KW.be maakt de hele zomer een reis rond de wereld langs 80 West-Vlamingen. Vandaag zijn we te gast bij Lut Lemaire en haar gezin in Divonne Les Bains, op de grens van Frankrijk en Zwitserland.
Van België trok het gezin van Lut Lemaire en Ludo Schockaert uit Veurne in 1989 naar Dublin, Ierland om uiteindelijk in 2006 in Divonne-Les-Bains, op de grens van Frankrijk met Zwitserland, terecht te komen. Hun drie zonen Arno, Lino en Arie, nu respectievelijk 24, 23 en 21, gingen met hen mee.
Via een Ierse omweg streken jullie uiteindelijk in de Franse Alpen neer. Vertel.
“In 2006 zijn we vanuit Dublin – waar we bijna 15 jaar gewoond hebben – naar Divonne-Les-Bains verhuisd. Mijn man werkte toen voor een Belgische bank die hem naar Genève stuurde. Wij kozen voor Divonne-Les-Bains op de Frans-Zwitserse grens, omdat we onze kinderen in het Franse schoolsysteem wilden inschrijven en dan moet je in Frankrijk wonen. Divonne is een klein aangenaam stadje van 7.000 inwoners aan de voet van de Jura, met zicht op de Mont Blanc en Lac Lèman. Er wonen veel verschillende nationaliteiten, hoofdzakelijk mensen die in internationale organisaties in Genève werken.”
Was het moeilijk om de stap naar het buitenland te zetten?
“Een nieuw begin is altijd moeilijk. Het vraagt veel energie en geduld van een mens en brengt zowel vreugde als verdriet mee, vooral als je tieners moet verhuizen. In het buitenland wonen is nooit gemakkelijk. Het is een aaneenschakeling van afscheid nemen, vooral als je jong bent en telkens je familie en vrienden moet achterlaten. Ofwel gaan zij weg na een leuk bezoek, ofwel gaan wij weg na een leuke vakantie in België. En als er dan kleine kinderen zijn, is het afscheid nog zo groot.”
“Wij merken het nu zelf met ons kleindochtertje dat in Athene woont. We zien haar maar twee of drie keer per jaar. We missen haar en haar ouders. Gelukkig is er nu Skype, Whatsapp, Facebook en dergelijke, en zijn er goedkope vluchten te boeken. Vroeger was dat er allemaal niet. Maar goed, we hebben die keuze gemaakt en we moeten erdoor! En aan de andere kant maakt het het samenzijn dan nog zo intens. En zolang zij het goed stellen, zijn wij ook tevreden. Je moet altijd positief denken, ook tijdens periodes waarin het moeilijker gaat.”
Je haalt het zelf al aan: ook jullie kinderen kozen voor het buitenland. Arno woont en studeert in Griekenland, een andere studeert in Utrecht en een derde in Lausanne, Zwitserland. Opvallende vaststelling wel.
“Misschien omdat ze geboren zijn als Ierse nomaden, het ‘zwerven’ met de paplepel ingelepeld kregen, opgroeiden met veel verschillende nationaliteiten rondom zich heen? Ze liepen ook een tijdje school in een internationale school in Genève, wat toch veel voordelen biedt: het geeft je een bredere kijk op het leven en je leert zo vlotjes drie talen spreken. Thuis vond ik het wel belangrijk om altijd Nederlands te blijven spreken. En het Veurns is hun favorietje! (lacht) Ook al hebben ze nooit in België gewoond, toch komen ze graag naar Veurne. Het eerste wat we dan doen, is rechtstreeks naar een frietkot rijden. (lacht)”
“Voor hun hogere studies konden ze vier landen aanschrijven: België, Frankrijk, Zwitserland en Ierland. De oudste heeft eerst Kunstacademie in Gent gevolgd, is daarna verhuisd naar Brussel en uiteindelijk met zijn Griekse Erasmusvriendin Natacha in Athene beland. Ze schonken ons kleindochter Yara. Lino is in de regio gebleven, hij studeert psychologie in Lausanne. En Arie, de derde zoon, is uitgeweken naar Utrecht, waar hij muziekcompositie en -productie studeert in Hilversum. Ze hebben dus allemaal het nestje verlaten, maar we komen graag nog samen met Kerst en in de zomer in Veurne of Frankrijk.”
Werkt je man intussen nog altijd voor die bank?
“Mijn man heeft ondertussen zijn eigen bedrijf opgestart: International Tax Advise. Hij geeft advies aan mensen die internationaal actief zijn en vragen hebben in verband met belastingen en sociale zekerheid in verschillende landen. Je woont in één land en werkt in een ander, of je verhuist van het ene land naar het ander, of je woont in één land en verkoopt een huis in een ander: waar moet je in al die gevallen belastingen betalen en hoe regel je het als twee of meer landen je belastingen willen doen betalen? Mijn man staat zijn klanten dan bij met raad en daad.”
