Karen Pollefeyt runt al vijf jaar Beweegpunt in Izegem

Ze mag zich al bijna twee decennia een trotse Izegemse noemen en heeft één grote missie: iedereen aan het bewegen zetten. “Ik heb het heel bewust niet over sporten omdat die term vaak te competitief overkomt”, zegt de zaakvoerder van Beweegpunt.

Karen Pollefeyt ademt sport, met dank aan haar ouders. Die waren allebei leerkracht lichamelijke opvoeding en zo belandde Karen al snel in Houtland Atletiek in Torhout. “Sportief zijn was bij ons thuis een evidentie”, glimlacht ze. “En tot op vandaag kan ik me geen leven zonder inbeelden. Sport is de rode draad doorheen mijn bestaan.”

Je gooide ook hoge ogen in de sportwereld: je hebt liefst vijf Belgische titels in het polsstokhoogspringen op zak…

“Eigenlijk kom ik uit het keurturnen. Maar vanaf een zeker niveau worden die trainingen erg intensief en ben je tot zestien uur per week ermee bezig. Daarom maakte ik op mijn vijftiende de overstap naar de atletiek en net op dat moment werd polsstokhoogspringen ook voor dames een officieel erkende sport. Mijn vader wedde met me dat ik de techniek nooit onder de knie zou krijgen, meer motivatie had ik niet nodig. En toevallig woonde in Torhout ook een van de weinige lesgevers die een initiatie polsstokhoogspringen konden geven. Paul Vanwalleghem heette die man. En de rest is geschiedenis…”

Hoe lang heb je aan topsport gedaan?

“Tot december 2007. Ik was toen net zwanger van onze zoon Barend. De ochtend van mijn laatste wedstrijd vermoedde ik al dat ik zwanger was, maar ik heb toch nog deelgenomen. En ik ben zelfs over vier meter gesprongen, met onze ongeboren zoon in de buik. Het ventje was nog niet geboren, maar zweefde wel al vier meter door de lucht. De week erop stond het Vlaams kampioenschap indoor op het programma, maar na de opwarming heb ik beslist om er een punt achter te zetten. Ik wilde geen risico’s nemen.”

Was het afscheid moeilijk?

“Eigenlijk niet. Piet (een succesvol atleet op de 400 meter horden, red.) en ik heb erg mooie jaren beleefd dankzij de sport. We konden aan grote wedstrijden deelnemen en hebben er veel geleerd. Dankzij de topsport wisten hoe we moesten doorbijten en ten allen tijde positief in het leven staan. En we haalden er ook bakken energie uit. Die jaren hebben ons gevormd tot wie we nu zijn.”

Vijf jaar geleden ging je officieel met Beweegpunt van start. Welk verhaal gaat daarachter schuil?

“Ik werkte aanvankelijk als LO-leerkracht aan Vives in Torhout, maar gaandeweg kreeg ik de vraag van mensen om hen tijdens het sporten te begeleiden. In 2012 ben ik in bijberoep van start gegaan, maar ik kreeg meer en meer klanten over de vloer. We zijn voorzichtig gegroeid, maar in 2015 heb ik de knoop doorgehakt en heb ik me volledig op Beweegpunt gefocust. Achteraf bekeken de beste beslissing van mijn leven.”

Onze oudste klant is 78. Hij komt elke week één uur trainen. Het is een plezier om hem bezig te zien

“Nu heb ik twee fulltime krachten in dienst en krijgen we steun van twee freelancers. Onze grote sterkte is dat we telkens op maat van de klant werken. Geen eenheidsworst bij ons, wel een volledig aangepast schema. Die persoonlijke aanpak wérkt.”

Wie krijg je hier over de vloer?

“Alle maten en gewichten. Onze oudste klant is 78 jaar oud en komt elke week één uur trainen. Het is een plezier om die mens bezig te zien. En het vergt ook een compleet andere aanpak dan bij een jonge dertiger die een marathon wil lopen. Maar dat maakt het net ook zo interessant. Die variatie houdt ons scherp. Wat ook opvalt: heel veel zelfstandigen komen bij ons aankloppen. Ze hebben heel veel jaren van hun leven in hun zaak geïnvesteerd en wanneer die op de rails staat, willen ze aan zichzelf werken. Zij maken erg bewust tijd om te komen bewegen. Ik spreek bewust over bewegen en niet over sporten, want die term komt vaak te competitief over. Terwijl bewegen bijzonder leuk en aangenaam kan zijn. Een dag niet bewogen, is een dag niet geleefd. Zo simpel is het.”

Je lijkt energie voor tien te hebben. Val jij ooit eens helemaal stil?

(grijnst) “Toch wel, hoor. Dan placeer ik me op mijn dakterras met een goed muziekje of een mooi boek. Of kruip ik even in de jacuzzi om te ontspannen. Die momenten heb ik ook nodig. Van nature ben ik erg optimistisch en energiek ingesteld, maar af en toe moet je wat gas kunnen terugnemen. Dat valt ook op wanneer ik ga joggen of fietsen. Dan heb ik graag dat iemand anders het voortouw neemt en ik gewoon moet volgen. Daar kan ik best van genieten.”

Je woont ondertussen 18 jaar in Izegem. Voel je je meer Izegemnaar dan Torhoutenaar?

“Ik ben ondertussen op en top een Pekker! Ik woon hier oprecht heel graag en heb me destijds ook erg snel kunnen aanpassen aan deze stad. Izegem heeft volgens mij alles in huis. En de sportinfrastructuur is echt top. Mijn kinderen zijn allebei lid van de atletiekclub FLAC en mijn dochter turnt bij Gym Izegem. Ik sta echt te kijken van de faciliteiten die ze ter beschikking hebben. Op dat vlak is Izegem een voorbeeld voor veel andere steden en gemeenten.”

Zou je nog iets willen toevoegen?

“Ik kan daar lang over nadenken, maar ik mis hier echt niets. Op sportief vlak heeft Izegem de jongste jaren een enorme inhaalbeweging gemaakt. Gewoon verder doen op hetzelfde elan..”