Katie blijft vechten voor gezin: “Tweede lockdown komen we misschien niet meer te boven”

Tot op welk punt kan iemand buigen zonder er volledig onderdoor te gaan? Door de coronacrisis wordt die vraag meer en meer gesteld. Vanuit een bescheiden rijwoning in Bissegem loopt Katie Devos (44) tegen die grens aan, toch weigert ze om te begeven. “Voor en door mijn gezin kan ik blijven vechten maar een tweede lockdown? Die komen we misschien niet meer te boven!”

Een sterke vrouw, een karakterdame, een regelrechte vechtster. Een breed pallet aan woorden kan worden gebruikt om Katie te omschrijven. Het leven kende voor haar weinig genade, toch is ze nog steeds de drijvende kracht achter haar gezin. “Mijn eerste relatie was er niet meteen eentje uit de boekjes of het moeten dan toch de verkeerde boekjes zijn geweest”, vertelt Katie.

Hoewel die donkere periode al ver achter haar ligt, blijft het nog steeds een emotioneel hoofdstuk om over te spreken. “Mijn man had erg losse handjes en in die paar jaar dat we samen waren, kreeg ik met de regelmaat van de klok een stevig pak slaag. Uiteindelijk schakelt je lichaam over op een soort automatische piloot. Je draagt zorg voor het gezin, voor de kinderen en voor het financiële aspect, terwijl je bijna zeker bent dat een nieuwe rammeling eraan zit te komen.”

De kentering

“Ik ben de tel kwijt geraakt hoeveel keer ik niet te horen kreeg ‘Katie, ga toch weg bij die vent’. Telkens ik erover begon na te denken, spookten allerlei rampzalige scenario’s door mijn gedachten. Wat als ik vertrek? Wat zal er dan met de kinderen gebeuren en waar kunnen we terecht? Hoe en vooral, van wat gaan we leven? Uiteindelijk is het kiezen tussen een onzeker leven voor de kinderen of opnieuw een flink pak slaag. Als moeder is de keuze dan snel gemaakt.”

De kentering kwam er nadat Katie’s prestaties op de werkvloer onder de mishandelingen begonnen te lijden. “Ik had een logistieke functie en kon aan een aardig ritme doorwerken”, gaat ze verder. “Op een dag had ik geen fut meer, de energie was volledig op. Ik werd bij de baas geroepen en zonder dat ik het zelf besefte, had een van mijn collega’s mijn hals gezien.”

“Het was voor mij erg belangrijk om de blauwe plekken op mijn lichaam zo goed en zo kwaad mogelijk te verbergen. Die dag was ik er niet in geslaagd, waardoor iedereen meteen door had welke lijdensweg ik thuis onderging. Om de zinnen te verzetten, nodigde een collega en vriendin mij uit om bij haar thuis iets te gaan drinken tijdens een feestje. Daar ontmoette ik ook mijn huidige man en ondertussen zijn we al 23 jaar samen, waarvan 21 jaar getrouwd.”

Uiteindelijk zagen we geen andere optie dan te gaan aankloppen bij het OCMW

Uit de liefdevolle relatie kwam een kroostrijk gezin voort, al staken ook enkele gezondsheidsperikelen de kop op. “Een paar van onze kindjes kampen met een zwakkere gezondheid, een reden te meer dat ik tijdens deze coronacrisis extra hard oplet om iedereen gezond te houden” gaat Katie verder.

“In 2018 liep het echter compleet fout met Sofia, onze jongste dochter. Ze was iets meer dan drie jaar oud toen ze plots koorts begon te krijgen. Je weet dat je vooral bij peuters al snel een hogere temperatuur kan meten, dus je loopt er ook niet meteen voor naar de dokter. Een tapke in de poep en een stevige nachtrust is meestal het beste medicijn. Toen Sofia op dag drie wakker werd met 41 graden koorts wist ik dat er iets niet pluis was en na een kort telefoontje met de pediater trokken we richting ziekenhuis. In Kortrijk susten de geneesheren ons meteen en spraken ze van een stevige oorontsteking. ‘Het zal wel overgaan’ was hun reactie, maar Sofia bleef wenen van de pijn en de koorts kreeg men ook moeilijk onder controle. Na enkele dagen werd dan toch besloten om een CT-scan uit te voeren, een moment in mijn leven dat ik nooit zal vergeten.”

