Marino Punk (54), muzikant zonder publiek: “Met tranen in de ogen optredens afgezegd”

Alle optredens voor maart zijn geannuleerd. Ook de eerste afzeggingen voor april, mei en zelfs juni zijn binnen. Voor accordeonist Marino Punk zijn het financieel zware tijden. “Maar er is niet alleen het financiële aspect, we missen ook het gevoel van tussen de mensen te zijn.”

“Het begon vorige week woensdag al. Een koppel dat zaterdag zou trouwen, stelde het trouwfeest uit omdat ze geen risico’s wilden nemen. Heel snel daarna volgden de ouderenverenigingen – een belangrijk publiek voor ons. Dat was nog vóór de regering maatregelen had genomen. Toen hoopten we nog die annuleringen te kunnen compenseren met personeelsfeesten, congressen en dergelijke, maar na de federale maatregelen van vorige week viel ook die hoop weg. Tja, het is overmacht. We kunnen er niets aan veranderen. We moeten er gewoon door, net zoals iedereen.”

“De voorbije dagen hebben we al onze klanten van de komende weken gebeld. Voor maart kunnen de twaalf resterende optredens niet doorgaan, voor april zijn er ook al vier afzeggingen. Zelfs een optreden voor 7 juni werd al geannuleerd. Er zullen er ongetwijfeld nog volgen. Het zijn heel moeilijke momenten voor ons. Soms zaten we met de tranen in de ogen, vooral omdat we meeleven met die organisatoren. Weken en soms maanden lang werken en leven die mensen naar hun evenement toe, dan moeten ze plotsklaps alles annuleren. Als straks alles voorbij is, hoop ik dat die mensen nog aan ons denken.”

Minder vlees

“Voor ons is het financieel een serieuze tegenslag. Als het inkomen van de enige kostwinnaar van het gezin van de ene dag op de andere wegvalt… En dat in een gezin van zes, met drie studerende kinderen. Een voordeel: van onze boekhoudster kregen we te horen dat we uitstel van betaling krijgen voor het betalen van onze sociale lasten. Bovendien zouden we ergens kunnen terugvallen op de sociale zekerheid in uitzonderlijke omstandigheden. Ik geloof dat dit nu wel van toepassing is.”

“Gelukkig zijn we altijd heel spaarzaam geweest. Eten is nu het enige waar ons geld naar uitgaat”

“Gelukkig zijn we altijd heel spaarzaam geweest. Daardoor hebben we een kleine reserve voor situaties als deze. Eten is nu het enige waar ons geld naar uitgaat. Na het bekijken van de Netflix-documentaire The Game Changers in januari eten wij, de ouders, veel minder vlees. Dat is momenteel een voordeel, want het is veel goedkoper als je minder vlees moet kopen. Van de ene dag op de andere hebben we besloten om onze eetgewoonten aan te passen. Onze drijfveer is vooral onze gezondheid. In de oorlog, toen de mensen geen vlees meer aten, verdwenen veel problemen zoals hart- en vaatziektes, kankers… En voor ons werkt het. We voelen ons gelukkiger, vrolijker en opgewekter.”

“Het was schrikken toen we deze week een mail kregen van Think Pink. U bent een risicopatiënt. Drie jaar geleden vocht mijn vrouw tegen kanker, ze moet nu nog zeven jaar medicatie innemen. We dachten dat het toch al even geleden was, maar dan begin je toch wel weer te panikeren. We gaan voorlopig niet naar onze ouders, bij ons komt er niemand meer over de vloer. Ook de kinderen houden we binnen, ook al willen ze afspreken met vrienden en vriendinnen. Maar het risico is te groot. Als punkers zijn we niet zo meteen voor wetten en regeltjes, maar deze maatregelen zijn nu wel terecht. Ze mogen gerust nog wat strenger worden. Er zijn nog te veel mensen die de situatie niet au sérieux nemen. Het gaat over onze gezondheid, die van onze kinderen, ouders en grootouders. Grootvader (de vader van wielercommentator José De Cauwer, red.) wordt in juli 100 jaar, die verjaardag willen we niet missen.”

Missen van applaus

“Met zessen onder één dak: dat lukt, want we komen zeer goed overeen. We maken er quality time van. De kinderen zitten veel op hun kamer. Te gamen, op de tablet bezig, muziek maken… Zelf zijn we aan het klussen geslagen, vooral snoeiwerk in de tuin. En trainen. Normaal ga ik vier, vijf keer per week fitnessen bij Basic-Fit, maar dat is nu niet mogelijk. Gelukkig heb ik nog enkele toestellen thuis staan, want al van jongsaf aan doe ik aan krachttraining. Verder repeteer ik ook veel. Tot zes uur per dag, vooral ‘s avonds. Ik mis het om voor een publiek te staan. Echt wel. Mijn laatste optreden dateert van vorige week woensdag in CC De Steiger in ons eigen Menen, samen met Luc Dufourmont. Applaus krijgen, zien dat mensen zich amuseren op mijn muziek… Dat geeft voldoening. Er is niet alleen het financiële aspect, maar we missen ook het gevoel van tussen de mensen te zijn.”