Het onbezorgde leven van Marleen Braet uit Maldegem veranderde in 2019 in enkele dagen in een nachtmerrie. Eerst stierf haar pa Roger (93) en vier dagen later haar echtgenoot Noel Ballegeer (63). Op 4 januari 2020 kreeg ze dan nog het bericht dat haar jongste broer Freddy overleden was. Het verlies van haar drie geliefden is na twee jaar nog lang niet verwerkt. Zij kijkt dan ook op tegen de periode van Allerheiligen.
Nadat zijn echtgenote Aline Vandevoorde was overleden, bleef Roger Braet alleen in hun woning wonen. Zijn dochter Marleen en haar echtgenoot Noël stonden dag en nacht klaar om het Roger in de herfst van zijn leven zo aangenaam mogelijk te maken. Toen werd het maart 2019.
“Mijn vader kreeg een beroerte en had verzorging nodig. Van het ziekenhuis of rusthuis wou hij niet weten. Mijn man en ik hebben dan de zorg voor hem op ons genomen. Noël bleef ‘s nachts bij pa slapen en overdag was ik er. Er volgden nog enkele kleine beroertes en op 30 oktober overleed mijn vader.”
Hartfalen
“Samen met de broers en zussen bereidden wij de uitvaart voor. Toen wij op 3 november, na een bezoek aan vrienden, thuis kwamen, ging Noël naar de slaapkamer. Toen ik een paar minuten later ging kijken, lag hij uitgestrekt op het bed, geveld door hartfalen. De hulpdiensten konden niet anders doen dan zijn dood vaststellen.”
“Toen stond mijn wereld stil. Ik wou enkel slapen en niet meer wakker worden. Maar de wereld draait voort en bij het overlijden van iemand moeten er praktische zaken geregeld worden”, vertelt Marleen.
Op automatische piloot
“Met de steun van mijn huisarts, mijn jongste broer en jongste zuster en soulmate Rita probeerde ik de draad weer op te pikken. Ik leefde gewoon op automatische piloot. Ik heb alle administratieve verplichtingen en de voorbereiding van de uitvaart zelf gedaan.”
“Ook na de begrafenis van mijn man ben ik nog een tijdje op automatische piloot blijven leven. Slechts enkele mensen konden op dat moment tot mij doordringen. Ik besefte dat ik mijn leven weer op de rails moest krijgen, maar dat ging met ups en downs.”
“Toen ik op 8 januari 2020 een telefoon kreeg uit Brussel dacht ik dat mijn jongste broer mij wou opbeuren. In plaats daarvan kreeg ik het nieuws dat mijn jongste broer plots overleden was. Opnieuw een mokerslag. De donkere dagen van oktober en november 2019 kwamen me weer voor de geest. Er kwamen velen op bezoek, maar het liefst was ik alleen met mijn verdriet.”
In die donkere dagen vind ik slechts bij enkele mensen rust en geborgenheid
Wij zijn nu twee jaar verder en het verlies van haar drie geliefden is Marleen nog niet te boven. “Elke dag denk ik aan mijn pa, mijn man en mijn broer. Tijdens mijn dagelijks werk word ik er telkens aan herinnerd dat sommige zaken die ik nu moet doen, vroeger door mijn man werden opgeknapt.”
“Ik krijg veel bezoek en ik word bij veel mensen uitgenodigd. Dat verzet mijn zinnen en ik geniet ervan als ik er ben. Maar als ik thuiskom en het licht aansteek, is het eerste wat ik zie de asurne van mijn man. Dan sta ik daar weer moedeloos en alleen en komt alles weer boven.”
Er breekt voor Marleen een donkere periode aan. Ze zal tijdens haar bezoeken aan het kerkhof mensen ontmoeten die haar willen steunen. “Ik moet verder met mijn leven en ben ervan overtuigd dat iedereen het beste met mij voorheeft, maar ze kunnen zich niet voorstellen hoe sommige goed bedoelde raadgevingen bij mij binnenkomen. Er zijn in deze periode slechts enkele mensen bij wie ik rust en geborgenheid vind”, besluit Marleen. (LV)
1 november
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
