Katrien Verfaillie zingt voor de zorg: “Ik wil dat mijn nummers troost brengen. Dat het deugd doet”

In april vorig jaar ging muzikante Katrien Verfaillie viraal met een West-Vlaams nummer dat de vinger op de wonde legde, maar toch ook hoop uitstraalde. Volgende week stelt Katrien het album ‘Gie Zorgt’ voor, een ode aan de mensen in de zorg. Ze gaat ook optreden in verschillende zorginstellingen om hen een hart onder de riem te steken. “Het is fantastisch wat al die mensen in de zorg doen.”

“ Mo, kunnik nemi na joen komn. Want iederjin bluuft i ze kot. Tzy roare tyden va corona. Mo mens, mor is dat toch ètwot.” Het West-Vlaamse nummer op de melodie van La Montagne van Jean Ferrat werd tijdens de eerste lockdown in een mum van tijd een online hit. De breekbaarheid van Katriens stem in het nummer dat ze bracht vanuit haar raam, met de pijnlijke herkenbaarheid van de tekst, zorgde ervoor dat het bij heel wat mensen een gevoelige snaar raakte. Toch straalde er ook een zekere hoop uit, dat het straks allemaal wel goed komt.

Oe is‘t?

“Goed, heel goed eigenlijk. Druk ook, want ik heb de afgelopen weken en maanden heel hard gezwoegd om mijn album straks te kunnen voorstellen. Het zijn twaalf melodieuze nummers, zes West-Vlaamse liedjes en zes pure pianocomposities. Het leek een goed idee om het voor te stellen tijdens de Week van de Zorg die komende maandag van start gaat. Het is namelijk fantastisch wat de mensen in de zorg allemaal doen. Zij hebben veel meer te klagen dan ikzelf overigens. Het klinkt misschien vreemd, maar eigenlijk ben ik per toeval zangeres geworden, dankzij corona. Ik had echt nooit kunnen denken dat het nummer zo’n vlucht zou nemen. Laat staan dat er zoveel reacties zouden komen, tot zelfs uit Vietnam en New York. Het was ook niet gepland. Tot voor kort speelde ik enkel piano, maar door wat het nummer teweeg bracht, ontdekte ik een tweede passie: zingen. Ik kroop in de pen en schreef twee liefdesliedjes. De trein was vertrokken, maar toen brak de tweede golf los. Alles viel stil, ook de lessen die ik geef en er waren geen concerten meer mogelijk. Ik kon evengoed mijn tijd besteden om iets te creëren. Op een positieve manier. Ik leg nogal graag de focus op wat wél kan, in plaats van wat niet. Ik maak graag muziek vóór iemand, dus leek het mij een goed idee om dat te doen voor de mensen uit de zorg. Ik hoop vooral dat mijn nummers troost mogen brengen, dat de plaat… deugd doet.”

Ben je van nature positief ingesteld?

“Ja, zeker! Ik probeer zoveel mogelijk het goede in alles te zoeken. Als het nieuws te negatief wordt, kijk ik een tijdje niet meer. Ik merk ook dat ik in de krant sneller de positieve berichten opzoek. Natuurlijk zijn er wel eens mindere dagen, want als zelfstandige muzikant is het niet altijd simpel. Maar ik zoek dan naar manieren om er toch te geraken en te leven van die muziek die me zo gelukkig maakt. Maar nog eens, ik mag en wil niet klagen.”

Wat doe je als je een slechte dag hebt?

“Ik word rustig van muziek maken. Het is ook altijd fijn als mijn zoon in de buurt is. Ik heb ook een goeie band met mijn buren, die in mijn bubbel zitten. Als één van ons het lastig heeft, doen we een tetterke en drinken we samen rustig een aperitiefje. Dat helpt.”

Waar vind jij je kleine gelukjes?

“In simpele dingen. Ik probeer heel dankbaar te zijn. Ik woon vlakbij het groengebied de Bourgoyen in Gent en het is fantastisch om dat als je achtertuin te hebben. De eerste lentezon die doorbreekt, iemand die onverwacht een complimentje geeft… ik heb niet veel nodig om content te zijn. Ik ben geen zwartkijker, ik probeer altijd het positieve te zien. Ook in deze coronaperiode. Ik mis het optreden enorm, maar ik kreeg wel veel tijd en ruimte om zelf muziek te creëren. Het is misschien vreemd om te zeggen, omdat ik me bewust ben dat het voor veel mensen een ander verhaal is, maar voor mij was dat een godsgeschenk. Ik kon echt die tijd voor mezelf nemen.”

Wat heb je geleerd uit deze coronacrisis?

“Ik zie rondom mij veel mensen rustiger worden. Omdat ze nergens naartoe moeten, omdat ze van thuis uit kunnen werken. Al is dat natuurlijk niet zo simpel als je kleine kindjes in huis hebt. Ik probeer vooral zelf ook niet meer zo gehaast te zijn en vast te houden aan die rust. Dat is iets wat ik wil meenemen, als heel deze crisis achter de rug is. Al hoop ik straks ook vooral veel te kunnen optreden, want dat is een van de dingen die ik het liefste doe.”