Toen jullie nog in Dublin woonden, gaf jij er privéles Nederlands en Frans. Minder het gat in de markt als je in Frankrijk gaat wonen, natuurlijk…
“Onderschat het niet: tot vorig jaar gaf ik Nederlandse les aan Vlaamse en Nederlandse kinderen hier in de buurt. Maar dat heb ik intussen achter mij gelaten, om me volledig in de creativiteit te gooien. Als kind leerde mijn moeder me al naaien, breien, haken, noem maar op. In Dublin naaide ik zo al een kindercollectie voor mijn kinderen en die van mijn vriendinnen. In Frankrijk ben ik dan met sjaals en handtassen begonnen. Heel toevallig ging ik een vriendin in Casablanca bezoeken en zo ben ik ook in de soeks van Marrakech beland. Een echt doolhof van originele handenarbeid, dat mij leidde naar de bron van inspiratie. Ik stond versteld van het gebruik van natuurlijke materialen in prachtige kleuren en ambachten die bij ons al lang verdwenen zijn. Toegegeven: je moet wel doorheen de kitsch kunnen kijken.”
En die liefde voor Marrakech is gebleven?
“Dat kan je wel stellen: ik heb er een atelier, waar ik ongeveer drie maanden per jaar verblijf om samen met de mensen van ter plaatse te werken. Ik heb een paar mensen aangesproken om mijn handtassen te maken, pomponnetjes en knoopjes te haken, gespen en knopen uit koehoorn te maken. Al het leer, maar ook alle lintenen knoopjes voor mijn handgemaakte sjaals worden door mij ter plaatse in de soek van Marrakech aangekocht. Ik gebruik het traditionele Marokkaanse handwerk en steek het in een hedendaags nieuw jasje.”
“Als vrouw zaken doen in een moslim mannenwereld is niet gemakkelijk. Een vrouw die een man zegt wat te doen: de omgekeerde wereld! Ook word je als toeriste beschouwd en de eeuwige discussies over de prijzen hingen me al gauw de keel uit. Maar eenmaal ze je kennen en het wederzijds vertrouwen is gewonnen gaat het wel. Maar je moet wel engelengeduld hebben…”
En al die creaties verkoop je dan in Frankrijk?
“Zeker niet uitsluitend. Zes maanden per jaar heb ik een pop-upshop in Frankrijk en in België. In januari, april, september en oktober kan je me vinden in Divonne-Les-Bains, en in november en december in mijn heimat Veurne, in Superstudio 4 in de Noordstraat 4. Direct contact met de klant vind ik heel belangrijk. Het is interessant om de feedback te horen en ook te luisteren naar hun wensen om zo de handtassen aan te passen. Ik neem ook deel aan lokale kerstmarkten in de buurt waar ik woon, in Frankrijk en Zwitserland.”
Rond de kerstperiode ben je dus in ons land, maar ook eventjes tijdens de zomer dacht ik?
“Precies. Onze drie zonen komen dan ook mee en werken zowaar als barman in een tea-room in Oostduinkerke. Dat vinden ze wel leuk, want ze houden van een mondje West-Vlaams en een Belgisch biertje. Ze hebben ook wel wat vrienden in Veurne, omdat ze destijds met de lokale KSA op kamp zijn geweest. Het is dus geen volstrekt onbekend terrein voor hen. De kust is bovendien een ideale plek om als jobstudent te werken. In Frankrijk bestaat dit systeem niet.”
Frankrijk, Marrakech, Veurne… Wordt het voor jou een eeuwig pendelen tussen die drie?
“Niemand weet wat de toekomst brengen zal. Wij komen heel graag terug naar België om familie en vrienden te bezoeken. En ik persoonlijk spendeer nu wel meer tijd in België dan voordien nu ik de pop-upshop heb. Maar we zijn nog altijd gelukkig in Frankrijk en zijn het intussen al goed gewoon. We leven in een mooie streek dicht bij de Jura en de Alpen, ideaal voor wintersport én voor zomersport – mountainbiken bijvoorbeeld. Files kennen we hier niet, terwijl we uiteindelijk ook behoorlijk snel weer in ons land van herkomst staan.”
“In 1989 zijn we naar Ierland verhuisd met een contract van 3 jaar. Dat leek toen een eeuwigheid en zie: we zijn er 15 jaar gebleven. Ondertussen zijn we al 9 jaar in Divonne en we zien wel waar we nog zullen belanden.”
(FJA – Foto’s Lut Lemaire)
Reis rond de wereld - 2015
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier