De Gernaey-tandem van basisschool ’t Nieuwland met pensioen

Christa en Ann Gernaey: “De combinatie van contactonderwijs en online lesgeven kroop alleszins in de kleren.” © foto WME
Tom Van Houtte

Vrije basisschool ’t Nieuwland afdeling Sint-Michiel maakt zich vandaag – vrijdag 25 februari – op voor een speciaal feest. Aan de vooravond van de krokusvakantie gaan juffen Ann Gernaey (61) en Christa Gernaey (61) met pensioen. Geen familie van elkaar, maar ze namen wel jarenlang in duobaan hetzelfde derde leerjaar voor hun rekening.

Ann nam elke maandag en dinsdag voor haar rekening, Christa altijd de donderdag en de vrijdag. De woensdagen stonden ze om beurten voor de klas. Meer dan tien jaar lang waren de dames de Gernaey-tandem van ‘t Nieuwland. “Noem het een leuk toeval”, zeggen ze. “Als je er ver genoeg de stamboom van de Gernaeys in de streek op naslaat, zullen we wel ergens samenkomen. Feit is dat ik drie zussen heb, maar dat Christa daar niet bij hoort”, lacht Ann uit Tielt. “Sowieso kregen we voor aanvang van elk schooljaar vragen over onze vermeende familieband”, zegt Chista uit Dentergem.

Elke donderdag overleg

Je zou denken dat de dames door hun beurtrolsysteem niet al te veel contact met elkaar hadden, maar niks blijkt minder waar. “Voor het coronavirus uitbrak zaten we elke donderdagavond na schooltijd samen om specifieke aandachtspunten per leerling door te nemen en te bespreken wie wat zou doen. Daar was eigenlijk nooit discussie over. Omdat de muziekles steevast in het begin van de week zat, was die altijd voor mij, terwijl Christa de dramales voor haar rekening nam”, zegt Ann nog. “Verder gaven we alle twee alles. Ook beeld en godsdienst werden nooit uitgesplitst.”

Corona stuurde de wekelijkse routine in de war. “De fysieke vergaderingen veranderden in overleg via de computer. Door onze digitale agenda’s samen te leggen wisten we ook perfect wie wat zou doen”, vervolgt Ann.

Elk schooljaar kregen we vragen over onze vermeende familieband

“Ik miste de voorbije maanden toch het rechtstreeks contact met de ouders. Alle overlegmomenten verliepen van op afstand”, zegt Christa. “Weet je dat deze week (vorige week, red.) de eerste sinds november vorig jaar is dat we de klas weer volledig voor onze neus hebben?”, aldus Ann. “De combinatie van contactonderwijs en online lesgeven kroop alleszins in de kleren.”

Christa zegt dat de pandemie de beslissing om op de pensioentrein te springen heeft vergemakkelijkt. “Ik ben in 2020 erg ziek geweest van het virus en was van de herfst- tot de kerstvakantie niet in staat om les te geven. Bij mijn terugkeer na Nieuwjaar had ik nog veel last van vermoeidheid.”

Eerste leerjaar

Ann kon het beestje gelukkig nog buiten haar luchtwegen houden, al heeft ze nog iets gemeen met Christa: een verleden als leerkracht in het eerste leerjaar. “Een klas die veel van jezelf vergt, omdat het elk jaar weer van nul starten is. Maar je krijgt er enorm veel voldoening voor terug van de kinderen, die nog heel aanhankelijk zijn. Het leuke is natuurlijk ook de grote vooruitgang die je dag na dag merkt. In het derde verloopt de schoolstart vlotter door de basis die de kinderen al meedragen. Je kunt op die leeftijd ook al vlotter gesprekjes voeren.”

Wat het allerlaatste schooljaar van Ann wel bijzonder speciaal maakt, is dat ze haar kleinzoon Astor in de klas heeft. “Ik zou het nooit anders gewild hebben. Hij vind het ook heel leuk om les te krijgen van ‘nonna’, al noemt hij me in de klas gewoon ‘juf’.”

Vanaf maart zal ook Christa vaker haar kleinzoontje, de 2-jarige Fons, te zien krijgen. Met plezier zal ze de vrijgekomen tijd doorbrengen met hem en met haar man, want er staan tochtjes met de pas aangekochte elektrische fiets te wachten.

Ann: “Mijn drie oogappels Astor, Mona en Miro zullen allicht ook vaker naar ‘nonna’ komen. Mijn man werkt nog, maar tijdens de vakantieperiodes zullen we graag naar onze favoriete bestemmingen Spanje en vooral Italië reizen.”

Maar eerst nog het pensioenfeest. “Het is traditie, hé”, lachen de dames. “We weten dat er ons íéts te wachten staat, maar totaal niet wát. Onze collega’s houden de lippen stijf op elkaar.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier