Krak van Zedelgem: “Ze hebben voor mij gestemd tot in Spanje”

Els Bollaert is de Krak van Zedelgem. Met een overweldigende score van 45 procent is ze overtuigend de winnaar. “Ik ben wel een beetje overdonderd, al had ik er zeker wel een goed oog in.”

Ook Els’ haar moeder Rita en vader Michel zijn mee aan tafel geschoven voor het interview. Zij het wel vooral om de foto te maken, maar moeder Rita steekt haar fierheid toch niet onder stoelen of banken. “Ik ben heel trots op Els dat ze de Krak van Zedelgem geworden is. Ik wil niet stoefen, maar ik vind dat zij zeker een terechte winnaar is. Al wil ik daarmee niet zeggen dat de anderen genomineerden niet mochten winnen. Maar onze Els is echt een heel goeie. Ze heeft autisme, waardoor ze enkele jaren geleden moest stoppen met werken, maar ze heeft zich niet verstopt in het isolement. Integendeel, sindsdien draagt ze haar steentje bij als vrijwilligster. Michel en ik zijn het voorzittersduo van Samana en Els is er secretaris. De mensen zien haar graag, want ze is altijd bereid om een babbeltje te slaan en een luisterend oor te zijn. Dan praat ze niet over zichzelf, maar probeert ze goed te luisteren en te bekijken wat ze eventueel kan doen voor de mensen. Ja, onze Els heeft zeker het hart op de goede plaats! We zijn preus op haar.”

“Ik ben zeer blij met mijn overwinning. Al was ik wel een beetje overdonderd toen ik het te horen kreeg. Ik kijk al uit naar de prijsuitreiking komende dinsdag. Ik heb meteen onze aanwezigheid bevestigd”, vervolgt Els. “Hoe ik aan zoveel stemmen kom? Wel, ik heb enorm mijn best gedaan. Ik heb campagne gevoerd op Facebook, maar ook bij de mensen persoonlijk. Ik heb mijn radiocollega’s aangesproken, mijn ouders hebben mensen aangesproken en mijn broer Kristof heeft zelfs zijn gamevrienden gevraagd om op mij te stemmen. Zo komt het dat er zelfs mensen uit Spanje voor mij gestemd hebben. Dus ik had er wel een goed oog in, maar zeker van de overwinning ben je natuurlijk nooit. Via deze weg neem ik de kans om iedereen te bedanken die mij gesteund heeft!”

Van moeder op dochter

Els heeft een passie voor muziek. “Dat zit er al van jongs af in. Muziek is een constante in mijn leven. Ik blijf ook steeds mee evolueren en leer nog altijd nieuwe muziek kennen. De passie voor muziek heb ik trouwens van geen vreemden. Mama draaide vroeger al muziek in De Artiest in Veldegem. Nu nog gaat ze dikwijls optreden en mijn vader gaat dan mee om de techniek te doen.”

She loves music

“Wekelijks presenteer ik het programma I Love Music op ziekenomroep Zenith. In 2015 vroeg een vriend om eens een interview te geven op Zenith, de radiozender van het AZ Sint-Lucas in Brugge. Zo ben ik er in gerold, al heb ik wel eerst een drie maand durende opleiding gevolgd. I Love Music is elke donderdag tussen 15 en 17 uur te horen, maar wel alleen door patiënten, bezoekers en het personeel van het AZ Sint-Lucas. I Love Music is meer dan enkel twee uurtjes radio maken. Ik bereid het programma thuis al voor, zoals de vaste rubrieken.”

Els kreeg de smaak te pakken en is sinds eind 2018 ook actief als presentator en redactiemedewerker bij medialab Quindo, de jongerenradio van Hogeschool West-Vlaanderen in Kortrijk. “Iets wat ik ook enorm graag doe. Ik heb daar trouwens ook nog enorm veel bijgeleerd!”

Je doet heel wat vrijwilligerswerk, wordt het soms niet te druk?

“Ik last bewust ook genoeg rust in, dat is nodig door mijn autisme. Maar ik zou mijn vrijwilligerswerk niet kunnen missen. Mijn broer heeft ook autisme, maar in tegenstelling tot hem, hou ik wel echt van sociaal contact. Ik heb mensen ook al kunnen helpen, bijvoorbeeld als ouders twijfelen om hun kind dat autisme heeft, aan te sluiten bij ‘t muziek.”

Je bent vrijwilliger bij een jongerenradio, maar ook secretaris bij Samana. Dat is toch een vereniging met een iets ouder publiek. Voel je overal thuis?

“Ja, toch wel. Ik kan zeer goed overweg met het oudere publiek bij Samana. Het doet deugd dat ik iets kan betekenen voor de mensen. Ook bij de twee harmonieën Kunst Na Arbeid in Veldegem en Rhetorika in Torhout waarbij ik speel, voel ik me thuis. Op mijn tiende begon ik blokfluit en notenleer te volgen aan het Jeugdmuziekatelier. Later heb ik privélessen keyboard gevolgd en sinds 1998 speel ik saxofoon. Ik ben trouwens ook nog majorette geweest. Maar daar ben ik na twee jaar mee gestopt.” (BC)

Lees de verhalen van alle Kraks van West-Vlaanderen op http://www.kw.be/krak2019