Marc Soenen, een leven lang in het teken van het Rode Kruis

Een babbel met Marc Soenen (61) kan maar over één onderwerp gaan: het Rode Kruis. Vijftig jaar geleden zette hij zijn eerste stappen, sindsdien zet hij zich dagelijks vijf uur in voor de hulpverleningsorganisatie. Samen met Philippe Stragier is Marc het boegbeeld van de Wevelgemse afdeling.

Hoe ben je bij het Rode Kruis beland?

“Mijn vader, broer en zus waren al aangesloten. Op 8 juni 1967 behaalde ik mijn eerste brevet ‘barmhartig samaritaantje’. Ik was toen elf jaar. Officieel ben ik dus meer dan vijftig jaar Rode Kruis-medewerker. Mijn vader Maurice was trouwens een van de van de oprichters van de lokale afdeling, samen met onder meer Roland Malfait.”

Je bent er nooit meer weggeraakt?

“Vanaf 1971 zat ik bij de hulpdienst en sinds september 1979 ben ik verantwoordelijke voor de hulpdienst. Dat doe ik tot op vandaag. Mijn voornaamste drijfveer is dat ik mensen wil helpen. Het is trouwens een passie waar ik dagelijks vijf uur mee bezig ben, ook toen ik vroeger voltijds werkte. En dat lukt niet zonder de medewerking van thuis. Ik heb het geluk dat mijn echtgenote door dezelfde microbe gebeten is.”

Je hebt heel wat zien veranderen in die vijftig jaar?

“Het spreekt vanzelf dat het materiaal veel verbeterd is. Ook de opleidingen zijn sterk veranderd. Vroeger hoefde je enkel een brevet ‘helper’ te hebben om actief te zijn met de ziekenwagen, maar later diende je een cursus te volgen van 60 uren. Momenteel moet je zes maanden iedere zaterdag op cursus en bovendien slagen voor je stage en een examen.”

Schrikt dat toekomstige kandidaten niet af?

“Wellicht wel. Daarbij komt nog dat wij geen enkele vergoeding ontvangen. Wanneer een organisatie betaalt voor onze diensten, dan betalen zij enkel een som die gebaseerd is op een afschrijving van ons materiaal. Voor het geld moet je het dus niet doen.”

“Het is een passie waar ik dagelijks vijf uur mee bezig ben”

Je bent beroemd om je Rode Kruis-verzameling?

“Ik ben vooral heel trots op de legpenning die ik onlangs kreeg, een erkenning van 50 jaar Rode Kruis. Ik heb duizenden objecten, die liggen thuis mooi opgestapeld. Om maar één voorbeeld te noemen: er zijn 1.600 miniatuurwagentjes met het logo van het Rode Kruis of de Rode Halve Maan. En je vindt er alle geschenken die ooit gegeven werden bij een bloedtransfusie.”

Wat zijn de gebeurtenissen die je meest bijblijven?

“De leukste momenten beleef ik dagelijks met de collega’s van het Rode Kruis. De sfeer is geweldig, het feit dat je erbij hoort is sowieso een fantastisch gegeven. Verder zijn er natuurlijk de interventies, en heel bijzonder die gebeurtenissen die wereldnieuws waren. De kettingbotsingen op onder meer de E17 en de A19, het neerstorten van het vliegtuig in Aarsele in 1971 waarbij de 63 inzittenden om het leven kwamen. En natuurlijk de ramp met de Herald of Free Enterprise: daar hebben we onophoudelijk overledenen helpen opbergen.”

Wie Rode Kruis in Wevelgem zegt, zegt Marc Soenen. Je schreef er zelfs een boek over?

“Het boek dat ik samen met Philippe Stragier maakte, bevat verhalen en foto’s van de laatste 75 jaar. De uitdaging was om zoveel mogelijk mensen op te noemen die ooit bij de lokale afdeling aangesloten waren. Er zijn trouwens nog enkele exemplaren te koop voor 25 euro.”

Waarom zou een jonge gast zich bij het Rode Kruis aansluiten anno 2018?

“Er is het Jeugd Rode Kruis voor kinderen. Ze komen eenmaal per maand samen. Het is de bedoeling dat een deel doorstroomt naar de werking. We hebben de jeugd nodig, want we nemen deel aan 150 preventieve interventies per jaar. Aanwezigheden op fuiven starten om 20 uur en eindigen om 5 uur ‘s morgens.”

Wanneer ga je met pensioen bij het Rode Kruis?

“Als verantwoordelijke hulpdienst moet ik stoppen op 70 jaar. Maar als vrijwilliger ga ik door zolang mijn gezondheid dat toelaat. En ik vervolledig mijn verzameling. Misschien zijn er lezers die ergens een foto liggen hebben met een Rode Kruis-medewerker van Wevelgem? Die mogen ze mij altijd bezorgen.”

Marc Soenen is geboren op 14 juni 1956 en gehuwd met Martine Van Den Bogaerde. Het koppel woont in de Hoogstraat. Hun kinderen, Bram en Elke, hebben ondertussen al een eigen gezin. Marc had en heeft maar één hobby: het Rode Kruis. Hij volgde een technische opleiding en werkte als electricien tot hij bij de toenmalige RTT of het huidige Proximus aan de slag ging. Sinds 1 juni 2017 is hij met pensioen.

(Stefaan Lernout)