Martine Verbrugge: “Ik wil niet zomaar mainstream zijn”

Kurt Vandemaele
Kurt Vandemaele Reporter

Kurt Vandemaele trekt door de straten van Kortrijk en stelt aan de voorbijgangers één vraag: “wie ziej gie?”. Een vraag die velen onder ons zo vaak zouden willen stellen. De antwoorden krijg je hier te zien in de videoreeks ‘De Kortrijkzaan’. Leer de mensen uit je buurt kennen. Maak kennis met Martine, de vrouw die niet zomaar mainstream wil zijn.

Sommige mensen hebben een klaar gezicht. Een gezicht als één van die prille lentedagen waarop de hemel plots helemaal blauw is en de belofte van een warme zomer inhoudt. Martine Verbrugge heeft zo’n gezicht. Daarom sprak ik haar aan, nadat ik Arnout Vercruysse (onze tweede Kortrijkzaan) op Heule Plaats gevolgd was naar de Dudu om samen van een koffie te genieten. En daar zag ik haar zitten. Excentriek, zonder dat ze met haar ongewone présence iemand afschrok. Wel integendeel. Mireille Mathieu moet ooit zo’n kapsel gehad hebben toen ze nog leefde. Of is ze nog niet dood? Doet er niet toe.

Martine Verbrugge heeft er ook één. En ze is springlevend. En rood van haar, maar dan van het soort rood dat naar Venetië genoemd is. Waarom eigenlijk? Omdat ze niet mainstream wil zijn. Nee, ik bedoelde: waarom worden roodharige mensen als Venetiaans rood bestempeld? Zouden er zoveel roskoppen rondgelopen hebben in de buurt van het Dogenpaleis voor de Chinezen, Russen en Japanners ervoor zorgden dat van het San Marcoplein niets meer te zien is doordat er voortdurend volk in de weg loopt.

Martine is een vrouw met een verhaal. Een vrouw met veel verhalen. Dat ze aan buikdansen doet bijvoorbeeld. En dat ze zich inzet voor Cuba, terwijl datzelfde Cuba bijna haar dood werd toen ze er viel en er geen ziekenhuis was uitgerust om haar te helpen. Ik ben blij dat ik Martine heb leren kennen. Want binnen een paar jaar is ze hier misschien niet meer… En verkast ze voorgoed naar het buitenland.