Krak van Gistel: “Verenigingsleven is zo belangrijk voor ons dorp”

André Steelandt werd vroeger in Westkerke betrokken in het vrijwilligerswerk. “Ik leerde hoe een vereniging werkt en wat je moet doen om een event te doen slagen.” Dat doet hij nu ook vol passie in Snaaskerke.

Na zijn huwelijk met Hubertine Rogier verhuisde André naar Leke, waar Hubertine een kruidenierswinkel opstartte. Daar engageerde André zich al vrij vlug in het vrijwilligerskorps van de brandweer. Na negen jaar verhuisde het gezin naar Snaaskerke waar de werknemer van CNH Zedelgem een bank- en verzekeringskantoor oprichtte. “In Gistel volgde een logische aansluiting bij de brandweer, waar ik onder commandant Luc Ghyselbrecht doorgroeide tot korporaal met 32 jaar dienst”, begint André.

Wielerwedstrijd

“Ik startte als vrijwilliger in de Godelieveweek van 1987 en had in één week meer interventies dan vijf jaar Leke. Daarna was het een kleine stap om een nieuwe job uit te oefenen als brandweerman op de luchthaven van Oostende. Ondertussen vroeg de directeur van basisschool de Horizon Pol Vandecasteele of ik de taak van penningmeester van de vriendenkring wilde opnemen”.

Ook kwam er de vraag van Martin Dekeyser om lid te worden van Sportcomité Snaaskerke, waar hij al vlug doorgroeide tot voorzitter. Hij legde nieuwe accenten door jaarlijks een internationale wielerwedstrijd voor dames elite in te richten. Met de recente dorpskernvernieuwing bekwam zijn vereniging geen vergunning voor een wielerwedstrijd meer, maar André lanceerde een nieuw initiatief Snaaskerke sneukelt, dat op 300 deelnemers kon rekenen.

Als voorzitter van het Sportcomité, met 18 jaar dienst, werd hij in 2001 tot secretaris van de sportraad verkozen. “Samen met de voorzitters Johan Cardon, Alain Soete en André Tommelein werkten we een nieuw subsidiereglement uit en bekroonden de vele Gistelse sportlaureaten.”

OKRA herleeft

Toen OKRA op zieltogen lag, richtte André in 2017 de seniorenvereniging opnieuw op. Met hem als voorzitter telde de vereniging vlug weer 50 leden. “We willen de werking vernieuwen door computerlessen in te richten, maar ook uitstappen en fietstochten.” Dit had tot gevolg dat André verkozen werd tot bestuurslid van de seniorenadviesraad. ” We hebben daar een goede dialoog met de andere seniorenverenigingen en kunnen rekenen op de ervaring van voorzitter Jan Verheyde en secretaris Reginald Deschrijver.” Tenslotte is André ook nog actief in de Multi Media Club van Snaaskerke, waar hij vooral de inzet van Roland David en leraar Germain Maene wil beklemtonen.

Op 1 januari werd André door het stadsbestuur aangesteld als zaalverantwoordelijke voor het ontmoetingscentrum van Snaaskerke, als opvolger van Roland Maene, die 27 jaar uitstekend werk heeft geleverd. “Ik heb van Roland geleerd om bij het beheer van de zaal streng maar rechtvaardig te zijn. Daarnaast ben ik blij met de geplande renovatie van het ontmoetingscentrum. Hopelijk denkt het bestuur aan een kleine uitbreiding, want met een capaciteit van amper 100 personen is dit wel echt te krap”.

“Ik nodig iedereen uit om ons verenigingsleven te steunen. Dit is de belangrijkste pijler voor het behoud van het typische karakter van Snaaskerke”, besluit André. (MV)

Had je de nominatie verwacht?

André Steelandt: “Ik heb veel kennissen via de sociale media gecontacteerd en heb veel reacties gekregen. Ik dacht dat er betere kandidaten waren dan mezelf, maar deze prijs is ook een waardering voor de inzet van de andere kandidaten.”

Zijn er nieuwe projecten waar je naar uitkijkt?

“Net zoals vele inwoners van onze deelgemeente zijn we benieuwd naar het resultaat van de dorpskernrenovatie. Maar mijn persoonlijke uitdaging is ongetwijfeld het opnemen van de taak als zaalverantwoordelijke voor het ontmoetingscentrum van Snaaskerke.”

Heb je ooit gedacht om te stoppen met je vrijwilligerswerk?

“Na een lastige bestuursvergadering vraag je je soms af weer je mee bezig bent. Bij moeilijke momenten ga ik enkele dagen na de vergadering nog eens langs bij de bestuursleden voor een babbeltje en kan ik meestal wel de problemen oplossen. Soms heb ik wel eens de rust nodig en dan gaan we voor een fietsvakantie in Nederland. Maar het belangrijkste is de steun van je echtgenote. Deze nominatie is dan ook voor een deel de bekroning van haar inzet.”