoofdapotheker in apotheek De Geyter in Harelbeke. Echtgenoot Hans Piepers werkte tot voor kort als Algemeen Directeur in Deerlijk, maar bekleedt die functie tegenwoordig in Harelbeke. In 2020, een jaar na Sofies diagnose, getuigde Hans in onze krant over hoe hun gezin omging met de hele situatie. Toen was het nog allesbehalve duidelijk hoe de toekomst er ging uitzien. Sofie leed aan posterieure corticale atrofie, een zeer zeldzame vorm van Alzheimer met een onzekere prognose.
Positieve ingesteldheid
“Moeke was heel positief in het begin. Natuurlijk was het lastig toen ze merkte dat ze haar zelfstandigheid steeds vaker moest opgeven en dagdagelijkse taakjes niet meer kon uitvoeren. Maar ze had net als wij niet verwacht dat het zo snel zou gaan, denk ik. Telkens ze besefte dat ze weeral een vaardigheid kwijt was, was dat een enorme klap voor haar. Want genezen of verbeteren ging ze nooit doen”, vertelt dochter Ibe (22).
In 2021 getuigde Ibe over hoe ze in een heel korte tijd haar mama had zien veranderen als gevolg van de ziekte. Het gezin communiceerde steeds heel open en eerlijk, omdat het voor hen belangrijk is dat het taboe op jongdementie verdwijnt.
“Moeke kon echt genieten van de kleine dingen. Dan zag je alle zorgen verdwijnen in haar ogen, en was ze voor heel even weer gewoon onze mama”
Ondanks alle obstakels deed het gezin er alles aan om mooie herinneringen te blijven creëren. Dat deden ze onder meer door enkele keren naar het buitenland te trekken, maar ook door tijd te maken voor kleine geluksmomentjes: wandelingen maken, terrasjes doen, een barbecue op de Kemmelberg… of gewoon gezellig samen met het gezin rond te tafel zitten.
“Hoe meer de ziekte de overhand begon te nemen, hoe schaarser die mooie momenten werden. Maar daardoor waren ze net zoveel waardevoller. We zagen moeke genieten van de kleinste dingen, wanneer mijn broers en ik plezier maakten met elkaar bijvoorbeeld. Dan zag je alle zorgen verdwijnen in haar ogen, en was ze voor heel even weer gewoon onze mama. Die momenten koesteren we nu enorm”, blikt Ibe terug.
Eeuwige glimlach
Maar wat niemand had kunnen voorspellen, was dat Sofies gezondheid zo snel achteruit zou gaan. “Het begon met oriëntatieproblemen en motorische handelingen die moeizamer verliepen. Maar na een tijd vielen steeds meer hersenfuncties uit”, aldus de jonge studente. Anderhalf jaar geleden ging ze permanent in het Kortrijks woonhuis Het Portiek wonen.
(lees verder onder de foto)
“Die beslissing was heel dubbel: enerzijds was het heel vreemd om onze mama niet meer bij ons in huis te hebben, maar anderzijds voelde het goed om te weten dat ze op een plek was waar bekwame mensen haar alle zorg konden bieden die ze nodig had. We zijn het personeel van Het Portiek zo dankbaar voor de manier hoe ze mama’s leven tijdens haar verblijf zo zinvol en comfortabel mogelijk hebben gemaakt.”
(lees verder onder de Facebookpost)
Ondanks het feit dat Sofie niet meer thuis woonde, bleef de band met zowel haar man en kinderen als met de andere familieleden sterk. Al waren de bezoekjes niet altijd even gemakkelijk: “Het is niet gemakkelijk om je eigen moeder op die manier te zien. Toch fleurde onze aanwezigheid haar echt op. De glimlach die op haar gezicht verscheen wanneer we haar kamer binnen stapten en ze ons meteen herkende, die staat voor eeuwig op mijn netvlies gebrand. Die gaf ons echt kracht, de liefde die ze voor ons had is altijd zichtbaar geweest. Ik ben al heel lang geleden beetje bij beetje afscheid beginnen nemen van moeke, maar toch was ik niet voorbereid op het moment dat ik haar echt moest loslaten”, klinkt het eerlijk.
“Ik ben al heel lang geleden beetje bij beetje afscheid beginnen nemen van moeke, toch is het moeilijk om haar definitief los te laten”
De afgelopen maanden begon de fysieke pijn Sofie steeds meer parten te spelen, iets waar haar gezin haar te allen tijde voor wou behoeden. Uiteindelijk heeft ze op de nacht van vrijdag op zaterdag haar laatste adem uitgeblazen in het bijzijn van haar geliefden. De eindhalte van een oneerlijke strijd tegen dementie op een hartverscheurende jonge leeftijd. Haar gezin blijft verslagen, maar ook vol mooie herinneringen achter.
“Als dochter krijg je op elke leeftijd een andere band met je ouders. Ik begon moeke net te leren kennen als persoon, als vriendin, in plaats van enkel als mijn mama. Ik vind het zo jammer dat ik die fase maar heel kort heb kunnen meemaken. We krijgen veel steun van familie en vrienden, dat maakt het verlies toch iets draaglijker. Ik ga haar onbeschrijfelijk veel missen.”
De uitvaartplechtigheid van Sofie vindt komende zaterdag plaats, op 27 mei om 11 uur in de Sint-Jozefskerk in Harelbeke. Wie nog op een andere manier steun wil betuigen, kan een financiële gift doen aan Het Ventiel, een vereniging die activiteiten aanbiedt aan mensen met jongdementie door middel van een buddywerking. Het Ventiel betekende heel veel voor Sofie de afgelopen vier jaar. Storten kan op BE48 7512 0749 1427.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier