Oogkleppen

“The chief handicap of the blind is not blindness, but the attitude of seeing people towards them”. Dit is een uitspraak van Helen Keller, een Amerikaanse die als eerste doofblinde persoon haar universitaire studies kon voltooien, en nadien ook probeerde om haar lotgenoten een beter leven te bieden.

Dat dat vechten tegen de bierkaai was, wist ze zelf ook. Het citaat hierboven alludeert op het feit dat de grootste uitdaging voor blinden niet hun ‘blind zijn an sich’ is, maar het moeten opboksen tegen de manier waarop anderen hén zien.

Peter slaakt een kreet om hulp. Noodzakelijke hulp om zelfstandig te kunnen leven

Onze maatschappij heeft oogkleppen op als het gaat om blinden, doven, doofblinden of mensen met een andere beperking. We houden er geen rekening mee dat ook deze groep de diepe wens koestert iets constructiefs bij te dragen aan de samenleving. Dat ook zij ervan dromen om zich nuttig te kunnen maken. Helaas is dat vaak niet mogelijk. De meeste werkgevers zonder beperkingen kunnen zich niet inbeelden hoe bijvoorbeeld een doofblinde een opdracht of job in zijn bedrijf zou kunnen uitvoeren.

Onafhankelijk zijn

Het is een strijd waar Helen Keller, als pionier, in voorop liep. In de halve eeuw na haar overlijden traden velen in haar voetsporen. Een van hen is de doofblinde Waregemnaar Peter Vanhoutte (55), voorzitter van vzw Anna Timmerman, een Vlaamse belangenvereniging voor doofblinden.

Hij pleit in deze krant, in het kader van de Internationale Helen Keller-dag, opnieuw voor meer aandacht voor zijn lotgenoten. Hij vertelt hiernaast over zijn eenzaamheid van weleer en slaakt een kreet om hulp. De noodzakelijke hulp om zelfstandig te kunnen leven, zónder zich afhankelijk te hoeven voelen van anderen. Niet iedereen heeft het geluk een goeie mantelzorger of partner te hebben die hem of haar daarin bijstaat, zegt hij. Daarom moeten die oogkleppen af. Zo snel mogelijk. Enkel zo kan onze samenleving de doofblinde gemeenschap voor het eerst voor vol aanzien.