Krak van Vleteren: “Mijn echtgenoot en ik vormen nu het perfecte Krak-koppel”

Zes jaar geleden werd Mia Billiau’s echtgenoot, bakker Wim Vannobel, verkozen tot Krak 2014. Nu die eer ook aan Mia toebedeeld is, vormt het duo dus het perfecte Krak-koppel. “Noem mij gerust een spring-in-‘t-veld: overal aan en bij, steeds als eerste én als laatste aanwezig”, lacht Mia Billiau.

Toen Mia Billiau (51) haar nominatie voor Krak 2019 te horen kreeg, viel ze volledig uit de lucht. “De nominatie kwam aan als een donderslag bij heldere hemel, alsof ze met een pan op mijn hoofd sloegen”, lacht ze. “Nooit had ik ook maar durven vermoeden dat ik effectief tot Krak verkozen zou worden. Zeker omdat de andere genomineerden niet de minsten waren. Bovendien ben ik bij geen enkele vereniging aangesloten. Maar… achter elke voorzitter staat een sterke vrouw, zegt men wel eens. En laat dat nu net zijn waar ik in uitblink. Mijn man, Wim Vannobel (56), is voorzitter van Unizo Vleteren, van de Bakkersbond en van ons buurtcomité ‘Buren onder de Kerktoren’. Telkens zorg ik ervoor dat zijn propere kleren klaarliggen en hou ik zijn afspraken nauwgezet bij. Achter de schermen van evenementen ben ik er altijd als eerste én als laatste bij om de handen uit de mouwen te steken. Of zoals mijn man het omschrijft: ‘Mia is er eentje met gouden handen: een prinses in de keuken, een madam op straat en naar de derde eigenschap hebben jullie het raden'”, knipoogt Mia.

Overwinning dankzij jobstudenten

“Ik ben graag bezig en werk graag goed door”, zegt ze. “Ik ben dat zo gewoon van in mijn jeugd, op de boerderij van mijn ouders aan de Couckuyt, in de Sint-Sixtusstraat in Poperinge. Mijn moeder had astma en daarom hielp ik ‘s winters en ‘s zomers op volle kracht mee op de hoppevelden. Gelukkig heb ik weinig slaap of me-time nodig. Mijn dag begint om 4 uur, in het weekend zelfs al om 2 uur. In feite kom ik tijd te kort om te leven. Elke middag tussen twaalf en twee hou ik trouw middagrust. Dat moment is heilig voor mij. Ik vermoed dat ik mijn overwinning vooral te danken heb aan onze jobstudenten, die iedereen in de buurt opriepen om voor mij te stemmen. Dat ik heel wat mensen ken, droeg er waarschijnlijk ook toe bij. Vorige week was er bijvoorbeeld de nieuwjaarsreceptie van Unizo Vleteren, de Rode Loper, waar ik van de 120 genodigden er amper 15 niet bij naam kende. Elke voormiddag ga ik op broodronde in en om Vleteren. Soms kom ik dan bij om en bij de 350 klanten. Bij elke thuislevering hoort een vriendelijke begroeting, een glimlach en soms ook een praatje.”

“Koekegoed”

“Eigenlijk is het heel simpel: wie hartelijk en vriendelijk is voor een ander, krijgt dat ook terug. Ligt er sneeuw op het voetpad van iemand die niet goed meer te been is? Dan veeg ik dat gauw even weg. Of als iemand een dringende bestelling van bij de apotheker nodig heeft, dan zorg ik daarvoor. ‘Koekegoed’, zo noemen ze mij soms. Ook zorg ik met plezier voor kleintjes in het dorp die ziek vallen en geen opvang hebben. Elke zomer organiseer ik een activiteit voor een zestal kinderen uit het dorp. Dan gaan we naar zee, of naar het zwembad in Koksijde. Wim en ik hebben niet het geluk gehad om kinderen te krijgen. Dankzij die uitstapjes vond ik een manier om mijn moedergevoel te uiten.” (SV)

“Als bakkersvrouw ben ik ook een beetje biechtmoeder”

Over welke troeven beschikt Oostvleteren?

“Alle voorzieningen zijn hier voorhanden: een apotheker, een dokter, een bakker en slager, een bushalte, tot zelfs een dorpshub toe. Dat is echt een grote luxe voor een dorp, waar een slager en een bakker de ziel vormen. Haal die twee zaken weg en je raakt aan de ziel van een parochie. Hier is het perfect mogelijk om jezelf volledig lokaal te bevoorraden, om te ‘winkelhieren’, zoals Unizo het zo mooi omschrijft.”

Wie is jouw grote voorbeeld?

“Hartelijkheid en gastvrijheid zijn twee eigenschappen die ik van mijn moeder meegekregen heb. Ook zij was heel sociaal, een echte volksvriend. Bij ons thuis was het altijd een zoete inval, alsof het een café was. En als er geen bezoek was, was moeder te vinden aan de telefoon.”

Heb je als bakkerin ook een sociaal-maatschappelijke functie?

“Zeker. Meer dan eens vernemen wij banale nieuwtjes, maar ook persoonlijke ontboezemingen van onze klanten eerder dan de familie. Het doet deugd dat ze hun hart kunnen luchten. Op die manier heb ik een beetje de rol van een biechtmoeder.”

Lees de verhalen van alle Kraks van West-Vlaanderen op www.kw.be/krak2019