Krak van Zwevegem: “Zonder mijn trouw team bij de cross zou het niet lukken”

Voor het derde jaar op rij gaat onze Krak-trofee naar een Otegemnaar: Jan Formet. Hij heeft er net een drukke periode als parcoursbouwer bij de cyclocross opzitten. Het begon allemaal bij het voetbal.

“Ik jeun mij in Otegem. Ik ben hier geboren maar verhuisde korte tijd daarna naar Heestert. Toch bleef ik nog steeds naar Otegem komen, bijna heel mijn familie woonde hier. Na mijn huwelijk ben ik hier opnieuw komen wonen. Hier voel ik me thuis”, begint Jan onze babbel. Hij is vooral gekend als parcoursbouwer bij de cyclocross. In feite begint zijn verhaal bij voetbalclub Blauwvoet Otegem. “Ik was jarenlang keeper bij Blauwvoet. Meer dan 350 matchen heb ik met de eerste ploeg gespeeld in tweede provinciale.”

Spannende derby’s

Na zijn voetbalcarrière in Otegem, speelde hij nog bij Zwevegem Sport, FC Moen, SK Avelgem om zijn laatste wedstrijden te spelen bij Studax Zwevegem. Uit zijn voetballeven herinnert hij zich vooral nog de derby’s tegen Sparta Heestert, waar zijn schoonbroer speelde. “Dit was altijd spannend. De twee vrouwen stonden aan de zijlijn te supporteren, maar elk voor een andere ploeg. Mijn schoonbroer slaagde er ook in om telkens bij zo’n derby een doelpunt te maken.”

Nadat Jan gestopt was met voetballen, was hij nog een tijdje vervangscheidsrechter bij de jeugdploegen. “Het gebeurde inderdaad af en toe dat de zaterdag de telefoon ging met de vraag of ik een wedstrijd kon fluiten omdat de voorziene referee niet kwam opdagen. Daarnaast hebben mijn vrouw en ik ook jarenlang ingestaan voor het onderhoud van de voetbalterreinen en kleedkamers.”

Parcoursmeester

De cyclocross leeft in Otegem. Vandaar dat Jan Formet zich jaren terug ook wilde engageren om daarvoor zijn steentje bij te dragen. “Ik stelde één vereiste, dat ik geen administratie en papierwerk diende te doen. Daar ben ik helemaal niet goed in”, geeft hij toe. Hij werd ingeschakeld om mee te helpen om het parcours op te bouwen. “Zo werd ik na een tijdje ook parcoursmeester en probeer elk jaar opnieuw een attractief parcours uit te tekenen. Ik laat mij hierbij soms wel inspireren door het parcours van andere wedstrijden en luister naar de opmerkingen van publiek en medewerkers. Ondertussen verzamelde ik een team van 13 mensen rond mij die meehelpen bij het vele werk. Zonder hen zou het echt niet lukken.”

Jan gaat er prat op dat hij nog geen slechte punten kreeg bij de keuring door de wielerbond of de UCI. Bij de laatste cross kreeg hij zelfs een score van 9,9 op 10. Het opbouwen van het parcours is tijdrovend. “We zijn zeker een maand bezig, maar we doen het op het gemak en bij regenweer werken we niet.”

Vinken en koers

Nu de cross achter de rug is, begint het vinkenseizoen te lonken. “Door toedoen van een buurman ben ik begonnen met de vinken. Ik heb er nu zeven waarmee ik naar de zettingen trek. Bij vinkenmaatschappij De Straatzangers ben ik stokverantwoordelijke.”

Tussendoor helpt hij ook nog bij de organisatie van de nieuwelingenwedstrijd de eerste zaterdag van juni waar hij instaat voor de seingevers, iets wat volgens hem in Otegem vrij vlot gaat. Waarom Jan dit alles doet? “Moeilijk te zeggen. Het is leuk voor het publiek en voor onze groep medewerkers waarmee we samenwerken”, besluit hij. (GJZ)

Heb je eigenlijk nog tijd over voor andere hobby’s?

Jan Formet: “Jazeker, ik verveel me nooit. Er is altijd wel iets te doen. De periode van de cross is wel druk, maar daarna kan ik mij lekker ontspannen met de wandel- en fietstochten van Okra. Daarnaast sta ik ook in voor het onderhoud van de tuin van mijn moeder en dan speel ik soms nog voor taxi voor de kleinkinderen of moet er iets gedaan worden bij de kinderen. Stilzitten is niks voor mij.”

Had je jouw verkiezing tot Krak verwacht?

“Verwacht niet, gehoopt uiteraard wel. Eerlijk gezegd vreesde ik er wel een beetje voor want er waren toch nog goede kandidaten in de running. Ik ben dus blij dat ik de Krak ben, maar mocht het iemand anders geweest zijn, was ik zeker niet ontgoocheld.”

Je zit niet op de sociale media, hoe voerde je dan campagne?

“Ik heb zelfs geen computer! Mails sturen of facebookberichten plaatsen, kon ik niet. Ik heb wel campagne gevoerd door verenigingen aan te spreken. Buren, familie, kinderen en kleinkinderen hebben wel opgeroepen via sociale media om voor mij te stemmen. Ik heb ook af en toe eens getrakteerd op café en misschien zal ik dat nu meer moeten doen als bedanking”, lacht Jan.