Kleuterjuffrouw Karin Proot (59) sluit op vrijdag 23 december voor de allerlaatste keer de schoolpoort achter zich. Zij is de echtgenote van kapper Luc uit de Engelstraat. Ze is de fiere mama van Thomas en Elise, ook kleuterjuf en de trotse oma van Abbie, Owen, Leon en Rachelle. In haar bijna 40-jarige carrière kreeg ze met vijf directeurs te maken.
“Een kleine 40 jaar geleden begon ik als kleuterjuf in het Reigerschooltje”, vertelt Karin Proot. “Het was de tijd dat de school uit drie afdelingen bestond. Ik had er verschillende jaren een gemengd klasje van tot 20 kleuters van verschillende leeftijden. Soms had ik in dat klasje broertjes en zusjes samen. Zo had ik, om maar een voorbeeld te nemen, drie zoontjes uit hetzelfde gezin over een tijdsspanne van 9 jaar. Uiteraard waren er dan ook verschillende gezinnen waar ik doorheen de jaren een hechte vertrouwensband mee opbouwde.”
Grote zelfstandigheid
“In die tijd was alles ook heel wat minder formeel en waren de gesprekken met de ouders aan de schoolpoort eigenlijk te beschouwen als oudercontacten. Kortom, als enige juf had ik er een grote zelfstandigheid. Gelukkig kon ik altijd wel rekenen op veel steun van de ouders. Als ik bijvoorbeeld eens een natuurwandeling inplande, stond er altijd wel een ouder klaar om mij te helpen.”
“Ook bij het inrichten van het klasje kon ik altijd op veel steun van de ouders rekenen. Ik stond er op dat er in het klasje altijd een huiselijke sfeer heerste, nu nog altijd trouwens. Maar ondanks die hechte groepssfeer zorgde ik er wel altijd voor dat ik de vriendschappelijke grens tussen de ouders en mezelf als leerkracht toch goed bewaakte.”
2005, de stijlbreuk
“In 2005 eindigde het verhaal van het Reigerschooltje abrupt”, gaat Juf Karin verder. “Het schooltje werd door een brand totaal vernield. We verhuisden naar de site van het Klooster en het klasje werd volledig opgesplitst. Het was toe namelijk de periode dat het klooster haar deuren sloot. Voor mij persoonlijk werd het een stijlbreuk.”
“Van vrijwel volledige autonomie moest ik nu leren werken in teamverband. Gelukkig heb ik al die jaren in een fantastisch team mogen meedraaien. Vele kinderen zeggen nu wel dat ik de beste juf ooit was, maar een ‘beste’ juf bestaat niet. Elke leerkracht draagt zijn of haar steentje bij, doe zijn of haar uiterste best en het zijn zij die een school ‘maken’.”
“Ik eindig nu met het 2de kleuter maar deed ook andere klasjes. Je zou dus kunnen zeggen dat ik van alle markten thuis was, wat het kleuteronderwijs betreft dan toch. De uitdaging waar ik als kleuterjuf voor stond, was differentiëring. Wat voor de ene kleuter goed werkt, lukt niet altijd ook voor een ander. Je werkt dus met totaal verschillende individuen die elk specifieke aandacht nodig hebben om een goed resultaat te halen.”
“Maar door ervaring op te doen, werd het uiteindelijk een routine. Leerkracht zijn, was voor mij dan ook niet zomaar een job. Ik deed het met passie en enthousiasme. Geen enkele dag kwam ik dan ook met tegenzin werken, in tegendeel. Ze hebben maandag een groot afscheidsfeest georganiseerd.”
Veel dankbrieven
“Er waren veel ontroerende momenten. Voor mijn afscheid kreeg ik een fantastisch plakboek met tekeningen van leerlingen uit alle klassen, een blijvende herinnering. Ik kreeg ook veel dankbrieven van verschillende (oud)leerlingen, vaak uit onverwachte hoek. Met dat afscheid kan ik nu eindelijk loslaten.
Mijn vrije tijd zal ik besteden aan mijn kleinkinderen. Waarschijnlijk zal ik ook meer aandacht besteden aan mijn hobby’s, pottenbakken en aquarellen. Vijftien jaar geleden werkte ik mee aan een wiskundehandboek voor de kleuters. Onlangs werd ik gevraagd opnieuw aan zo’n reeks boeken mee te werken, ook het uitleven van mijn schrijverstalenten komt dus weer op het programma”, besluit Karin Proot.
(RI/foto GC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
