De Sint-Janshuismolen langs de Kruisvest in Brugge staat in rouwstand, want molenaar Filip Devoldere (60) is overleden. Deze Oostendenaar was ook de molenaar van de molen van Hoeke.
Filip Devoldere zag het levenslicht op 15 december 1962 in Roeselare en overleed op 5 mei in het AZ Sint-Jan in Brugge. Hij woonde in Oostende en laat vier kinderen na: Sam, Sofie, Steffi en Stefanie. De uitvaartdienst vindt plaats op vrijdag 12 mei om 11 uur in de Sint-Antoniuskerk in Oostende, gevolgd door een crematie en asverstrooiing op de strooiweide van de begraafplaats in Bredene, in de wijk Priorij.
De Vlaamse molenaarswereld is in diepe rouw, dat blijkt uit de vele deelnemingen die bij begrafenisondernemer Castelyn-De Grim binnenstromen. Ook bij Musea Brugge heerst er droefheid. Deze week staat de Sint-Janshuismolen langs de Kruisvest in rouwstand: de wieken werden lichtjes voorbij het centerpunt gedraaid.
Solidariteit
Brugs cultuurschepen Nico Blontrock verwoordt zijn medeleven als volgt: “Met Musea Brugge willen we op deze manier onze rouw uitdrukken voor het overlijden van Filip Devoldere, molenaar van Hoeke. Hij is een gewaardeerd mentor geweest van stagiairs die ook in onze Sint-Janshuismolen actief waren en zijn.”
“We willen alle steun en medeleven betuigen aan zijn naasten. Dat we dit kunnen doen door een traditie te gebruiken die al eeuwenlang meegaat, is niet meer dan gepast bij het afscheid van een gedreven molenaar”, aldus Nico Blontrock. De molen ging dus in rouwstand.”
Meel malen
Ook Bert Van Haecke, voormalig directeur van Toerisme Damme, eert de overledene: “Filip Devoldere was een gedreven molenaar. Hij woonde jarenlang in Zottegem en nam toen elke zondag de trein naar Knokke, op zijn eigen kosten, waar zijn verroeste fiets op hem wachtte, om dan naar de Molen van Hoeke te sporen. Hij deed de molen tijdens de voormiddag draaien én verkocht het meel dat hij gemalen had, aan de gegadigden, zelfs aan sommige Damse horeca-uitbaters.”
“Filip was een charmante man van weinig woorden, maar gedreven door zijn passie: wenkende wieken. Damme verliest opnieuw een icoon, die in de schaduw, onder zijn molen, zorgde voor een stukje authenticiteit, het levendig houden van ons erfgoed. Merci Filip! Dank aan zijn familie die zijn exclusieve hobby ondersteunde en er mee leerde leven.”
