Na een loopbaan van een kwarteeuw nam Mariette Roelstraete afscheid van vbs De Kastanje in Krombeke. Ze heeft jaren de school gepoetst en ook een tijdje de voor- en naschoolse kinderopvang verzorgd. Tot op het laatst hield ze ook toezicht in de eetzaal.
Mariette Roelstraete (69) sluit een schoolhoofdstuk van 25 jaar af. Samen met haar man Wilfried Vandenberghe zal ze zich nu nog meer kunnen bezighouden met de kleinkinderen. Voorts zal haar aandacht en tijd ook nog altijd uitgaan naar de Sint-Blasiuskerk in Krombeke waar Mariette zowat dagelijks komt om alles te regelen voor de vieringen. Mariette zal nu dus zeker niet in een zwart gat vallen.
Begonnen met poetsen
Mariette Roelstraete kwam in 1973 na haar huwelijk vanuit Haringe in Krombeke wonen en ze voelde er zich onmiddellijk thuis. Ze werd lid en vooral ook trekkend lid van diverse verenigingen. Ondanks een groot gezin met ook nog een volle dagtaak buitenshuis, vond zij nog de tijd om heel actief te worden in de kerk, en vooral ook op school.
“In 1998 stopte mijn schoonzus Maria Vandenberghe met het poetsen van de schoolgebouwen. Op vraag van toenmalig meester Frans Yde heb ik dan die taak overgenomen. Ik was zelf aan de slag bij juwelier Rubbrecht op de Grote Markt in Poperinge en gelukkig kon ik zelf kiezen wanneer ik de lokalen een ferme beurt gaf. Dat gebeurde wekelijks in alle klassen, met dus een rustpauze tijdens de vakanties. Na een vakantieperiode lag er trouwens altijd wel meer stof op de lessenaars en schoolbanken”, lacht Mariette.
“Ik heb er altijd een erezaak van gemaakt om altijd álles in de klassen proper te maken. De laatste jaren kwamen er trouwens nog twee klassen bij omdat er meer plaats moest zijn voor de refter en er ook een lokaaltje moest zijn voor de leerkrachten. Ik heb tot vijf jaar geleden de klassen gepoetst, maar ik vond het toen genoeg geweest. Sindsdien wordt het poetswerk extern uitbesteed.”
Toezicht eetzaal
Ongeveer in dezelfde periode wanneer Mariette begon met poetsen, werd zij ook gevraagd om over de middag mee te helpen in de eetzaal. En dat kon gelukkig gecombineerd worden met haar werk. “Mijn eigen kinderen waren al wat ouder waardoor ik het over de vier middagen in de week wel kon combineren met mijn werk. Ik hield dus vele jaren en tot nu toezicht bij de kinderen die warm aten of zelf hun boterhammen meebrachten.”
“Gelukkig heb ik amper lege brooddozen gezien, al werd af en toe wel eens vergeten om de gevulde brooddoos in de boekentas te stoppen. Aanvankelijk werd er me ook gevraagd om het toezicht tijdens het eten over de middag te combineren met het toezicht op de speelplaats. Maar dat was echt onbegonnen werk. Daarvoor werd toen intern op school naar een andere oplossing gezocht”, blikt Mariette terug.
Mondiger
“Gedurende drie schooljaren heb ik ook de voor- en naschoolse kinderopvang op de school zelf verzorgd. Na drie jaar nam Rita Maes dat toen over. De opvang van de kinderen voor en na de schooltijd gebeurde toen in een lokaal in de pastorie. Sedert twee jaar is er nu trouwens eveneens IBO in O.C. De Bampoele voor de kinderopvang. Voor mijn pensionering was ik als werkneemster aan de slag op school. De laatste vijf jaar hielp ik als vrijwilliger in de eetzaal.”
“Ik heb altijd heel graag gewerkt voor school, al heb ik door die 25 jaren heen wel gemerkt dat de kinderen van toen niet meer zijn zoals deze van nu. We hebben gelukkig nog altijd brave kinderen, maar zowel de kleinsten als de groteren zijn wel mondiger geworden. En voor de leerkrachten die in het onderwijs staan, is het er zeker ook niet makkelijker op geworden.” Mariette is vooral dankbaar dat ze door 25 jaar schoolwerk zoveel mensen echt heeft leren kennen. (Paul Carbon)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