Financiële tegenvaller

Wanneer Katie de diagnose van de dokter krijgt, stort haar wereld in elkaar. Die zei: ‘Mevrouw, uw dochter heeft een levensbedreigende aandoening en we moeten meteen ingrijpen’. “De grond zakte bijna letterlijk onder mijn voeten weg”, vertelt Katie. Bij het aanhalen van dat moment, springen de tranen in haar ogen. “Daar sta je dan, machteloos en compleet ontredderd. Ik weet nog dat ik belde naar mijn man en het enige dat ik kon uitbrengen was ‘breng pyjama’s mee’, zo verloren was ik. Sofia werd met een rotvaart naar het ziekenhuis in Gent gebracht want hier in Kortrijk konden ze haar niet opereren. Ze had geen oorontsteking, maar een sinustrombose. De operatie was, godzijdank, een succes. Men kon mijn dochter redden, al kwam het wel met een stevige waarschuwing: Sofia zou nooit compleet uit de gevarenzone verdwijnen.”

Doordat men de coronacrisis niet onder controle krijgt, lijkt het erop dat de pamperbank de deuren gaat sluiten. Ook bij de voedselbank wordt het systeem ondersteboven gehaald en krijgen we steeds minder

Het leven van Katie en haar gezin, dat meer weg had van een hindernissenparcours, leek zich uiteindelijk toch te normaliseren en heel even durfden ze opnieuw hopen op een zorgeloze toekomst. Maar toen kwam corona en de lockdown. “En op de koop toe kregen we nog een enorme, financiële tegenvaller te verwerken.” De spanning in Katie’s stem stijgt opnieuw wanneer ze verder praat. “Ik moet er geen tekening bij maken dat een leven met gezondheidsperikelen een aardige duit kost. Ja, de ziekteverzekering komt wel tussen maar niet in alles. Dus al snel krijg je een factuur van een paar honderd euro aan de ene kant, eentje van een paar honderd euro aan de andere kant en ze bleven zich opstapelen.”

“Uiteindelijk zagen we geen andere optie dan te gaan aankloppen bij het OCMW en daar vroegen ze mijn rekeninguittreksels. Toen ik onze bankrekening begon na te kijken, bleek dat we 4.000 euro onder nul stonden! 4.000 euro! Op dat ogenblik voelde het aan alsof iemand me los in mijn gezicht had geslagen en de tranen rolden over mijn wangen. Blijkt dat er ergens iets fouts moet zijn gelopen met onze budgetfaciliteiten, de mogelijkheid om onder nul te gaan met de rekening. Wanneer je ziekenhuisfacturen moet betalen, dan is zo een faciliteit echt wel handig en daar moet het dan ook fout zijn gelopen, waardoor er plots 4.000 euro werd afgeschreven.”

Voedsel- en pamperbank

“De bank belooft ondertussen het goed te maken en zoekt uit waar het precies fout liep, maar ondertussen sta je daar mooi in de kou. We zaten toen in volle lockdown en het voelde aan alsof dit het einde van de rit was voor ons. We dachten dat we hier nooit uit zouden raken, maar na veel mailen en bellen kregen we toch steun van het OCMW. Alles gebeurde op afstand want door de coronacrisis waren persoonlijke contacten onmogelijk.”

“Ondertussen konden we een beetje uit het dal kruipen en hebben we recht op hulp van de voedsel- en van de pamperbank. Alleen vrees ik dat we opnieuw door een erg zware periode zullen gaan. Doordat men de coronacrisis niet onder controle krijgt, lijkt het erop dat de pamperbank de deuren gaat sluiten. Ook bij de voedselbank wordt het systeem ondersteboven gehaald en krijgen we steeds minder. Een nieuwe lockdown? Dan krijgen we misschien helemaal niets meer en zullen we aan ons lot worden overgelaten. We moeten dat kost wat het kost vermijden want dat komen we misschien niet meer te boven”, weet Katie.