Elke week duikt KW/Brugsch Handelsblad in het hart van de wijken en gaat het een gesprek aan met een figuur die zijn buurt uitademt. Deze week is dat Koolkerkenaar Bruno Overbergh, de nieuwe directeur van Sint-Leo-Hemelsdaele.
De ‘bovenbouw’ van het secundair van het Sint-Leocollege-Hemelsdaele langs de Potterierei de leerjaren drie tot en met zes start het schooljaar met een nieuwe directeur. Samen met Pascal Craeye van de eerste graad krijgt Bruno Overbergh de leiding over een school met 430 scholieren en 80 personeelsleden.
U krijgt de moeilijke taak om een einde te maken aan de daling van het aantal leerlingen waaraan deze fusieschool al enkele jaren ten prooi is….
“Extra leerlingen mag geen doel op zich zijn, maar moet een bevestiging van de goede werking zijn. Ik voel dat er veel talent aanwezig is in deze school, we moeten dat beter in de kijker stellen. Ik heb een heel positief gevoel, ik kom terecht in een goed team. We moeten proberen de school nog wat verder te professionaliseren op alle niveaus. Mijn dada is verleden en toekomst verbinden in het heden. Als school moeten we meegaan met onze tijd, want de maatschappij verandert voortdurend. Ik kom hier niet binnen als de Messias of de man van de grote en radicale veranderingen. Het loopt hier goed, samen kunnen we het nog verbeteren.”
Enig idee waarom het aantal leerlingen nog wat achteruitgegaan is?
“Het aanbod van algemeen secundair onderwijs in Brugge is zeer uitgebreid. Het verhaal van de fusie heeft de voorbije jaren voor wat onrust gezorgd. Omwille van corona konden wij geen opendeurdag houden, waar we onze troeven konden naar buiten brengen. Sint-Leo-Hemelsdaele heeft ook wat instroom van leerlingen die van school veranderden. Ik heb de indruk dat er in juni door corona makkelijker A-attesten uitgereikt werden.”
Waarom solliciteerde u precies voor deze Brugse school?
“Ook hier heeft corona meegespeeld. Tijdens de lockdown moest ik als directeur van het RHIZO in Kortrijk noodgedwongen van thuis uit werken. Voordien pendelde ik van Koolkerke naar Kortrijk. Ik fietste, op weg naar het station, langs de Poterierei en passeerde elke dag langs Sint-Leo-Hemelsdaele. Dagelijks was ik drie uren onderweg. Corona deed mij stilstaan bij dat vele tijdsverlies op de trein. Ik voelde mij fysiek ook fitter de voorbije maanden. Dat deed mij beslissen om een job dichter bij huis te zoeken, ook als mijn kleine bijdrage tegen de klimaatopwarming. ‘t Was een keuze van het verstand, niet van het hart, want ik deed ook mijn job bij RHIZO zeer graag.”
“Wat ook meespeelde, was dat ik als directeur van het RHIZO geen verbinding had met de lokale gemeenschap. Dat miste ik in Kortrijk. In Koolkerke is ons gezin verankerd in het sociale leven. Wij zijn alle vier lid van de harmonie Vermaak Na Arbeid, waar ik trompet speel. Die harmonie was in 1999 toen wij in Koolkerke zijn gaan wonen, dé manier om ons te integreren. Mijn vrouw doet de catechese, zit in het feestcomité en helpt bij de uitbating van het parochiaal centrum ‘t Reigersnest. Ik ben jarenlang lid geweest van de ouderraad van de vrije basisschool De Smalle, die deel uitmaakt van Sint-Leo-Hemelsdaele en er dus intensief mee verbonden is. Precies omwille van die verbondenheid koos ik voor Sint-Leo-Hemelsdaele, er waren nog vacatures in het onderwijs in Brugge. Een school is synoniem voor verbinding, tussen ouders, leraars, leerlingen en de gemeenschap. Mijn nieuwe school is trouwens de eerste humaniora die je tegenkomt, als je van Koolkerke naar Brugge fietst.”
Wat is uw grootste uitdaging bij de start van het schooljaar?
“De leerlingen die vorig schooljaar omwille van corona maandenlang geen normaal onderwijs kregen opnieuw les geven op school, in veilige omstandigheden. Dat vergt een hele organisatie en mondmaskerplicht. Dat is niet zo evident, wij hebben bijvoorbeeld twee dove leerlingen. Er zijn aangepaste mondmaskers aangekocht. Corona noopt ons om de klassen te ontsmetten en voldoende te ventileren. Het middageten op school moet anders georganiseerd worden, covid-19 vergt ook aanpassingen voor onze internaten. Gelukkig zijn die verspreid en zitten de leerlingen in kleine groepen, ze vormen zo hun eigen bubbel.”
“Dat we iets minder leerlingen hebben, is een voordeel: er is plaats genoeg in alle klassen zodat leerlingen op veilige afstand les kunnen volgen. Wat ik jammer vind, is dat door corona de leuke dingen aan het schoolleven gefnuikt worden: geen sportdag, geen kennismakingsdagen, geen uitstappen. Even belangrijk als het leren is het sociaal aspect van het schoolleven, waarbij de leerlingen leren omgaan met elkaar. We zullen alternatieven moeten uitdokteren .”
” Ook Koolkerke kreunt trouwens onder corona: bijna het hele verenigingsleven is er stilgevallen. En dat in een buurt waar er nauwelijks nog zelfstandige activiteiten zijn. De bakker en de slager zijn verdwenen, er is nog één apotheker en één café De Klokke. Nochtans is Koolkerke de jongste jaren verjongd qua bevolking, met nieuwe wijken als De Grendel.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier