Krak van Oostrozebeke: “Ik kan me geen leven voorstellen zonder muziek”

Guido Maes is een minzame volksmens die generaties blij heeft gemaakt met zijn muziek. Geen dorpsfeest of kermis zonder zijn ‘Evergreens’ die zorgen voor gepaste songs. Een verdiende Krak voor Oostrozebeke.

Guido was en is bezeten door de muziek. Hij componeert nog steeds nieuwe nummers en repeteert nog wekelijks met zijn band The Evergreens, het levenswerk van onze gloednieuwe Krak.

Geen luxe

Hij was gelukkig als een kind toen hij vernam dat hij de meeste stemmen had gehaald. “Daar droomde ik al jaren van en het is de bekroning van jaren van hard labeur. Ons doel was altijd om goede muziek te brengen waar de dorpsgenoten met volle teugen konden van genieten. Nochtans is het allemaal niet vanzelf gekomen. Ik ben maar een doodgewone jongen die opgroeide in een klein boerderijtje op de Kalberg. Vader werkte aan het vlas en moeder had de zorg over vijf kinderen. Veel luxe of speelgoed hadden we niet. Ik was bijna 14 jaar toen de eerste televisie in de huiskamer verscheen. Wanneer we een plaat wilden kopen, moesten we eerst tonnen kippenmest uit de stallen scheppen. Na de schooltijd had ik legerdienst en vloog ik voor één jaar naar Duitsland.”

Broer Paul

Wanneer kwam Guido dan in aanraking met muziek? “Eigenlijk is het via mijn broer Paul dat ik in de muziekwereld gerold ben. Op zijn veertiende kreeg Paul de smaak te pakken van gitaar spelen. Ik begon ook wat op het instrument te tokkelen, maar intussen stond Paul stukken verder. Eind jaren 70 speelde ik echter al stukken beter en nam ik ook mijn eerst gitaarlessen. In 1981 stond ik voor de eerste keer op de planken. We namen toen deel aan een zangconcert ter gelegenheid van Rerum Novarum. Daarna is het allemaal in een stroomversnelling geraakt. Toen het thuis niet langer haalbaar was om muziek te maken, zijn we begonnen met een driemansorkest in een garage op de Pauwhoek. We speelden toen Country en Western als de United 4 en hadden ons eerste optreden op de Pauwhoekfeesten in 1986. Toen we ook rock-‘n-roll en oldies begonnen spelen, veranderden we onze naam in The Evergreens.”

30 seizoenen

Hoe is de band dan terechtgekomen in de huidige repetitielocatie Mandelroos? “Voor veel muzikanten is het vinden van een gepaste locatie een eeuwig probleem. Uiteindelijk slaagden we erin een vaste stek te vinden in Mandelroos. Vanaf januari 1990 kunnen we volop wekelijks oefenen zonder anderen te storen. We zijn intussen aan ons 30ste seizoen bezig. Door de jaren heen hebben we wel vaak muzikanten gewisseld. Onze huidige bezetting bestaat uit mezelf, Ignace Maes, Freddy Mestdagh, Patrick Despiere en Marc Berlamont. Elke zondagvoormiddag wordt er geoefend en iedereen is steeds welkom om te luisteren. Een harde slag voor ons was het verlies van mijn muzikale broer Paul aan hartfalen, hij was één van de betere gitaristen. Bedankt Paul!”, besluit Guido. (CLY)

Hoe hebben The Evergreens je leven verrijkt?

Guido Maes: “Ik kan me geen leven voorstellen zonder muziek. Alle andere hobby’s moesten ervoor wijken.”

Had je verwacht dat je voor de Krak in aanmerking zou komen?

“Helemaal niet. Ik wist dat de concurrentie heel groot was, met sterke kandidaten. Ik ben er al die tijd mee bezig geweest en heb er iedereen over aangesproken. Toch was het een absolute verrassing toen ik het nieuws vernam. Ik ben terecht trots en het moedigt me zelfs aan om, zoals in een liedje van Het Zesde Metaal, verder te doen: gelik waer daje mee bezig bent, doe moar voirt.“

Je bent nu op pensioen. Staan er nog grote projecten op stapel?

“Ik ben zoals de meeste gepensioneerden: ik heb nooit tijd en ben altijd weg (lacht). Het muzikale verhaal blijft doorgaan zolang mijn lichaam mee wil. Er valt nog veel moois te beleven. Zo boeit de natuur me enorm. Thuis ben ik een fervent hobbykok en maak graag lekkere gerechten. Maar bovenal ben ik graag tussen de mensen. Ik sta altijd klaar voor een leuke babbel.”