Katrien Devos: “Zoals mijn mama zei: we staan er voor en moeten er door”

Wie erin slaagt om het imago van wereldleiders die het coronavirus vandaag nog altijd niet als dé vijand beschouwen, te doorprikken, kan op de eeuwige bewondering van actrice Katrien Devos rekenen. Maar verder valt er met deze crisis niets te lachen, vindt ze. “We moeten ondanks alles positief blijven, maar hier de draak mee steken kan voor mij niet.”

Als kotmadam Jeanne zorgde Katrien Devos jarenlang voor de vrolijke noot in heel wat Vlaamse woonkamers. Maar het is niet omdat ze die rol al die tijd met zo veel verve speelde, dat we haar als een geboren lachebekje moeten beschouwen. “Ik ben een stuk ernstiger dan mijn personage Jeanne. Maar toch beschouwde ook ik het hele coronagebeuren tot voor enkele weken als iets wat wel weer over zou waaien. Vandaag besef ik net als zovelen ten volle de ernst van de situatie.”

Mag er met corona niettemin gelachen worden?

“Dat vind ik niet. Integendeel, lachen met corona zou ons wel eens duur te staan kunnen komen. Corona is een onzichtbare vijand waartegen het moeilijk vechten is. Mochten we er rode pukkels van krijgen, dan zou het vast beter te vatten zijn. Maar nu worden mensen er schijnbaar lukraak de dupe van. Ze belanden in het ziekenhuis, waar ze geen contact meer hebben met hun geliefden. Dat maakt ons bang en onzeker. Bovendien kunnen we weinig concreets doen. In andere omstandigheden zou iemand uit het comedycircuit bijvoorbeeld een handje kunnen toesteken om kinderen te vermaken. Maar zelfs dat kan nu niet, want er moet voldoende afstand bewaard worden.”

Kan humor dan niet helpen om mensen te entertainen?

“Dat wel. Ik merk zelfs dat de normen op vlak van humor veranderen in tijden als deze. Wat we voorheen als flauw hadden bestempeld, volstaat nu wel om mensen bezig te houden en te amuseren. En waarom niet ook, als dat bijdraagt aan een algemeen positiever gevoel?”

Corona leent zich voor sommigen ook wel tot zwarte humor. Iets voor jou?

“Neen, ik begrijp niet waarvoor dat nodig zou zijn. Het is al pijnlijk genoeg, waarom zou je met zo veel leed de draak steken? Want je kwetst er mensen mee. Humor is iets heel persoonlijks, elkeen ervaart humor anders. Waarom lacht de een met De Kotmadam en een ander niet? Humor is al zo’n moeilijk gegeven op zich, blijf dan toch weg van zoiets als corona.”

“De normen op vlak van humor veranderen in tijden als deze”

“Al vind ik wel dat een figuur als bijvoorbeeld Trump, die de ernst van deze crisis niet onder ogen willen zien, best te kijk mag gezet worden. Hij is zelfingenomen en houdt geen rekening met mensen die spreken met kennis van zaken. Zijn grootspraak mag wat mij betreft zeker doorprikt worden. Zo’n Trump werkt op de lachspieren, maar roept tegelijk een enorme tristesse op. Ik zou het mooi vinden als iemand erin zou slagen om hem op die manier gestalte te geven, maar dat lijkt me aartsmoeilijk.”

Hoe vul jij je dagen tijdens deze crisis?

“Momenteel staat de zorg voor mijn 91-jarige schoonvader die nog alleen woont, bovenaan mijn agenda. Ik probeer mijn steentje bij te dragen om hem hier doorheen te loodsen, in overleg met de thuiszorg. Want geloof me: ik heb een grenzeloze bewondering voor wat mensen uit de zorgsector vandaag presteren.”

“Tegelijk is deze periode van het jaar – als ik er de opnames voor De Kotmadam op heb zitten – voor mij er sowieso eentje van opruimen. Dan kuis ik mijn huis, breng ik mijn kleerkast op orde… Dat doe ik ook nu dus, maar ik neem er meer dan ooit de tijd voor. Zo verzamelde ik in de loop der jaren heel wat mooie kinder- en prentenboeken. Ik stel nu vast dat ik in sommige daarvan wel gebladerd heb, maar nooit gekeken. Ik heb me voorgenomen om dat nu heel bewust wel te gaan doen. Dat moeten we misschien als een positief aspect van corona beschouwen: neem de tijd nu je ze hebt.”

Het lukt jou om ondanks alles positief te blijven?

“Toch wel, ja. Ik weet dat er mensen zijn die hieraan onderdoor gaan, en dat vind ik enorm jammer. Het is voor de een ook moeilijker dan voor de ander. Het valt niet te onderschatten om kinderen in deze omstandigheden te blijven boeien. Mensen die al een beperkt inkomen hebben, vallen nu vaak nog meer uit de boot. Hoe moet dat met probleemjongeren?”

“Maar we staan er voor en moeten er door, zei mijn mama altijd. We moeten creatief blijven in het bedenken van manieren om dat te doen. En dat hoeft niet vergezocht te zijn. Neem een boek en kruip er helemaal in, bel wat langer naar een vriendin, geniet van een kop koffie op je terrasje als de zon schijnt – dan ontdek je misschien dat er sinds kort een muis onder een omgevallen vaas in je tuin woont. Echt een mooi beestje! Al hou ik het in de gaten, want mochten er mij binnenkort zes paar oogjes van onder die bloempot aankijken, dan zet ik er toch een valiesje naast. Return to sender!“(lacht)