Marijke Debucquoy: “Een nieuw plekje in de stad onderzoek ik graag eerst zelf”

Marijke Debucquoy (66) is sinds 2001 gediplomeerd gids bij de Gidsenkring Kortrijk. Ze draagt de Kring en de stad Kortrijk in haar hart. “Kortrijk is een mooie stad en zal nog aantrekkelijker worden. Dat van nabij kunnen opvolgen is en blijft voor mij zeer boeiend”, vertelt ze. Wij lieten ons langs de Leie leiden in een gesprek over haar stad, het gidsen en uitdagende vragen.

Op haar 66ste heeft Marijke Debucquoy meer dan haar handen vol. Naast de liefde voor haar gezin en kleinkinderen, is ze gepassioneerd door kunstgeschiedenis, cultuur en architectuur. Tien jaar lang was Marijke voorzitter van de Gidsenkring Kortrijk, ondertussen is ze al ruim twee jaar ondervoorzitter. “Het gids zijn leidt me naar verschillende opleidingen en cursussen. Je moet ook in staat zijn zelf een beetje onderzoek te verrichten, iets wat ik met plezier doe. Ik ben sowieso wel nieuwsgierig van aard”, lacht ze. “Een stevige basis is nodig, maar je moet mee evolueren en heel uiteenlopende vragen kunnen beantwoorden.”

West-Vlaamse Gidsenkring Kortrijk vzw: een hele mond vol. Wat moeten we ons daarbij voorstellen?

“De Gidsenkring is een vereniging van en voor gediplomeerde gidsen en voor iedereen die zich interesseert in de geschiedenis van de ruime regio Kortrijk. Ons doel is de natuur en het kunst- en cultuurpatrimonium in de stad en de streek tussen Leie en Schelde te bestuderen. Wij proberen, met de nodige aandacht voor het verleden, heden en de toekomst, de nodige kennis over te dragen op haar leden en iedereen met belangstelling.”

Hoe doen jullie dat?

“Wij organiseren rondleidingen en geven maandelijkse voordrachten en lezingen. Daarnaast brengen we ook een jaarboek uit en publiceren we het tweemaandelijks tijdschrift ‘De Gids’. Door regelmatig nieuwe rondleidingen uit te werken, spelen we in op de steeds veranderende stad en omgeving.”

“We hebben een clubje van een vijftal mensen dat constant informatie opzoekt en de gevarieerde wandelingen samenstelt. Zo hebben we nu bijvoorbeeld de Werventoer die zowel de historiek, de lopende projecten als de nieuwigheden in de toekomst belicht. We geven elkaar alle vijf positieve insteken, proberen het zo duidelijk mogelijk te maken en vragen ons samen af waar we uiteindelijk naartoe willen met een bepaald project.”

Heb je ook zelf een route door Kortrijk uitgedokterd?

“Een toer op en rond Overleie, inderdaad. Overleie is echt een bloeiende en vooral boeiende wijk die trouwens erg in de lift zit. Dat zie je aan het aantal jonge mensen die men hier weet aan te trekken. Je hebt het Astridpark, de statige herenhuizen, leuke beluikjes en enkele juweeltjes van art-deco burgerhuizen. Denk daar de vernieuwde Leieboorden bij en je weet meteen dat de wijk heel wat in petto heeft.”

“Ik heb een zekere structuur nodig, maar het mag geen routine worden”

“Je moet trouwens eens vaker omhoog durven kijken. Mensen kijken wel rondom zich, maar zien niet altijd de volledige mooie gevel of een opvallende ornament. Kortrijk is een mooie stad en zal nog aantrekkelijker worden. Dat van nabij kunnen opvolgen is en blijft voor mij zeer boeiend”

Je hart ligt echt wel bij de Gidsenkring.

“Klopt. We hebben een zeer goed bestuur en komen een keer in de maand samen. Het leuke is dat we ondertussen een hechte vriendengroep zijn geworden. We zijn trouwens ook erkend als culturele vereniging en tellen een 55-tal gidsen en 200 leden. Allemaal mensen die in Kortrijk in cultuur geïnteresseerd zijn.”

Wat boeit jou zo aan het gidsen zelf?

“Ik heb altijd al wel interesse gehad in geschiedenis en kunst en ben al langer op zoek naar verbanden tussen vroeger en nu. Ik ben van mening dat je vaker eens moet durven een klein zijstapje te maken. Op die manier kan je nieuwe, boeiende dingen ontdekken. En net dat vind ik leuk om aan de mensen mee te kunnen geven.”

“Gidsen is ook verre van passief of belerend. Ik hou van het contact met onze bezoekers en luister graag naar wat men te vertellen heeft. Sommige mensen geven al eens een leuke insteek of weetje mee. Het gebeurt zeker dat ik kan leren van de groepen, zeker als men met interessante of verrassende vragen komt. Zo was er een mevrouw die tijdens de Open Monumentendag in het Koetshuis op Overleie opmerkte dat er van de vier paardenstallen eentje anderhalve keer zo breed was als de andere drie. Jammer genoeg moest ik die dame het antwoord op de vraag hoe dat kwam zelf ook schuldig blijven. (lacht)“

Hoe ga je voornamelijk te werk tijdens een rondleiding of bezoek?

