Michèle De Grande: “Den Toerist is pure schoonheid”

Onze redacteur Philippe Verhaest en fotograaf Ronny Neirinck rijden deze zomer de N50, de aloude steenweg tussen Brugge en Kortrijk, af en houden halt bij intrigerende plekken en mensen. Deze week zijn ze te gast in feestzaal Den Toerist in Meulebeke, waar al tientallen jaren dansavonden georganiseerd worden. “Maar wegens gezondheidsredenen houden we er in maart 2016 mee op”, aldus uitbaatster Michèle De Grande.

Den Toerist wordt wel eens de laatste der baancafés genoemd, maar die omschrijving doet de waarheid oneer aan. Bij de iets oudere medemensen staat de zaak bekend als de plek waar men ging dansen op de tonen van een orgel en waar Cupido zijn liefdespijlen veelvuldig afschoot. En al even vaak vond het latere huwelijksfeest ook in Den Toerist plaats. In de jaren tachtig werd de zaak gedeeltelijk een restaurant en in 1993 – toen Jean-Pierre Verschueren in Den Toerist aankwam – braken de gouden tijden van weleer opnieuw aan. Op 1 september 2007 namen Michèle De Grande en haar echtgenoot Richard Christy, afkomstig van Londen, de zaak over.

‘COUP DE FOUDRE’

“Hoe we hier terechtgekomen zijn ?”, herhaalt Michèle de vraag. “Via een kleine annonce in de krant. Mijn echtgenoot runde in Engeland al een mobiele feestzaal en wilde opnieuw in de horeca aan de slag. En ook bij mij begon het te kriebelen.” Toen Michèle en Richard Den Toerist voor het eerst bezochten, werden ze door een coup de foudre overmand. “Het was er boenk op. Liefde op het eerste gezicht”, glimlacht ze.

“De feestzaal ademde wel nog vervlogen tijden uit, maar daar keken we los door. We besloten om nog eens terug te komen op een zondagavond, wanneer Den Toerist op volle toeren draaide. We zagen die volle dansvloer en beseften dat hier iets waardevols gebeurde. Iets dat we mee in stand wilden helpen houden.”

Michèle en haar man renoveerden Den Toerist en gingen op 1 januari 2007 van start. “Ondertussen hadden we wel door dat de zaak tot het lokale erfgoed behoorde. En dat de bekendheid erg ver ging. Toen we hier voor het eerst achter de toog stonden, zakten vooral zeventigplussers naar Den Toerist af. Dat wilden we verbreden. Nu zien we ook prille zestigers dansen en walsen in onze zaak. We zijn in onze missie geslaagd.”

Het concept van Den Toerist is erg eenvoudig : elke zondagavond speelt een live-orkest er de pannen van het dak.

Onze laatste avond in Den Toerist wordt emotioneel. Mijn man bestelt best een groot pakket dweilen

“En gaandeweg druppelen de mensen binnen, tot de zaak gezellig vol zit”, glimlacht Michèle. “Dit is nog zo’n plaats waar alle klanten elkaar kennen. Maar persoonlijk duurde het toch even voor we volledig geïntegreerd waren.”

“De mensen zagen ons als buitenstaanders – we komen immers uit Brugge – en we hebben ook even aan de dorpsmentaliteit moeten wennen. Reken daar nog bij dat mijn man een volbloed Engelsman is en geen letter Nederlands spreekt, dan weet je wel dat we wat extra moeite hebben moeten doen”, grijnst ze.

“Sommige mensen durfden aanvankelijk zelfs niet tegen mijn man spreken. Maar nu zijn we volledig vergroeid met de zaak en onze klanten.”

EINDE IN MAART 2016

Michèle geniet zelf intens van de sfeer die in Den Toerist hangt. “Die is echt uniek”, glundert ze. “Het doet me denken aan de dansfeesten van weleer. Knap om te zien. En ondertussen dans ik vaak mee. Dan komen de vaste stamgasten me van achter toog halen om samen de dansvloer onveilig te maken.”

