Krak van Bredene: “Ik ben nog niet aan het einde van mijn Latijn”

De grenzen van zijn eigen kunnen aftasten, dat is wat Matthieu Bonne met zijn vele ultra-sportieve uitdagingen constant doet. Extreme uitdagingen lijken de peper en zout in het bestaan van de badmeester uit de IJzerlaan.

Matthieu Bonne was voorbestemd om een mooie basketcarrière uit te bouwen. “Matthieu was goed, maar misschien wat te klein”, geeft mama Carol Nierynck aan. “Hij is dan maar furieus beginnen fitnessen. Hij moest zijn energie toch ergens kwijt.”

De redder in het Olympisch bad van Brugge ontdekte op vakantie op Bali echter een nieuwe passie: bergbeklimmen. “Daar heb ik, totaal onvoorbereid, de Rinjani (3.726 m, red.) beklommen. Ik had last van hoogteziekte, maar had op een vreemde manier genoten van dat fysiek afzien”, vertelt Matthieu.

Die nieuwe liefde zou uitmonden in de beklimming van de Mont Blanc. “Temperaturen van -25 graden, rukwinden tot 70 km/uur en sneeuw die tot lieshoogte kwam. Het was een kwestie van doorbijten.” Niet veel later zou hij ook de iconische Mount Fuji op Japan bedwingen.

Na de hoogste toppen wachtten voor Matthieu in 2018 de eindeloze zandvlaktes van de Sahara, waar hij aan de Marathon des Sables zou deelnemen. “Opnieuw om mijn grenzen af te tasten. De Marathon des Sables is de zwaarste ultraloop ter wereld. 250 km op 6 dagen door de woestijn van Marokko. Qua uitdaging kan dat tellen, hé?”, lacht hij. Als tweede jongste Belg ooit aan de start van de ultramarathon had Matthieu in Marokko ook nog een bijzonder goed doel voor ogen. Hij liep de wedstrijd uit – of wat had je gedacht? – voor de MS Liga. “Mijn toenmalige vriendin was een MS-patiënte.”

“Ik vind dat Matthieu soms wat roekeloos is”, gaf mama Carol toen aan. “Zijn deelname aan de Marathon is nog zijn minst gevaarlijke uitdaging. Maar als je zoon vanuit Japan plots belt dat hij de Fujiberg gaat beklimmen bij hondenweer en dan twee dagen niks van zich laat horen… dan ben je als moeder toch ongerust.” Carol moest toen nog vernemen dat Matthieus grootste droom de beklimming van de Mount Everest is…

straffe stunt

Een mens moet zich in afwachting van die ultieme challenge natuurlijk met iets bezig houden. Een Iron Man-triatlon in Australië bijvoorbeeld of het Kanaal over zwemmen. Een exploot waarin hij op 16 september van vorig jaar slaagde. In een straffe tijd bovendien.

Olympisch zwemmer Stefaan Maene, die hem begeleidde, noemde het een ongelooflijk straffe stunt. Stefaan Maene: “Zijn voorbereiding duurde amper 6 maanden. Dat is normaal veel te kort, zeker voor wie geen lange afstandszwemmer is. Het leek me gekkenwerk. De meeste doen er al snel een jaar over. Dat Matthieu slaagde in zijn opzet, heeft veel te maken met de sterke kop die op zijn ook al sterke lijf staat. Als hij ergens voor gaat, dan doet hij dat voor het volle pond. Dat merkte ik tijdens de trainingen.” Dat bleek de voorbije weken ook in ‘Kamp Waes’.

“En ik heb alweer nieuwe plannen”, onthulde Matthieu deze week. “Ik ben nog niet aan het einde van mijn Latijn.” Wat die plannen worden? Iets strafs. Daar moet geen seconde aan getwijfeld worden. (MM)

“Trainen voor het Kanaal en Kamp Waes was waanzin”

Wat betekent de verkiezing tot Krak van Bredene voor jou?

“Ik ben bijzonder trots dat ik Krak van Bredene geworden ben. Bredene betekent veel voor mij en ik ben blij dat ik via mijn Kanaalovertocht en mijn deelname aan Kamp Waes onze mooie badplaats in de kijker heb kunnen zetten.”

Sinds zondag weten we dat je Kamp Waes voortijdig moest verlaten. Hou je er niettemin mooie herinneringen aan over?

“Ook al vielen de opnames voor het Eén-programma moeilijk te combineren met mijn voorbereidingen om het Kanaal over te zwemmen, ik had het voor geen geld ter wereld willen missen. Kamp Waes is een uitdaging die me op het lijf geschreven was. Ik heb me van zodra het kon kandidaat gesteld. Toen werkte ik parttime omdat de trainingen voor het Kanaal begonnen waren.”

Trainen voor het Kanaal en tegelijk die zware proeven in Kamp Waes ondergaan, viel dat dan niet zwaar?

“De combinatie van beide was inderdaad allesbehalve ideaal. Voor mijn kanaalovertocht moest ik bijvoorbeeld kilo’s bijwinnen, voor Kamp Waes was dat dan weer een handicap. Er waren dagen dat ik ‘s morgens zwemtraining had, in de namiddag op kracht trainde en ‘s avonds nog ging lopen. De combinatie was pure waanzin.”

Lees de verhalen van alle Kraks van West-Vlaanderen op www.kw.be/krak2019.