“Het grote voordeel is dat we wel weten welke groep we hebben. Ik ga dan zelf spontaan op zoek naar extra informatie over wie ze zijn en wat ze doen. Zo heb je meteen ook een idee over hun interesses en kan je daarop inspelen.”

“Een nieuw monument of plekje dat ik nog niet ken, ga ik altijd eerst zelf onderzoeken. Ik moet weten wat ik de mensen voorschotel. Wat ik zelf niet graag aan anderen wil bijbrengen, gids ik dan ook niet.”

Stel dat je één locatie mag kiezen, waarvoor ga je dan?

“Goh, moeilijke vraag. Er zijn zoveel mooie dingen. (lacht)Ik denk wel spontaan aan de zeven nieuwe bruggen in Kortrijk. Sommige sierlijk en elegant, vol beweging en schwung. Andere zijn dan weer strak en heel modern. De voetgangers- en fietsbrug aan Buda Beach is in mijn ogen echt een kunstwerk. Uit de eerste ontwerpen blijkt dat het allemaal ‘gewone’ bruggen hadden moeten worden, maar het is anders uitgedraaid. Gelukkig maar.”

Kortrijk telde tot voor kort drie musea. Met Texture is er nu nog eentje, al is er een tweede op komst. Wat vind je daarvan?

“Het is natuurlijk jammer dat er twee verdwenen zijn, maar langs de andere kant is dat misschien niet per se slecht. Nu kan de focus op één goed museum gelegd worden. Texture kent ook een zeer diverse benadering en kan enorm variëren wat de onderwerpen betreft. Het museum heeft aandacht voor wat was, wat is en wat komt en zet ook Kortrijks ondernemerschap in de spotlight. Zo zijn er bijvoorbeeld tal van nieuwe toepassingen met vlas. Iets waar we vandaag niet altijd bij stil staat.”

“Uit verrassende vragen van bezoekers leren wij zeker bij”

“Dat Texture ook workshops, lezingen en doe-activiteiten organiseert om op die manier ook de jeugd te betrekken, kan ik alleen maar toejuichen.”

Ik merk dat je vrij positief in het leven staat?

“Ja, zeker! Ik ben zo geboren (lacht). Maar als iets niet goed is, durf ik dat ook wel zeggen. Ik ben wel van de idee dat het altijd erger kon geweest zijn. Een voorbeeldje: mijn dochter was bij de instorting van de klaslokalen in ‘t Fort. Gelukkig zonder veel erg, maar het duurde wel een tijdje voor ze erover wilde praten. Ik vind dat je over alles moet kunnen babbelen, de dingen niet moet blijven meeslepen. Uiteraard is dat niet altijd gemakkelijk, maar vroeg of laat moet je dat soort zaken kunnen plaatsen en ermee leren leven. Een positieve kijk kan daar zeker bij helpen.”

Iets helemaal anders: waarom volg je een cursus fotografie?

“Ik moest als gids een fototentoonstelling begeleiden maar wist niets van het medium fotografie af. Ik heb daar toen – al zeg ik het zelf – handig op ingespeeld en de fotograaf in kwestie zoveel mogelijk aan het woord gelaten. Maar het heeft me wel aangezet om me te verdiepen in die wereld. Ik volg nu enkele lesmodules om ook zelf met mijn toestel aan de slag te kunnen gaan.”

Heb je op de een of andere manier nog vrije tijd?

“Ik hou enorm van lezen en zit ook in een leesclub. Daar geven we elkaar interessante tips over nieuwe auteurs, nieuwe boeken of op te volgen evoluties. Daarnaast jog ik regelmatig en ga ik soms zwemmen. Koken, vooral Italiaans met specifieke zuiderse ingrediënten doe ik ook graag.”

“Weet je, ik heb in mijn leven wel een zekere structuur nodig. Maar het mag hoe dan ook geen routine worden.”

Ik hoorde dat je ook van reizen en ontdekken houdt?

“Een beetje de aard van het beestje, zeker? (lacht) Samen met drie andere koppels trekken we vaak op citytrip. Zo kwamen onder meer Lissabon, Rome, Venetië, Kopenhagen en onlangs Budapest al aan de beurt. Het leuke is dat iemand het verblijf uitdoktert, een andere stelt een cultuurkalendertje samen of regelt de praktische kant zoals vliegtuigtickets en de vierde kijkt uit voor het culinaire aspect. Het is allemaal vrij ongedwongen en we vullen elkaar moeiteloos aan.”

Marijke Debucquoy (66) is afkomstig van Bissegem en getrouwd met Johan Corne (67). Ze is mama van Isabel (42) en Annelies (40) en oma van drie kleindochters en een kleinzoon. Het echtpaar woont in Wevelgem. Na haar middelbare studies volgde Marijke een opleiding kinesitherapie in Brussel. Marijke was een tijdlang kinesist. Sinds 2001 is ze gediplomeerde gids. Marijke was 10 jaar voorzitter van de Gidsenkring Kortrijk en is nu ondervoorzitter. Ze houdt van zwemmen, joggen, aerobic. Marijke geniet ook van koken en reizen en raakte gepassioneerd door oude én hedendaagse kunst, architectuur en recent fotografie.