“Mijn geheim? Vooral een grote dosis geluk”: bekende Bosmolenaar Nico Vancoillie ontpopt zich tot toppronostieker

Pronostiekkampioen gaat Nico Vancoillie niet worden, maar met vijf keer weekwinst zet hij wellicht een record neer. Iedereen gunt het de sympathieke Bosmolenaar die ook als slager in de Colruyt een bekend gezicht is. En Nico is er overal waar er iets te doen is graag bij.

We zijn te gast in de Blekerijstraat bij Nico Vancoillie en Isabel Laridon. Net op de dag dat hun tweeling 25 jaar werd, even daarvoor had Isabel ook al haar 50ste verjaardag mogen vieren. De aanleiding van dit interview is de uitzonderlijke prestatie die Nico neerzette in de pronostiekclub van café Sportief op de Bosmolens. Met nog één speeldag te gaan toonde hij zich al vijf keer primus en dat in een groep met 61 spelers. Na enkele weken hadden Nico en zijn vrouw samen al drie keer gewonnen, toen maakte hij de belofte dat een vijfde overwinning een artikel waard was. Hallo Nico? “Ik heb het beloofd, dus hou ik mijn woord”, klinkt het in een berichtje.

In café Sportief bestaat de pronostiekclub al circa 20 jaar. Die werd nog opgericht toen Luc Remmery het café openhield, van het seizoen 2013-2014 namen huidige uitbaters Petra en Thierry die fakkel over. En ondertussen telt de club ook ook meer dan 60 leden. “Ik denk dat het voor mij mijn tweede seizoen is, ik had al enkele keren aangegeven dat ik in de club wilde stappen.”

“Mijn eerste job ooit was in de Marktstraat bij Traiteur Jurgen”

Het opzet is vrij simpel. Iedere week moet je een gokje wagen (winst, verlies of gelijkspel) op de acht eersteklassewedstrijden en de uitslag van Mandel United en Winkel Sport. Het goed doen is minder simpel dan het lijkt. Wie gemiddeld vijf op tien scoort, maakt zeker kans om kampioen te spelen. Voor weekwinst moet je vaak wel acht punten hebben. “En dat had ik nu dus vorige week en ik had nog geluk met de goals, ik vul er altijd 28 in en die geven de doorslag bij een gelijke stand.”

Nico won dus al vijf keer, waarbij hij één keer de prijs moest delen, Isabel zegevierde ook al eens. “En toch sta ik maar in de middenmoot gerangschikt, het gebeurt ook wel eens dat ik helemaal onderin bengel, maar door die vele weekwinsten zal ik normaal het meest over gehouden hebben aan dat seizoen. Al valt dat natuurlijk te relativeren, als je in het lokaal binnen komt en ze je de 30 euro weekwinst in handen stoppen, dan ben je geneigd heel de boel eens te trakteren en dan kom je niet toe”, lacht Nico. “Maar in feite krijgt iedereen, ook wie niet wint, heel wat terug. Twee keer per jaar is er een etentje met alles erop en eraan, daarvan kan elk lid mee genieten.”

Jullie spelen allebei. Overleggen jullie?

“Zeker en vast niet. We doen elk ons eigen ding, kijken dan wel eens wat de ander ingevuld heeft, maar passen ons niet aan.”

En Nico, het seizoen is nu toch bijna ten einde, verklap eens jouw geheim!

“Dat is er niet. Totaal niet. Ik weet eigenlijk ook maar half waar Winkel en Mandel zich in het klassement bevinden. Mandel staat nu eerste, dat weet ik sinds kort. En in eerste klasse is het al helemaal moeilijk, de uitslagen zijn vaak onvoorspelbaar. Je moet dus zeker ook een grote dosis geluk hebben en dat is dus dit jaar aan mijn zijde.”

Je groeide op in Sleihage, het gehucht op grondgebied Hooglede en Oostnieuwkerke. Hoe kwam je op de Bosmolens terecht?

“Mijn vrouw is van Kachtem, we kwamen in Izegem wonen. Er huist hier wel wat familie van haar op de Bosmolens. We woonden eerst elders in de Blekerijstraat, in de ouderlijke woning van mijn schoonvader, daarna zowat 20 jaar in de Oude Iepersestraat en nu sinds enkele jaren weer in de Blekerijstraat. Ik had altijd gezegd dat ik nog zou terugkeren naar Sleihage, maar dat zal er allicht niet van komen.”

Beroepshalve startte je ook eerst in Izegem.

“Mijn eerste job was bij Traiteur Jurgen in de Marktstraat, hij baat nu Eethuis Bosmolens uit. Daarna ging ik in de Nopri in de Ardooisesteenweg in Roeselare aan de slag, vervolgens naar Huis Maria in Hooglede. Dat werd overgenomen door de Colruyt Group en zo belandde ik uiteindelijk in Colruyt Izegem.”

Maar momenteel herstel je van een onfortuinlijke val.

“Ik heb eigenlijk geluk gehad, we hebben hier een open trap en ik ben er af gedonderd. Mijn ribben zijn zwaar gekneusd, ik kan nu alweer stappen, maar de eerste weken waren in de zetel te doen.”

Je noemt jezelf geen voetbalkenner, maar je bent zeker wel een liefhebber.

“Zelf heb ik een jaartje bij SK Oostnieuwkerke gevoetbald, maar dat was niets voor mij. Maar mijn broers speelden liefhebbersvoetbal en ik ben altijd gaan supporteren. Nu ga ik iedere zondagvoormiddag naar ’t Kloefke kijken, zij spelen in de RLV-competitie en werken hun thuismatchen af in Staden. Het blijft een toffe bende. Vroeger speelde ik ook darts in café De Lindewijk, maar omdat dat ook vaak op zondag is, ben ik ermee gestopt.”

We mogen je ondertussen ook een BB, een Bekende Bosmolenaar noemen.

“Ik was ook enkele jaren lid van het feestcomité van de Bosmolens. Nu gaan we uiteraard nog naar de feesten, maar we doen niet meer zo zot als vroeger.”

De line-up voor de feesten van dit jaar zijn al bekend, maar mocht jij iemand willen uitnodigen om op te treden: wie zou dat zijn?

“Teddy’s Jukebox. Die mannen zijn fantastisch. Wie in het publiek zit, krijgt een lijst met nummers en die spelen ze dan op aanvraag. Echt een goede groep.”

Er zijn plannen voor een Okay-vestiging op de site van Valentino en lokaal Sportief. Als dat er door komt, dan verdwijnt nog het enige café van de Bosmolens. Is dat niet iets voor jou?

Nico: “Mmmm” (denkt na)

Isabel: “Dat zal zonder mij zijn.”

Nico: “Voila, ’t is beslist. Ik mag niet. Maar het is uiteraard jammer om te zien hoe steeds meer volkscafés verdwijnen, de jongere generaties gaan gewoon niet meer op café. Maar ik trek er graag nog eens op uit en dat hoop ik zo te houden.”