Margo Duyck: “Mijn vader schildert, mijn moeder niet”

Kurt Vandemaele
Kurt Vandemaele Reporter

Kurt Vandemaele trekt door de straten van Kortrijk en stelt aan de voorbijgangers één vraag: “wie ziej gie?”. Een vraag die velen onder ons zo vaak zouden willen stellen. De antwoorden krijg je hier te zien in de videoreeks ‘De Kortrijkzaan’. Leer de mensen uit je buurt kennen. Maak kennis met Margo, de beeldhouwster uit Aalbeke.

Margo Duyck is een dame van weinig woorden. Maar ze zegt even veel met haar ogen, met haar hele mimiek eigenlijk, als met haar mond. Er ligt een zekere schalksheid in haar blik.

Margo woonde tot het derde leerjaar in Kortrijk. Maar intussen mag ze zich al ongeveer even lang inwoner van Aalbeke noemen. En ze voelt zich daar goed. “Het is hier goed. Het is hier mooi,” zegt ze.

Ze zit in het bushokje op Aalbekeplaats schuin over de St.-Cornil te wachten op de bus naar Kortrijk. Daar komt ze nog vaak. Als ze uitgaat is het ook meestal in Kortrijk, bekent ze. Studeren doet ze dan weer in Gent, aan de Luka Hogeschool. Ze studeert er beeldhouwkunst. Al drie jaar lang. Ze heeft nog één jaar te gaan en dan is ze… “ik weet het niet: beeldhouwster of kunstenares. Ik kan het niet zeggen.” Ze amuseert zich in Gent. “Maar ik zal er toch niet blijven.”

Bij de meeste vragen haalt ze haar schouders op, zegt ze ‘pfff’ of ‘ja’ of ‘nee’. Het lijkt alsof ze nog niet de tijd heeft gevonden om over het leven na te denken. Of ze houdt haar gedachten voor zichzelf. Zo herinnert ze zich niet meer hoe ze er drie jaar geleden toe gekomen is om beeldhouwkunst te gaan volgen. “Dat is gewoon zo gekomen. In het middelbaar volgde ik ook al een kunstrichting.” Misschien zit het in de genen. “Mijn vader schildert, mijn moeder niet,” zegt ze. Haar jeugdige nonchalance maakt haar grappig. Wat ze wil doen in het leven? “Gewoon plezier hebben,” schatert ze. Het zij haar gegund.