De zaken lopen na acht jaar uitstekend, zegt Michèle. “We hebben Den Toerist weer op de kaart gezet en daar mogen we trots op zijn. Maar er komt stilaan een einde aan ons verhaal, hier”, geeft ze toe.

“Wegens gezondheidsredenen hebben we beslist om Den Toerist te verlaten. We blijven nog tot maart 2016 aan boord en daarna is het – hopelijk – aan onze enthousiaste opvolger. We duimen mee dat er iemand zich bereid vindt om in onze voetsporen te treden, want Den Toerist is meer dan gewoon een feestzaal. Veel mensen hebben hier een tweede familie gevonden.”

Op een zondag waan ik me hier soms op een halve trouwfeest

“We organiseren elke derde vrijdag van de maand een dansnamiddag, er zijn kaartavonden, barbecuefestijnen, babyborrels, kleine fuiven… Een echte ontmoetingsplaats, met andere woorden. Het zou spijtig zijn mocht Den Toerist na ons definitief de deuren sluiten.”

ZELF KOMEN DANSEN

Michèle en Richard zullen de zaak in ieder geval met pijn in het hart verlaten. “Er ligt een stukje van onze ziel in Meulebeke. Den Toerist zullen we ons leven lang meedragen. Veel klanten zijn goeie vrienden geworden, na die acht jaar. We zijn oprecht begaan met die mensen. Wanneer een vast gezicht een weekje of twee wegblijft, maken we ons zelfs ongerust. En regelmatig moeten we ook definitief afscheid nemen van iemand, bij een sterfgeval. Niet zo leuk.”

“Neen, die laatste avond in Den Toerist zal erg emotioneel worden. Mijn man mag gerust een groot pakket dweilen bestellen om mijn tranen op te vangen, want ik zal die niet kunnen bedwingen… Maar ooit kom ik hier zelf terug, op zondag. Om te dansen en me te amuseren. Soms waan ik me hier op halve trouwfeesten. Er zijn zelfs klanten die hun dansschoenen bijhebben en die pas aan de rand van de dansvloer aantrekken. Dit is zo’n mooie traditie… Ze moet gewoon voortgezet worden.”

RYSSELENDEMOLEN

Op de grens tussen Ardooie, Pittem en Meulebeke ligt de Rysselendemolen. Het eerste (houten) exemplaar op deze locatie dateert van 1767, maar werd in 1885 vervangen door een bakstenen molen. In 1969 werd de molen stilgelegd en is sinds 1993 beschermd. In april 2014 werd een renovatie van veertien jaar afgerond. Momenteel huist er een restaurant en bed & breakfast in de historische molen.

HOF VAN COMMERCE

Dit is niet het clublokaal van de gelijknamige Izegemse rappers. Het Hof van Commerce was sinds de jaren dertig een druk beklant café op ‘t Veld in Meulebeke. Begin 2003 boorde een auto zich in de gevel, waarbij de jonge chauffeur het leven liet. Een half jaar later openden Mariette Vandeputte en Joris De Backer weer hun deur, maar nu staat het café al enkele jaren leeg.

KUNSTSTOF

Langs de N50 gonst het van de bedrijvigheid. Kunststoffenproducent Vitalo bevindt zich er net op de grens met Ingelmunster. Het bedrijf zag in 1936 het licht en focust zich op de productie van plastic onderdelen voor de industriewereld. Naast de hoofdzetel in Meulebeke, is het actief in onder andere Thailand, India, Slovakije en China.

GASTVRIJE BEER

Op de rotonde tussen Ingelmunster en Meulebeke heet een in buxus opgetrokken beer u welkom. Een verwijzing naar de bijnaam van Meulebeke : de Berengemeente.

‘ENTERTAINMENT’

Ook op dit deel van de N50 een vaste waarde : enkele huizen van plezier verschaffen u het nodige ‘entertainment’, vaak met ‘nieuwe meisjes’.